از : فرهاد عاصمی
عنوان : پیوند میان مبارزات اعتصابی و به کار گرفتن تمام اشکال مبارزه
«طبقه کارگر در ایران با سه تا پنج هزار تجمع و اعتصاب از فعالترین بخش های طبقه کارگر در جهان است. اما این موقعیت قرب ندارد، برداشت عمومی نمیگردد. سکوی پیشروی نیست»!
در تائید ارزیابی، می توان خواستار ایجاد پیوند میان مبارزات اعتصابی ی پراکنده شد که آمار چشمگیر آن در مقاله ذکر شده است. ایجاد چنین پیوند در مقیاس کل جامعه میان مبارزات گردان های متفاوت کارگری، می تواند از طریق همبستگی میان گردان ها و دفاع مشترک از خواست های یکدیگر ایجاد شود. به این منظور باید از همه اشکال مبارزه، و از همه امکان های داخل و خارج از کشور بهره برد. ایجاد رابطه مجازی، رساندن خبر مبارزات به دیگران، و انتقال خبرِ دفاع گردان های کارگری از مبارزات در جریان، و انتقالِ انواع دیگر رشته های همبستگی میان کارگران، بیکاران و ...، می تواند در این زمینه کمک باشد.
ایجاد همبستگی میان زحمتکشان که می تواند زمینه ایجاد دفاع و مبارزه مشترک لایه های متفاوت زحمتکشان یدی و فکری و زنان و جوانان را به وجود آورد، منوط به این شناخت و آگاهی است که دستیابی به حقوق دموکراتیک، ازجمله برخورداری از حق کار، دستمزد کافی و ...، بدون مبارزه برای خواست های سیاسی- طبقاتی ممکن نیست.
گذار از نظام سرمایه داری حاکم، به پیش شرط سازماندهی طبقه کارگر در سراسر ایران نیاز دارد. به این منظور کارگران بایستی وظیفه دفاع از حقوق و آزادی های دمکراتیک همه خلق های ساکن سرزمین ایران را بر پرچم خود بنویسند و به مدافعال اصلی از منافع ملی مردم ایران بدل شوند. دفاع از این خواست ها، که بورژوازی قادر به دفاع از آن نیست، به وظیفه روز همه کارگران و در عین حال به وظیفه تاریخی ی طبقه کارگر تبدیل شده است. این وظایف، در عین حال پرچمی است در دست زحمتکشان برای ایجادِ پیوند میان مبارزات صنفی- دموکراتیک و سیاسی- سوسیالیستی شان.
۷۰۲۱٨ - تاریخ انتشار : ۲۴ شهريور ۱٣۹۴
|