اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۹ آذر ۱٣٨۵ -  ۱۰ دسامبر ۲۰۰۶

حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه ی کیهان در سرمقاله ی روز یکشبنه این روزنامه نسبت به احتمال پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات شوراها ابراز نگرانی کرده و از اصولگرایان خواست روی ۱۲ نفر توافق کنند. در این یادداشت که تحت نام ۱۲ به اضافه ٣ است، چنین آمده:
 
روز جمعه ستاد پیروان خط امام و رهبری که تهیه کننده یکی از فهرست های سه گانه جبهه اصولگرایان برای انتخابات شورای شهر تهران بود، در یک اقدام عاقلانه -و صد البته دلسوزانه و خداپسندانه- اعلام کرد که برای حفظ وحدت اصولگرایان از ارائه لیست جداگانه خودداری می کند. بنابراین هم اکنون جبهه اصولگرایان با دو فهرست جداگانه در عرصه انتخابات شورای شهر تهران حضور دارد. فهرست نامزدهای «ائتلاف بزرگ اصولگرایان» و فهرست «رایحه خوش خدمت». این دو فهرست فقط یک نامزد مشترک دارند و از آنجا که هر دو طیف در میان مردم به اصولگرایی شناخته می شوند، به طور طبیعی آراء طرفداران اصولگرایان بین این دو فهرست تقسیم خواهد شد. از این روی ضریب پراکندگی آراء در هر مقیاسی صورت پذیرد، نتیجه نهایی شکسته و پراکنده شدن آرای اصولگرایان و کاهش احتمال پیروزی آنان خواهد بود و این درحالی است که پایگاه مردمی جبهه اصلاحات را پایین تر از «سطح بازی» تلقی کنیم و مجموعه آرای آنان -با توجه به لیست واحد- را کمتر از آن بدانیم که توان رقابت با آرای شکسته و پراکنده اصولگرایان را داشته باشد و البته در غیر اینصورت، پیروزی جبهه اصلاحات در انتخابات شورای شهر تهران دور از انتظار نخواهد بود، هرچند که این پیروزی با حداقل آراء به دست آمده باشد.
متاسفانه علی رغم هشدار دلسوزان که خواست عمومی مردم نیز هست و با عقل و منطق هم سازگاری کامل دارد، دو گروه باقیمانده کماکان بر نظر خود اصرار می ورزند و همانگونه که پیش از این اشاره شد، «گره کار» شهرداران مورد نظر آنهاست.
آخرین پیشنهاد که هنوز هم می تواند گره گشا باشد این بود که هر دو گروه از شهرداران مورد نظر خود چشم پوشی کرده و روی شخص ثالث دیگری برای سپردن مسئولیت شهرداری پایتخت به وی توافق کنند. و اما اگر این پیشنهاد هم مورد قبول آنان نیست -که رد آن بسیار عجیب و غیرقابل توجیه به نظر می رسد- پیشنهاد بعدی قابل طرح است. با این توضیح که؛ در شرایط کنونی و بنا به دلایل در پیش گفته، احتمال آن که شورای شهر سوم از حضور اصولگرایان خالی باشد دور از انتظار و غیرممکن نیست و در صورت وقوع این رخداد، اصولگرایان یکی از اصلی ترین کانون های خدمت را به رقیبی واگذار خواهند کرد که حضورش در شورای شهر اول، سابقه خوشایند و مطلوبی بر جای نگذاشته است.
با توجه به این احتمال که نباید آن را دست کم و یا نادیده گرفت، پیشنهاد می شود که دو گروه اصولگرا روی ۱۲ نفر از نامزدها به توافق رسیده و این ۱۲ نفر را به طور مشترک در لیست های انتخاباتی خود جای دهند. در این حالت، می توان تا حدود زیادی مطمئن بود که در شورای شهر سوم دستکم ۱۲ نفر از اصولگرایان حضور دارند و با توجه به ترکیب ۱۵ نفره شورای شهر، اکثریت آراء در تصمیم گیری ها و سیاستگذاری ها در اختیار اصولگرایان خواهد بود. و از آنجا که این ۱۲ نفر به طور مساوی از دو لیست موجود انتخاب می شوند، موضوع شهردار آینده -یعنی نقطه اصلی اختلاف دو گروه- نیز به طور طبیعی منتفی شده و هریک از دو گروه فقط ۶ رأی قطعی برای شهردار مورد نظر خویش خواهند داشت و با توجه به تعیین کننده بودن آراء ٣ عضو دیگر شورا که معلوم نیست چه سلیقه ای خواهند داشت، شهردار آینده الزاماً با رایزنی ها و بررسی ها و مشورت های اعضای ۱۵ نفره شورا انتخاب شده و از هم اکنون قابل پیش بینی نخواهد بود که بر سر آن دودستگی ها و اختلاف نظرهای کنونی وجود داشته باشد. مخصوصا آن که اگر ٣ عضو دیگر از حلقه اصولگرایان نباشند، توافق حداقلی که لازمه وحدت و ائتلاف است خیلی آسان تر به دست خواهد آمد.
در این میان اشاره به چند نکته ضروری است؛
الف: ممکن است برخی از دوستان دلسوز با ملاحظه پیشنهاد فوق به نظرشان برسد که می توان یک گام دیگر نیز به آن افزود و از آنجا که هر یک از دو فهرست کنونی ۷ نفر از اعضای شورای شهر فعلی را در خود جای داده اند- از دو گروه ۷ و ٨نفره شورای کنونی- پیشنهاد شود که به جای ۱۲ نفر، روی ۱۴ نفر توافق صورت پذیرد با این توضیح که هریک از دو فهرست علاوه بر ۷ نفر از اعضای شورای شهر کنونی که در لیست خود جای داده اند ۷ عضو دیگر که در لیست مقابل وجود دارد را هم به فهرست خود اضافه کنند و در نتیجه ۱۴ نفر از اعضای شورای شهر کنونی در هر دو لیست به طور مشترک حضور خواهند داشت و شورای شهر سوم با حضور ۱۴ عضو اصولگرا - به جای ۱۲ عضو- شکل خواهد گرفت.
این گام پیشنهادی اگرچه مطلوب است ولی در صورت پیروزی لیست پیشنهادی با ۱۴ نامزد مشترک، در انتخاب شهردار آینده فقط یک رأی می تواند تعیین کننده باشد زیرا هر یک از دو گروه ۷ نفره- از اعضای فعلی شورای شهر- نگاه از قبل تعیین شده ای به شهردار بعدی دارند بنابراین به نظر می رسد که دو گروه با توجه به اصراری که روی شهردار مورد نظر خود دارند، حاضر به پذیرش ریسک «یک رای» نباشند و کماکان بر طبل جدایی بکوبند و این قافله همچنان لنگ باقی بماند، هرچند که در صورت توافق روی ۱۴ نفر، می توان لیست نهایی را یک ائتلاف تقریباً کامل تلقی کرد.
ب: از برخی اعضای موثر ستادهای انتخاباتی اصولگرایان شنیده می شود که پیروزی خود را قطعی تلقی می کنند و بر این باورند که با وجود قطعی بودن پیروزی نیازی به ائتلاف نیست. صاحبان این دیدگاه توجه ندارند که وحدت اصولگرایان ارزشی به مراتب بیشتر و فراتر از پیروزی این یا آن گروه در انتخابات شورای شهر دارد و به صراحت باید گفت آن پیروزی که از بستر اختلاف اصولگرایان برخیزد به شکست شبیه تر است.
ج: از سوی دیگر کسانی از اصولگرایان با وجود آن که می دانند اصلی ترین منشأ اختلاف شهردار مورد نظر است، کماکان بر شخص مورد نظر خویش به عنوان شهردار آینده تهران اصرار می ورزند که این اصرار نیز چنانچه با پیروزی قرین باشد، به علت آن که باز هم از بستر اختلاف اصولگرایان برخاسته است، به شکست شبیه تر است...
و بالاخره، هر دو گروه باید توجه داشته باشند که اقبال مردم به اصولگرایان آسان به دست نیامده است که به آسانی در عرصه رقابت های- اکثراً بی معنی و غیرمنطقی- دستخوش آسیب شود و «غرور» - که انشاءالله در میان نباشد- نقطه آغاز سقوط است.