از : فرهاد عاصمی
عنوان : دیکتاتوری زاینده بیسوادی
عنوان: دیکتاتوری زاینده بیسوادی!
پس از پیروزی انقلاب بزرگ بهمن ۵۷ مردم میهن ما ریشه بیسوادی که ده ها سال لکه ننگی بر پیشانی رژیم دیکتاتوری سلطنتی بود، در روند انقلابی در جریان در ایران، در کوتاه زمان برطرف و برانداخته شد. اگر اکنون قریب به چهار دهه پس از انقلاب در ایران بار دیگر مساله بیسوادی به مساله روز بدل می گردد، نشان رابطه این بختک اجتماعی- مدنی با شرایط حاکم دیکتاتوری ولایی است.
بدون تردید ریشه اقتصادی زایش مجدد بیسوادی در چنین حجم انبوه، که انکار ناپذیر است، و عمق و وسعت فقر توده ها و خانواده های محروم را در ایران برملا می سازد، در کنار تاثیر منفی باورها و سنت های مذهبی، که خود پیامد فرهنگی فقر اقتصادی حاکم است، همگی ناشی از سلطه دیکتاتوری نظام سرمایه داری است.
دیکتاتوری ولایی است که برای اعمال برنامه ضد مردمی و ضد ملی دیکته شده توسط سازمان های مالی امپریالیستی، یعنی اِعمال برنامه ”خصوصی سازی و آزاد سازی اقتصادی“ی خانمان برانداز که یکی از نشانه های آن حذف یارانه های اجتماعی است، آزادی ها و حقوق دموکراتیک مردم را نابود ساخته است، و رشد مدنیت و فرهنگ را در جامعه ایرانی با بحران علاج ناپذیر در شرایط دیکتاتوری روبرو نموده.
بدون «تغییرات بنیادین» که گام نخست آن، گذار از دیکتاتوری ولایی است، معضل بیسوادی و بسیاری دیگر از نابسامانی های اقتصادی- اجتماعی قابل حل نیست. توجیه ”نمایندگان“ حوزه زابل و سراوان و یا زهک و هیرمند در ”مجلس اسلامی“ برای قابل فهم جلوه دادن وضع اسفبار، افشای ناخواسته ی رابطه فقر و سطح نازل فرهنگ و مدنیت در شرایط دیکتاتوری است.
۷۰۱۷٨ - تاریخ انتشار : ۲۲ شهريور ۱٣۹۴
|