• سیصد و پنجاه هزار نفر انتخاب کننده کورد در استانهای دیاربکر، بتلیس، بینگول و استانبول کسانی بودند که از سال ۲۰۰۷ به این طرف چه در انتخابات شهرداریها و چه در انتخابات مجلس در جبهه کورد بودند اما این بار آرای خود را در سبد حزب عدالت و توسعه ریخته اند، چرا؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۴ آبان ۱٣۹۴ -  ۵ نوامبر ۲۰۱۵

موقعیت کوردها بدنبال انتخابات پارلمان ترکیه
انتخابات آزاد اما غیره منصفانه و نابرابر بود، نمره ای است که ناظران اروپایی و رهبران کورد به نتایج انتخابات اول ماه نوامبر دادند. آزاد بود اگر با خاورمیانه قیاس شود، اما نابرابر و غیرمنصفانه بود زیرا حزب عدالت و توسعه که دولت را در دست دارد با امکانات زیاد مالی، تبلیغاتی و حتی نظامی برای تفوق برمخالفینش استفاده (سوء استفاده) کرد.
حزب عدالت و توسعه توانست با کسب ٤٩،٧% از آرا، ٣١٧ نماینده به پارلمان ترکیه بفرستد. بدین سان هم شکست هفتم ژوئن خود را جبران و هم بدون اتکاء با دیگران ٦٣مین کابینه دولت ترکیه را تشکیل دهد. گرچه پیروزی حزب اردوغان با این کیفیت غافلگیر کننده بود، اما این پیروزی بدون دلیل هم نبود. اردوغان در بازی پوکر انتخابات تمام کارتهای خود را رو کرد.
ده درصد از رأی دهنده گان حزب عدالت و توسعه کسانی بودند که در انتخابات هفتم ماه ژوئن از این حزب جدا و با حزب دمکراتیک خلقها هم صدا شده بودند. اصولا در هر انتخاباتی در دنیا تا ده درصد از انتخاب کننده گان کسانی هستند که بدون قطب نما به پای صندوقهای رأی می روند این تعداد که اراده ای برای تصمیم گیری ندارند هر کس می تواند در آخرین دقایق توجه آنها را به خود جلب کند.
با اینکه حزب دمکراتیک خلقها در این انتخابات ریزش رأی زیادی داشت و نتوانست پیروزی قبلی خود را حفظ کند اما باید نمره موفقترین به او و مدال پیروزی را به رهبرانش عطا کرد، زیرا تحت فشارهای زیاد و گوناگونی قرار گرفته بود، بیش از یکهزار نفر از کادرها و اعضای فعالش را تنها در دو ماه گذشته از دست داده بود (شهید، زخمی و زندانی) این تعداد اگر هنوز زنده یا در میدان بودند میتوانستند صدها هزار نفر را بسیج و به پای صندوقهای رأی بیاورند علاوه بر آن دولت با ایجاد رعب و وحشت در مناطقی از کوردستان یا از رفتن مردم کورد به پای صندوقهای رأی جلوگیری و یا آنها را عملا مجبور به پرهیز از دادن رأی به حزب دمکراتیک خلقها نمود.
نتایج انتخابات پذیرفته شد، در چهار سال آینده سکان ترکیه همانند سیزده سال گذشته در دست حزب عدالت و توسعه خواهد بود. اردوغان ترکیه را به کدامین سو میبرد، از حوصله این مقاله خارج است اما رویکرد دولت ترکیه در قبال کوردها چگونه خواهد بود سوالی است که باید کنشگران کورد به آن پاسخ دهند. دولت ترکیه نمی تواند نسبت به مسأله و جنبش کورد ها بی تفاوت باشد، احتمال دو واریانت (سناریو) برای روبرو شدن با کوردها قابل پیش بینی است.
واریانت اول آن است که دولت تحت رهبری اردوغان به روند صلح با کوردها تحت فشار و توصیه های اروپا و خواست اعضای کورد حزب خود (که تعدادشان هم کم نیست) ادامه دهد، اما این بار دیگر حزب دمکراتیک خلقها را بعنوان طرف مذاکره قبول نخواهد داشت (حدالاقل در مقام طرف اصلی). دولت ترکیه کوشش خواهد کرد آلترناتیوی برای آن درست کند، تشکیل حزب دیگر کوردی میانه رو که موازی با سیاستهای دولت پیش برود، دور از انتظار نیست. کم نیستند شخصیتها ی شناخته شده کورد در ترکیه که از پ.ک.ک و حزب دمکراتیک خلقها دلخوشی چندانی نداشته باشند، در ماههای گذشته شماری از چهره های میانه رو کورد همچون کمال بورکایی، و مسعود تک از رهبران حزب سوسیالیست کوردستان بعد از دهها سال تبعید به ترکیه باز گشته اند، حتی آقای اوجلان که بصورت رادیکال نظراتش تعدیل شده اند را میتوان در این طیف قرار داد در نتیجه ادامه روند صلح نه در مسیر اول بلکه در مسیری دوم و دیگری محتملا تداوم خواهد داشت.
واریانت دوم میتواند آن باشد که اردوغان به جنگ با کوردها ادامه دهد، اردوغان آدمی لجوج، مغرور و کینهدوز است حتی زمانیکه معلم کودکستان بوده از سوی همکارانش به رجب کینه دوز شهرت داشته است، نتایج انتخابات غرور وی را چند برابر خواهد کرد بدین صورت می پندارد میتواند همانند گذشته با جنگ کوردها را مطیع خود کند. واریانت جنگ برای ارتش ترکیه که بر سیستم مافیایی استوار است از مقبولیت زیادی برخوردار است در نتیجه جنگ تمام عیار هم در بخش روژآوا (سوریه) و هم در ترکیه علیه کوردها را میتوان متأسفانه پیش بینی کرد.
از حیله و ترفندهای گوناوگون اردوغان و حزبش جهت زدودن و دزدیدن آرای حزب دمکراتیک خلقها از ایجاد رعب و وحشت گرفته تا تطمیع کوردهای بی اراده، تردیدی نیست، اما تبدیل شدن حزب تحت رهبری داود اوغلو به بزرگترین حزب کوردی در کوردستان ترکیه، سوال برانگیز و قابل تأمل است، باید هم از دید جامعه شناسی و هم از نظر سیاسی مورد بررسی و تفحص قرار گیرد. سیصد و پنجاه هزار نفر انتخاب کننده کورد در استانهای دیاربکر، بتلیس، بینگول و استانبول کسانی بودند که از سال ٢٠٠٧ به این طرف چه در انتخابات شهرداریها و چه در انتخابات مجلس در جبهه کورد بودند اما این بار آرای خود را در سبد حزب عدالت و توسعه ریخته اند، چرا؟
بیش از ٩٥% از اعضا و انتخاب کننده گان حزب دمکراتک خلقها، کورد و دنبال مطالبات ملی خود هستند اما متأسفانه رسالت کوردی این حزب چندان مبرهن و روشن نیست. حزب دمکراتیک خلقها بیشتر از زاویه چپ ترکیه ای به کورد و کوردستان می نگرد. درست ٣٧ سال پیش نطفه پارت کارگران کوردستان (پ.ک.ک) هم با شعار " تا ترکیه آزاد نشود کورد هم آزاد نخواهد شد "، بسته شد، گذشت زمان باطل بودن این شعار را به اثبات رساند، اصولا جنبش ملی ـ سیاسی کورد بصورت طبیعی در جبهه چپ قرار گرفته است لزومی ندارد به آن اتیکت چپ دیگری زده شود. کوردایهتی در حزب دمکراتیک خلقها به مثابه آب در شیشه شراب است. این حزب باید به بدنه و انتخاب کننده گان خود بنگرند و به آنها پاسخی شفاف دهد. از عملکرد و سیاستهای خود در قبال مسأله کورد تجدیدنظر کند، بدون تعارف و تواضح رسالت و وظایف کوردی مدون و روشن تری برای خود قائل شود.

ع ـ شریف زاده ـ ٤ نوامبر ٢٠١٥ میلادی ـ آلمان