• هر چند نیروهای چپ و انساندوست در حال حاضر به پشتیبانی پناهندگان پرداخته اند ولی این نیروها همیشه در صد کمی از جمعیت جهان را تشکیل می دهند و غالبن قدرت مالی یا تصمیم گیری دولتی ندارند پس به سختکوشی متداوم و جلب پشتیبانی مردم احتیاج دارند تا که بخشی از توطئه های راستگرایان را پیوسته خنثی نمایند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۱ شهريور ۱٣۹۴ -  ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۵

گفته اند یک عکس ازهزار واژه گویاتر است، انتشار عکس آیلان ناگهان احساسات مردم جهان را برانگیخت و مسئله ی چندین ساله ی مهاجرین (و بخصوص غرق شدن آنها در دریا) مسئله ی روز شد و توجه ای را که باید سالها پیش از این می گرفت، ناگهان از آن خود کرد، به امید آنکه تبِ تند زود به عرق ننشیند.

پناهندگان سوری، معلم و کارگر و مهندس و غیره (شاید بیشتر طبقه ی متوسط جامعه) همراه با فرزندانشان که تا پیش از این فاجعه همانند میلیاردها انسان دیگر در شرایط دیکتاتوری و نه چندان خوب ولی هنوز قابل ادامه ی زندگی، زندگی می کردند، به غریزه، زیستن را ارج می نهادند و می نهند. و بودند و هستند آنهایی که همواره برای بهبود و تغییر، صادقانه فداکاری می کنند و می جنگند. اما چه دستهایی و برای منافع چه کسانی ناگهان تصمیم گرفته شد که دوره ی اسد سر آمده و باید برود و تا این تصمیم را جامه ی عمل بپوشانند، چه نیروها ی مخوفی را مسلح و پشتیبانی کردند تا به بهای جان مردم، شرایط کنونی را برای مردم سوریه به وجود آورند، در این زمینه بسیار گفته و نوشته شده و هدف این نوشته در مورد شرایط پناهندگان سوریه ای و کشورهای پناه دهنده، بیشتر آماری است و نه تحلیلی. (آمارها از مقاله ای استفاده شده که لینکش در آخر این نوشته درج شده)

• قابل توجه است که ایران و اسرائیل که در دو قطب مختلف، هر دو آتش بیار معرکه ی بیخانمانی و کشتار مردم سوریه بودند تا کنون مسئولیتی در مقابل پناهندگان به عهده نگرفته اند.

• در سال ۲۰۱۳ هیفده کشور اروپایی بهمراه امریکا موافقت کردند تا پناهندگان سوریه ای و دیگر پناهندگان را در خاک خود بپذیرند.

• از اول سال ۲۰۱۵ تا کنون، کشورهایی چون آلمان، فرانسه، سوئد، لهستان، نروژ، هلند، یونان، دانمارک، بلژیک، صربستان، کوسووا، اسپانیا، ایتالیا، و دیگر کشورها، بیش از دو میلیون درخواست نامه ی پناهندگی از مردم سوریه، عراق، و اریتره دریافت نموده اند.

• امریکا اخیرا موافقت کرده است که حداقل ده هزار پناهنده ی سوریه ای را بپذیرد و استرالیا در صدد است تا دوازه هزار نفر از آنها را بپذیرد.

• در حال حاضر بیش از چهار میلیون سوریه ای خاک سوریه را ترک کرده اند و این رقم به خودی خود می تواند جمعیت یک کشور باشد، با توچه به اینکه کشورهایی وجود دارند که کمتر از دو میلیون جمعیت دارند.

• نیمی از جمعیت بیست و سه میلیونی سوریه، مجبور به ترک خانه های خود شده اند. مردمی که به مجبور به ترک خانه های خود شده اند ولی نتوانسته اند که از خاک سوریه خارج شوند، اکنون کجا و در چه شرایطی زندگی می کنند؟

• برخی از سیاستمداران کشورهای اروپایی، دیگر کشورهای اروپایی را تشویق می کنند که بیشتر پناهنده بپذیرند. آنجلا مرکر اعلام کرده است که انتظار می رود که کشور آلمان تنها در سال جاری حد اقل هشتصد هزار پناهنده را بپذیرد.

• از چهار میلیون سوریه ای که خاک خود را ترک کرده اند، حداقل صد و سی و پنج هزار نفر نیاز به اسکان فوری دارند در حالیکه امریکا کمتر از هزار نفر از آنها را پناه داده است. متخصصین بر این باورند که پس از بررسی کامل وضعیت پناهندگان، حدود چهار صدهزار پناهنده باید مجددا نقل مکان بکنند که انتظار می رود امریکا مجبور بشود که دویست هزار نفر از این پناهندگان سوریه ای را جذب نماید، هر چند که بنا بر مقررات کنونی، امریکا نباید هر سال بیش از هفتاد هزار پناهنده را از سراسر جهان بپذیرد.

• هنگامیکه عراق، ترکیه، اردن، و لبنان در سال گذشته شماری از پناهندگان سوریه ای را پذیرفته ا ند، اسرائیل پناهنده ای نپذیرفته، چنانچه یووال بن-امی، نویسنده و ژورنالیست اسرائیلی می نویسد: اسرائیل در طولِ تاریخ خود تا کنون، همواره مصمم بوده است که مرزهایش را بخصوص در مقابل مردم کشورهای هم مرز خود سنگر بندی کند. نتان یاهو می گوید که "ما حدودا هزار سوریه ای زخمی را پناه داده ایم و کمک کرده ایم که زندگی خود را از سر بگیرند، اما اسرائیل کشور کوچکی است که عمق جغرافیایی و جمعیتی ندارد و در نتیجه ما باید مرزهایمان را د ر مقابل تروریستها و مهاجران غیرقانونی کنترل بکنیم".

• کشورهای ثروتمند منطقه چون قَطر، کویت، عربستان، امارات، و بحرین به بهانه های گوناگون از پذیرفتنِ مسئولیتِ پناهندگان طفره می روند.

نیروهای راست جهان با روشهای مختلفِ خود، مردم اروپا و دیگر کشورهای میزبان را از پناه دادن پناهندگان سوریه ای و دیگر پناهندگان، بخصوص مسلمانان می ترسانند و هشدار می دهند که نه تنها تروریستها را در میان خود جا می دهند، بلکه در بحران موجود اقتصادی، کشور خود را به ورشکستگی می کشانند و چنین تصویر می کنند که این پناهندگان تا آخر عمر کار نخواهند کرد و سربار مردم میزبانِ خود خواهند شد. این نیروها به خوبی می دانند که اغلبِ مردم، معمولاحکومت خود را برای مخارجِ جنگهای بیهوده و خانمانسوز محکوم نمی کنند، اما برای جیره دادن به قربانیان جنگی که بیشتر کشورهای پناه دهنده خود مسبب آن بوده اند، خشمگین می شوند و به اندیشه ی بالا رفتن مالیات پرداختی خود می افتند. نیروهای راست، مردم کشورهای میزبان را از به هم خوردن هارمونی و یگانگی و نزولِ فرهنگی، قومی و زبانی خود می ترسانند . هر چند نیروهای چپ و انساندوست در حال حاضر به پشتیبانی پناهندگان پرداخته اند ولی این نیروها همیشه در صد کمی از جمعیت جهان را تشکیل می دهند و غالبن قدرت مالی یا تصمیم گیری دولتی ندارند پس به سختکوشی متداوم و جلب پشتیبانی مردم احتیاج دارند تا که بخشی از توطئه های راستگرایان را پیوسته خنثی نمایند.

                                                                                                                                    
آمارها از مقاله ای در نشریه ی “Veterans Today “ استفاده شده که خود از منابع مختلف آنها را تهیه و فهرست کرده است، برای منابع به لینک پایین مراجعه شود.
www.veteranstoday.com
مقاله ی استفاده شده بنظر من از موضع چپ افراطی، به نتیجه گیریهای راستگرا یانه منتهی شده است.