فعالان کارگری در بند باید آزاد گردند!
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
دوشنبه
۱٣ مهر ۱٣۹۴ -
۵ اکتبر ۲۰۱۵
هنوز چند روز از مرگ دردناک شاهرخ زمانی سپری نگشته بود که موج یورش مجدد و بازداشت و ارعاب علیه ده ها کارگر و معلم معترض و دیگر فعالان شدت یافت. علی نجاتی عضو هیئت مدیره‍ی سندیکای نیشکر هفت تپه یکی از کارگرانی است که در تهاجم شبانه به منزلش دستگیر و به زندان انداخته شد. او را نزدیک به ۲۰ روز در زندان انفرادی نگه داشتند و اکنون به بند امنیتی زندان کارون اهواز منتقل کرده اند. در تمام این مدت خانواده‍ی او از سرنوشتش بی خبر بودند. علی نجاتی را که بیمار است تاکنون از حق دریافت داروهای مورد نیازش محروم کرده اند. مسئولان زندان آشکارا حقوق زندانی در اسارت را نقض می کنند. فرزند علی نجاتی نیز بیمار است و عدم حضور علی در میان خانواده اش روند پیگیری درمان فرزند خانواده را مختل ساخته و موجب نگرانی و نابسامانی بیشتر خانواده‍ی نجاتی شده است.
علی نجاتی پیش از این نیز بارها به جرم اعتراض به تبعیض و حق کشی و قوانین ضد کارگری در محیط کار و نیز مشارکت جمعی کارگران در برپائی سندیکای مستقل کارگران نیشکر هفت تپه و سایر مطالبات کارگری، به زندان و اخراج از کار و پس از آن به بازنشستگی اجباری محکوم شد. سرمایه داران حاکم با این دست اقدامات، و به کمک قوانین خود ساخته و ابزار و نهادهای سرکوبشان، کارگران را به زیر منگنه می برند. با اَعمال خود به کارگران می گویند: از تو کار می کشیم و ترا استثمار مطلق می کنیم، مزدت را هم نمی پردازیم، حتی قوانین نیم بند موجود را نیز زیر پا می گذاریم، حق تشکل مستقل، اعتراض و اعتصاب را از تو سلب می کنیم، آرامش را از تو و خانواده ات می گیریم، به اخراج، شلاق، زندان و مرگ محکومت می کنیم. این قبیل اقدامات سرمایه داران زمانی در یک کشور ممکن است که حکومت آن به طور کامل و پیگیر تا مغز استخوان ضد کارگری و ضد دموکراتیک باشد.
این ستم بی پایان به ضد کارگران، آنان را به واکنش و مبارزه می کشاند و در صحنه‍ی مبارزه، کارگران نمی توانند نسبت به شرایط زیست و معیشت خود و نسبت به حقوق مدنی و سیاسی شان بی اعتنا باشند؛ همان گونه که تاکنون در همه‍ی کشورهای جهان که چنین ستم هایی بر کارگران اِعمال شده، بی اعتنایی در هیج جا رخ نداده و نمی تواند رخ دهد. پا به پای رشد و بالندگی جنبش کارگران، سطح جاری و آتی مبارزات طبقاتی آنان ارتقا می یابد و تداوم سیاست های ضد کارگری حاکم، صفوف کارگران معترض را فشرده تر و گسترده تر می سازد. آزادی کارگران، معلمان، و همه‍ی زندانیان سیاسی، برخورداری کامل زندانیان (هم سیاسی و هم عادی) از حقوق انسانی خویش، افشا و روشن شدن ابعاد مرگ زندانیان در بند، بخشی از مطالبات انبوه کارگران ایران است که جنبش کارگری برای تحقق آن لحظه ای از مبارزه دست برنمی دارد.
کارگر زندانی، معلم زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد!
زنده و مستحکم باد همبستگی و اتحاد کارگران!
کارگران پروژه های پارس جنوبی
جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقه ویژه ماهشهر و بندر امام
بخشی از کارگران محور تهران – کرج
فعالان کارگری جنوب
فعالان کارگری شوش و اندیمشک
فعالان کارگری ضد سرمایه داری گیلان
۱٢ مهر ۱۳۹۴
kargaran.parsjonobi@gmail.com
|