اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۴ مهر ۱٣۹۴ -  ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۵

با دلهایی اکنده از اندوه و ناباوری، درگذشت فرزند شایسته مردم عرب اهواز، مبارز نستوه و خستگی ناپذیر و اندیشمند مردمی، احمد الحاج خضیر (ابوعارف) را در بامداد روز پنج شنبه (روز عید قربان) ۲٣/۰۹/۲۰۱۵ (مصادف با ۲/۷/۱٣۹۴) در زادگاهش در شهر "فلاحیه" به اطلاع می رسانیم.
بدون هیچ تردیدی، فقدان "ابوعارف" ضایعه ای غیر قابل جبران برای مردم عرب اهواز و رفقا و یاران و دوستداران او خواهد بود.
اگرچه روزهای اخر عمر گرانقدر "ابوعارف" با دردهای بی امان جسمی و روحی همراه و نهایتا و پس از تحمل رنج ناشی از سالهای طولانی بیماری (ام اس) با سکته مغزی به پیایان رسید؛ اما او همواره با لبخند و طمانینه خاص خود؛شریک غم و شادی های مردم شهر و دیار خود بود.
فقدان ابوعارف اگرچه غمی جانکاه برای خانواده فقید، مردم فلاحیه و اقلیم اهواز و ما یاران و رفقای او بهمراه داشت؛ اما ضمن تسلیت به همگان، با او و ارمانهای او پیمان می بندیم تا به اخر برای تحقق حقوق انسانی و قانونی مردم عرب اهواز دست از تلاش و مبارزه بر نداریم.

مختصری از زندگی پربار فقید "ابوعارف"
احمد الحاج خضیر معروف به "ابوعارف" در سال ۱۹۵۰ در شهر "فلاحیه" به دنیا امد و در همان شهر الفبای مبارزه و فعالیت مردمی را اموخت.
وی تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند و ان هنگام که تنگنای "زندگی" و "فعالیت" او را ناچار به ترک وطن نمود؛ به کشور کویت عزیمت کرد. در کویت شخصیت سیاسی و اگاهی ملی او تکوین پیدا کرد و به همراه گروهی از جوانان دیگر شهرش به جنبش ملی اهوازی پیوست. با تاسیس "الجبهه الشعبیه لتحریر عربستان- الاحواز" (جبهه خلق برای رهایی عربستان-الاحواز) به صفوف جبهه پیوست و مسئولیت سازماندهی بخش "کویت" را بعهده گرفت.
در سال ۱۹۶۹ و به هنگام اقامت و فعالیت ابوعارف در کویت تعداد زیادی از جوانان اهوازی مقیم کویت به تشکیلات جبهه پیوستند؛ همزمان، او توانست روابط مستحکمی با جنبش ملی فلسطین برقرار نماید.
در سالهای ۱۹۷٣-۱۹۷۴ مسئولان امنیتی کشور کویت به فعالیتهای "ابوعارف" و گروه تحت رهبری وی پی برده او را بازداشت و به کشور عراق تحویل دادند. در سالهای ۱۹۷۴-۱۹۷۵ وی مجدانه در پایگاه "الجبهه الشعبیه" در عراق به مبارزه و سازماندهی ادامه داده و به عضویت دفتر سیاسی "جبهه" در امده؛ مسئول روابط خارجی ان سازمان گردید.
هماهنگی فعالیتهای اهوازی ها با "جبهه خلق برای ازادی فلسطین" در زمینه "عملیات برون مرزی" که در ان مقطع تحت نظر "ودیع حداد" قرار داشت؛ از مسئولیتهایی بود که "ابوعارف" بعهده داشت.
پس از توافقنامه ایران و عراق (توافقنامه الجزایر) در ۶ مارس ۱۹۷۵؛ اعضای "الجبهه الشعبیه" به ناچار، عراق را ترک و در کشورهای خلیج، سوریه، و یمن دموکراتیک مستقر گردیدند. او به عنوان نماینده "جبهه" در بخش عملیات "برون مرزی" نقشی غیر قابل انکار در همکاری با "ودیع حداد" و یاران دیگرش داشت.
سالهای ۱۹۷۵-۱۹۷۹ برای "ابوعارف" فرصتی بود تا او با تحرک میان بیروت و عدن و دمشق، ضمن توسعه روابطی مستحکم با "حرکه القومیین العرب" (جنبش ملی گرایان عرب) و سازمانهای فعال در جنبش ملی فلسطین و خصوصا "الجبهه الشعبیه لتحریر فلسطین" (جبهه خلق برای ازادی فلسطین) و "حرکه فتح" (جنبش فتح) و رهبران انها یاسر عرفات "ابوعمار" و جورج جبش "الحکیم"؛ بر تجارب و اگاهی های مبارزاتی خویش بیفزاید. او در این میان واز طریق همکاری با ودیع حداد با جنبش "بین المللی" و گروههایی نظیر "بادر ماینهوف" و برخی رهبران ان جنبش نظیر "کارلوس" نیز اشنا گردید.
ابوعارف در سال ۱۹۷۷ مجددا و با استفاده از پاسپورت یکی از کشورهای عربی به کویت بازگشت. طبق اظهارات یارانش؛ او برای برنامه ریزی عملیاتی در "جزیره خارگ" و گروگانگیری تعدادی از کارمندان عالیرتبه صنعت نفت در ایران بمنطور مبادله انها با زندانیان سیاسی اهوازی که در ان زمان در زندانهای شاه اسیر بودند به کویت امده بود. هنگامی که ابوعارف مشغول جمع اوری اطلاعات و برنامه ریزی برای عملیات بود؛ شبانه و در میان راه فرودگاه (برای سفر به عدن) مورد سوء ظن گشتی های امنیتی قرار گرفته و دستگیر و بازداشت گردید. اما پس از مدتی با وساطت مسئولین جبهه خلق برای ازادی فلسطین و سفیر یمن در کویت از اسارت رها گردید.
ابوعارف پس از ازادی؛ همچنان به تحرک خود میان بیروت و دمشق و کویت ادامه می داد تا با سرنگونی رژیم شاهنشاهی و پیروزی انقلاب مردم در ایران در سال ۱۹۷۹ (۱٣۵۷)؛ او نیز به مانند یاران دیگرش به وطن بازگشت.
اواز زمان بازگشت در سال ۱۹٨۰ تا هنگامه فقدان او (۲۰۱۵)، پیوسته در خاک وطن زندگی نموده؛ همچنانکه روابط خودرا با "هانی الحسن" سفیر فلسین در تهران حفظ نمود.

اگرچه فقدان او ضایعه ای غیر قابل جبران می باشد اما، خصوصیات انسانی ابوعارف و تواضع و مهربانی او و فداکاری تا پای جان برای ارمانها و حقوق بشر سرمشق و زبانزد کلیه فعالان سیاسی، فرهنگی و حقوق بشر اهوازی باقی خواهد ماند.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد

مرکز پژوهش های اهواز
سازمان حقوق بشر اهواز
حزب تضامن دموکراتیک اهواز
کانون فرهنگی مشداخ


نعی المناضل الأهوازی المخضرم أحمد الحاج خضیر (ابوعارف)

بقلوب یعتصرها الألم والحسره ننعی الیکم ابن الشعب العربی الاهوازی البار المناضل الفذ أحمد الحاج خضیر الذی وفاته المنیه صباح یوم عید الاضحی المبارک المصادف   ۲٣ /۹/۲۰۱۵ وذلک فی مسقط رأسه بمدینه الفلاحیه، وقد کانت وفاته خساره کبری لا تعوض لأبناء شعبه ورفاق دربه فی النضال ولکل محبیه .
لقد عاش المناضل ابو عارف فی الایام الأخیره من عمره ظروفا صحیه صعبه وذلک بسبب اصابته بالجلطه الدماغیه، إلا انه رغم ذلک کان علی تواصل مع ابناء شعبه فکان شریکا لهم فی افراحهم حتی تغلب علیه المرض، فکانت وفاته خساره الکبری للجمیع.
وبهذه المناسبه إذ نعزی أنفسنا وأسره الفقید نتقدم بخالص التعازی الی ابناء شعبنا العربی الاهوازی کافه و الی کل اصدقاء الفقید ومحبیه بهذا المصاب الجلل، ونعاهده بالسیر علی طریقه حتی تحقیق اهداف الشعب العربی الاهوازی المشروعه .


مرکز دراسات الاهواز
منظمه حقوق الانسان الاهوازیه
حزب التضامن الدیمقراطی الاهوازی
مرکز مشداخ الثقافی

نبذه مختصره عن المغفور له
المغفور له المناضل احمد الحاج خضیر المعروف بابی عارف من موالید مدینه الفلاحیه عام ۱۹۵۰ ونشأ وترعرع فی هذه المدینه الباسله .
اکمل دراسته الابتدائیه فیها وفی سن مبکره من حیاته وبعد ان ضاقت به الامور ترک مدینه وهاجر الی دوله الکویت ومن هناک تکامل وعیه القومی والتحق وهو مجموعه من شباب الفلاحیه فی صفوف العمل الوطنی لاهوازی ، و بعد الاعلان عن تشکیل الجبهه الشعبیه لتحریر عربستان - الاحواز انخرط فی تشکیلاتها واستلم اداره تنظیمها فی فرع الکویت.
أثناء تواجده فی الکویت عام ۱۹۶۹ عمل علی تنظیم العدید من الشباب الاهوازی المتواجدین فی الکویت وضمهم الی صفوف الجبهه ، کما اقام علاقات نضالیه مع المناضلین العرب وخاصه الاخوه الفلسطینیین الموجودین فی الکویت.
فی الفتره الواقعه ۱۹۷٣ -۱۹۴۷ علمت السلطات الکویتیه بنشاطه فامرت باعتقاله وتم تسفریه انذاک بناء علی طلبه الی العراق.
فی الفتره الواقعه ما بین ۱۹۷۴ – ۱۹۷۵ کان متواجدا فی العراق حیث کان مقر الجبهه وتدرج فی صفوف الجبهه حتی اصبح عضوا فی لجنتها المرکزیه ثم عضوا فی مکتبها السیاسی واحد الاعضاء البارزین فی لجنه العلاقات الخارجیه للجبهه.
وفی تلک الفتره وإثناء العمل التنسیقی مع الجبهه الشعبیه لتحریر فلسطین التحق فی مجال العملیات الخارجیه ، فکان احد الاعضاء البارزین فی نشاطها الخارجی الذی کان یقوده الراحل ودیع حداد.
بعد اتفاقیه اذار الذی وقعت بین العراق وإیران فی ۶ آذار/مارس عام ۱۹۷۵ اضطرت عناصر الجبهه الشعبیه الی الخروج من العراق والاستقرار فی بلدان الخلیج و الیمن الدیمقراطیه الشعبیه وسوریا ، فکان المغفور له بالإضافه الی کونه ممثلا للجبهه فی الیمن الدیمقراطیه الشعبیه یعمل فی اطار العملیات الخارجیه مع ودیع حداد وکان له دور بارز فی تلک العملیات.
قضی الفتره الواقعه ما بین ۱۹۷۵ – ۱۹۷۹ متنقلا بین بیروت وعدن و دمشق وقد بنی للجبهه علاقات محکمه مع حرکه القومیین العرب ومع التنظیمات الفلسطینیه وفی مقدمتها الجبهه الشعبیه لتحریر فلسطین ، وحرکه فتح حیث کان علی علاقه حمیمه حرکه فتح ومع الراحلین یاسرعرفات ابو عمار ومع الامین للجبهه الشعبیه لتحریر فلسطین جورج حبش وفی تلک الفتره وإثناء العمل التنسیقی مع الجبهه الشعبیه لتحریر فلسطین التحق فی مجال العملیات الخارجیه وکان احد الاعضاء البارزین فی نشاطها الخارجی الذی کان یقوده الراحل ودیع حداد.   
اثناءها کان یتنقل بین بیروت وعدن ودمشق فتعرف بالإضافه الی حرکات التحررالوطنی العربیه علی بعض حرکات العالمیه منها شباب بادرما ینهوف الالمانیه وبعض رموز الحرکات الثوریه انذاک مثل کارلوس وغیرهم   عام ۱۹۷۷ عاد الی الکویت فی مهمه وبجواز عربی وحسب ما ذکر لبعض اصدقائه انهم کان یخططون مع ودیع حداد لاحتلال موانی جزیره خارج وإلقاء القبض علی اکبر عدد من الموظفین الکبار فی شرکه النفط الایرانیه وذلک من اجل مبادلتهم بمسجونین اهوازیین ،لکنه و اثناء جمع المعلومات وعند سفره فی منتصف اللیل من الکویت الی المطار متوجها الی عدن اصبح موضع شک من قبل دوریه کویتیه فالقی القبض علیه واقتید الی احد المخافر ، وبعد التحقیق معه عثر فی حوزته علی مجموعه جوازات سفر فتم بالإضافه الی التعرف علی اسمه الحقیقه فتم ایداعه السجن ، وبعد فتره اطلاق سراحه بوساطه من قبل الجبهه الشعبیه لتحریر فلسطین وسفیر الیمین الدیمقراطیه انذاک فی الکویت .
بقی یتنقل بین بیروت ودمشق والیمن حتی عاد الی وطنه بعد سقوط نظام الشاه السابق عام ۱۹۷۹. اثناء عودته الی کان علی تواصل مع الاخوه الفلسطینیین عبر سفاره فلسطین و کانت تربطه مع ممثلها انذاک السید هانی الحسن علاقات جیده.
فی الفتره الواقعه من بین ۱۹٨۰ حتی وفاته عام ۲۰۱۵ عاش فی داخل وطنه و کانت له علاقات حمیمه مع جمیع الاطراف والقوی المدنیه الاهوازیه المناضله فی الداخل .
کان ابو عارف صادق مخلص فی علاقاته ونذر نفسه خدمه لقضیته والقضیه الانسانیه عموما . ومن هنا کانت وفاته خساره لشعبه و لأسرته و لکل محبیه.