عنوان : تلفیق مبارزه مخفی و علنی
نکته پراهمیت در «بغض های فروخورده فعالان کارگری» (اخبار روز ۲۸ شهریور ۱۳۹۴۹)، بحث در باره بهره گرفتن از هر دو شکل مبارزه در ایران است، مبارزه علنی و مبارزه مخفی و استدلال های مختلف برای این یا آن. استدلال ها نشان می دهد که هر دو شکل مبارزه واکنشی است به شرایط حاکمِ سرکوب و بی قانونی و نمی توان یکی را مناسب و دیگری را نامناسب خواند و نفی کرد. این دو شکل مبارزه در برابر هم قرار ندارند، بلکه وحدتی را تشکیل می دهند. نمی توان یکی را به سود دیگری نفی کرد و کنار گذاشت.
تجربه موفق اخیر کارگران چهار شرکت در بخش اقتصادی ویژه ی نفتی که ناصر آقاجری چندی پیش در اخبار روز منتشر ساخت، نشان داد که سازماندهی مبارزه به صورت مخفی و حفظ شکل مبارزه در چارچوب علنی و ”قانونی“، مناسب ترین ترکیب را برای سازماندهی مبارزات کارگری تشکیل می دهد. مبارزه علنی و مخفی، بهره بردن از امکان های خارج و داخل از کشور که در گزارش «بغض های فروخورده ...» به آن اشاره می شود و دیگر ابتکارها، از درون نیاز و ضرورت مشخص مبارزه قابل استخراج است و دست یافتن به آن ها وظیفه خود کارگران و مبارزان است.
استفاده هشیارانه از همه امکان ها، ترکیب و جابجایی به موقع آن ها، و و و، باری است که خود مبارزان کارگری به دوش می کشند و آن را به پیش می برند، تا جنبش سراسری کارگری را سازمان دهند که بتواند با خواست های سراسری و با همبستگی گردان های متفاوت خود، مانع عملی شدن جنایاتی از قبیل قتل شاهرخ زمانی گردد.
مسئولیت مرگ فعال کارگریِ جوان و برومند و ورزشکاری که در زندان رژیم میمیرد و بدون روشن شدن علت مرگ با سرعت دفن می شود، به عهده رژیم دیکتاتوری حاکم و مسئولان آن است.
۷۰۲٨۶ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۴       

عنوان : خودتان را گول نزنید، واقع بین باشید.
امیدوارم که این نظر از سد کنترل های غیبی رد بشود و چاپ بشود. چون گاهی اوقات نظرهای من در چاه های غیبی ناپدید می شوند.
تیتر این مطلب چیست؟ «جمهوری اسلامی خوشبخت است که چنین اپوزیسیونی دارد».

خوب کدام اپوزیسیون را می فرمائید شما؟ این ۲۰۰ گروه ۵۰ نفره را که هیچکدام هم چشم دیدن همدیگر را ندارند؟
پیرمردهای بازنشسته پنجاه و هفتی که هنوز در حال بررسی این هستند که شاه دیکتاتور بود یا نبود؟
«مجاهدین خلق داعش»؟ بنی صدر که پایش خدای نکرده لب گور است؟ رضا پهلوی که تقریباً همه دوستش دارند ولی خجالت می کشند بگویند؟ تلویزیون های فارسی خارج از کشور با این کیفیتی که دارند و ۱۰۰ نفر دوست و رفیق همدیگر را به نوبت دعوت می کنند؟

خودتان را گول می زنید؟ خواب می بینید؟ کدام اپوزیسیون؟ ۳۸ سال خواب و زویا و کابوس بس نیست؟ واقع بینی کار سختی ست. ولی بالا بروید پائین بیائید، هیچ چاره ای جز واقه بینی ندارید.

با احترام

بقولِ بعضی از دوستان پنجاه و هفتی: مأمور فرهنگی کار جمهوری اسلامی
۷۰۲۷۹ - تاریخ انتشار : ۲٨ شهريور ۱٣۹۴