اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱٨ آذر ۱٣٨۵ -  ۹ دسامبر ۲۰۰۶

نامه آی تی یو سی به کمیته آزادی تشکل سازمان بین المللی کار
(آی ال او)
و شکایت بر علیه جمهوری اسلامی ایران
در رابطه با دستگیری منصور اسانلو و دیگر اعضاء سندیکای شرکت واحد
 
آقای جوآن سوماویا
مدیرکل
سازمان بین المللی کار
Route des Morillons ۴
CH – ۱۲۱۱ Geneva
Switzerland
 
Fax: + ۴۱ ۲۲ ۷۹۹.۷۶.۷۰
 
آزادی تشکل : جمهوری اسلامی ایران (پرونده   شماره   ۲۵۰٨ کمیته آزادی تشکل)
 
آقای سوماویا عزیز,
به دنبال ارسال نامه مشترک آی تی اف – آی سی اف تی یو در تاریخ ۲۴ ژوئیه ۲۰۰۶, بدین وسیله آی تی یو سی ( سازمان ادغام شده از آی سی اف تی یو و دابلیو سی ال ) و آی تی اف اطلاعات تکمیلی را جهت شکایت بر علیه دولت جمهوری اسلامی ایران تقدیم مینماید (پرونده شماره ۲۵۰٨ کمیته آزادی تشکل).
هنگامیکه آی تی یوسی و آی تی اف شکایت خود را به کمیته آزادی تشکل تسلیم کرد, آقای اسانلو, پرزیدنت هیئت اجرایی "سندیکای مستقل کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی   تهران و حومه" هنوز در حبس بود . وی   از زمان ۲۲ دسامبر ۲۰۰۵ محبوس بود. کمی بعد از ارسال شکایت به کمیته, او در تاریخ آگوست ۲۰۰۶ با وثیقه آزاد شد.   این وثیقه گزاف توسط یک دادگاه در تهران به مبلغ ۱۵۰ میلیون تومان (معادل ۱۶۵ هزار دلار) مقرر گشت. به گزارش منابع ما, همکاران اتحادیه ای, دوستان و اقوام وی مجبور شدند مایملک خود را به گرو بگذارند تا آزادی وی را تضمین کنند.
 
دستگیری مجدد منصور اسانلو
اکنون آقای اسانلو دوباره در تاریخ ۱۹ نوامبر ۲۰۰۶ دستگیر شده است.   وی باردیگر در " بند ۲۰۹" زندان اوین که از مراقبت های امنیتی بالایی برخورداراست, نگهداشته شده است.   جائیکه زندانیان با اتهامات سیاسی نگهداشته میشوند.
بر اساس اطلاعات واصله از سوی منابع ما, آقای اسانلو هنگامیکه با ابراهیم مددی و حیات غیبی به دفتر وزارت کار در شرق تهران میرفتند که اخراج بیش از ۵۰ تن از کارکنان شرکت واحد را مورد گفتگو قرار دهند, دستگیر شد.   همه اخراجیون اعضاء اتحادیه بودند. این اطلاعات همچنین توسط آژانس های خبری ایران, مانند خبرگزاری کار ایران (ایلنا) و خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گزارش شده است.
آقای اسانلو یک هفته پیش از دستگیری خود, عمل جراحی چشم داشت. در هنگام دستگیری هنوز هم چشمهای وی باندپیچی بود. علیرغم وضعیت جسمانی وی, مأمورین لباس شخصی ای که وی را دستگیر کردند, با او با خشونت رفتار نمودند.   حداقل ۵ مأمور به آقای اسانلو گفتند که وی تحت بازداشت است, اما آنها از نشان دادن حکم جلب و یا بیان دلیل دستگیری به وی و همراهانش, خودداری کردند. در عوض آنها مبادرت به تیراندازی هوایی کرده و آقای اسانلو را بطور خشونت آمیزی به داخل ماشینی که در انتظارشان بود, پرتاب کردند. آنها همچنین به آقای مددی که بر علیه دستگیری اعتراض کرد, لگد زدند.
متعاقبا یک قاضی به همسر آقای اسانلو اطلاع داد که وی در بند ۲۰۹ زندان اوین برای مذاکره و گفتگو با مقامات نگهداری میشود. برطبق برخی از گزارشات, به خانواده وی اطلاع داده شد که حکم جلب, وجود داشته و توسط دادستانی تهران صادر گشته بود.   به خانواده وی همچنین اطلاع داده شده بود که مادر وی میتواند او را ملاقات کند, اما علیرغم انتظار چندین ساعته در بیرون زندان اوین, مادر وی اجازه نیافت او را ببیند.   تا تاریخ ۲۶ نوامبر هنوز همسر او هم اجازه نیافت وی را ببیند و بعدا هم فقط بطور کوتاه, و آن هم هنگامیکه وی به دادگاه برده میشد. او تا قبل از ۵ دسامبر ۲۰۰۶ به وکلای خود دسترسی نداشت.   علاوه بر این, به ما اطلاع داده شده است که قاضی در ۵ دسامبر یک وثیقه دیگر ٣۰ میلیون تومانی جهت آزادی منصور اسانلو خواسته است بشرط آنکه همسر وی, فرزانه اسانلو بعنوان ضامن عمل کند. خانم اسانلو این تقاضا را رد کرد.
بنا به گزارش ایلنا, منصور اسانلو در تاریخ ۲۶ نوامبر از زندان اوین به دفتر بخش ۱۴ دادستانی انقلاب تهران برده شد, بخاطر قصور از حضور در دادگاه رسیدگی به اتهامات معلق برعلیه وی از زمان دستگیری   در ۲۲ دسامبر ۲۰۰۵. این اتهامات به روشنی بی پایه هستند با در نظر گرفتن اینکه رسیدگی به پرونده وی در ۲۰ نوامبر مقرر شده بود اما وی   یک روز قبل از آن دستگیر شد. علاوه بر این, اعضاء خانواده آقای منصور اسانلو خانه های خود را برای تأمین آزادی وی در تاریخ ۹ آگوست ۲۰۰۶ به گرو گذاشته بودند. امری که خودداری از همکاری وی با دادستانی را بسیار غیرمحتمل مینمود.
آی تی یو سی و آی تی اف دستگیری مجدد وی را مستقیما در رابطه با فعالیت های اتحادیه ای وی می بیند, بخصوص با در نظر گرفتن سابقه فشاری که وی بهرحال با آن روبرو بود.  
وی درطول دوران زندانی شدن خود از تاریخ ۲۲ دسامبر ۲۰۰۵ تا ۹ آگوست ۲۰۰۶, سه ماه و ۲٣ روز در سلول انفرادی بسر برده است. او در تمام مدت اقامت خویش در زندان زیر فشار شدید روانی قرار گرفته است. بارها به وی چشم بند و دستبند زده اند و در طول بازجویی ها وی را مورد تهدید و فشار قرار داده اند که تا زمانی که نیروهای انتظامی اراده کنند او در بازداشت باقی خواهد ماند. بارها برای ملاقات، استفاده از تلفن و یا رفتن به هواخوری حق وی نادیده گرفته شده است. تیم بازجویان مرتب عوض شده و تمامی سئوالات در رابطه با اتهامات علیه وی نبوده است. او مجبور شده است به دلیل تهدید به باقی ماندن در حبس به مدت ۱۵ سال, در رابطه با زندگی شخصی، کارش و روابط خود با دوستان و همکارانش, صحبت کند. به او گفته شده بود که اگر کشور را ترک کند خانواده اش را از میان خواهند برد.
حتی زمانی که وی از زندان آزاد شد، فشارها ادامه یافت. او بارها به پلیس احضار شد و نیروهای انتظامی حتی با پسر و همسر وی در محل کارش تماس گرفتند. او بعد از آنکه به دادگاه انقلاب احضار شد و مورد تهدید بازداشت قرار گرفت, به دفتر سازمان ملل در تهران در رابطه با موقعیتش شکایت برد. مدت کوتاهی بعد از این بود که وی به دادگاه انقلاب فراخوانده شد و به زندان تهدید گردید. از او و همسرش خواسته شده تا تعهد کنند که ارتباط خود   با دوستان و همکارانشان را قطع نمایند.   آزار و اذیت مداوم, آقای اسانلو را واداشت که نامه ای به دفتر حقوق بشر در تهران بنویسد و رفتاری را که با وی در زندان و پس از آزادی شده است توصیف کند.   این نامه به عنوان ضمیمه یکم, به این مکاتبه الصاق شده است. آقای اسانلو علیرغم ادامه آزار و اذیت, به فعالیت های خویش ادامه داد و در نشست های سندیکای شرکت واحد شرکت کرده و ریاست آن ها را بعهده داشت و ارتباط خود را با جنبش اتحادیه ای بین المللی حفظ نمود.
سندیکای شرکت واحد از سوی آی ال او,   آی سی تی آر ای وی به شرکت در کارگاه   "جهانی شدن و خصوصی سازی" که در تاریح ٨ نوامبر ۲۰۰۶ توسط دفتر منطقه ای آی ال او برای آسیای جنوبی, سازماندهی شده بود, دعوت گردید. اسانلو و ۹ نفر از اعضاء هیئت اجرایی سندیکای شرکت واحد در   راه شرکت در این کارگاه در شهر تبریز (در شمال شرقی تهران) دستگیر شدند. آنها ۵ ساعت توسط پلیس محلی در توقیف بودند. نمایندگان شورای کار اسلامی نیز از جمله دیگر شرکت کنندگان در این کارگاه بودند, ولی آنها دستگیر نشده اند.
آی تی یو سی   و   آی تی اف بر این باور است که فعالیت های مداوم اتحادیه ای وی و ارتباط او با سازمان های بین المللی مانند آی ال او, سازمان ملل, آی تی اف   و   آی تی یو سی دلایل   اصلی دستگیری وی می باشند. این امر باعث ایجاد این سئولات میشود که آیا دولت ایران واقعا به حقوق کارگران, گفتگو با جنبش اتحادیه ای بین المللی و همکاری با آی ال او متعهد است.
 
اعضاء شرکت واحد در روز ٣ دسامبر ۲۰۰۶ دستگیر شدند
سندیکای شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه (شرکت واحد) به ما اطلاع داد که دو تن از مسئولین اتحادیه , سید داوود رضوی و عبدالرضا طرازی و همچنین یکی از فعالین اتحادیه بنام غلامرضا غلام حسینی در تاریح ٣ دسامبر دستگیر شده و به پاسگاه شماره ۶ پلیس آورده شدند. زمانی که آنها مشغول پخش اعلامیه در میان رانندگان اتوبوسرانی بودند, در ترمینال اتوبوس خاوران دستگیر شدند. یکی از اعلامیه ها نامه ای بود که اخیرا   آی تی یو سی به پرزیدنت احمدی نژاد در ارتباط با ادامه بازداشت منصور اسانلو نوشته است.   اعلامیه دیگر, بیانیه سندیکا در باره فعالیت هایش بود. سید داوود رضوی و عبدالرضا طرازی در همان شب آزاد شدند.   غلامرضا غلام حسینی هنوز در بازداشت بسر میبرد و طبق اطلاعات واصله, خانواده وی هنوز قادر به فراهم ساختن وثیقه نشده اند.
 
این سه تن جزو ۵۰ راننده شرکت واحد هستند که از زمان اعتصاب خود در سال گذشته بیکار گشته اند.   قرار بود آنها روز بعد در دادگاه حضور بهمرسانند.
 
لطفا محتوای این مکاتبه را به مثابه اطلاعات تکمیلی برای شکایت,   در اختیار کمیته آزادی تشکل قرار دهید.
 
با احترامات فائقه
دبیرکل