• دانشجویان در ۱۵و ۱۶آذر ۱۳۸۵ نشان دادند که چنانکه بخواهند از توان و ظرفیت کافی برای توافق بر سر حداقل های مشترک دمکراتیک در دانشگاه ها برخوردار هستند و امید آن است که این روند آغاز شده در میان دانشجویان هر چه بیشتر از طریق همکاری و همگامی تقویت و گسترش یابد. مفهوم این حرف این نیست که بر تفاوت ها و اختلافات میان جناح های متفاوت دانشجوئی، سرپوش گذاشته شود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۱ آذر ۱٣٨۵ -  ۱۲ دسامبر ۲۰۰۶

 
امسال در روز دانشجو، روز مبارزه علیه استبداد، روز تلاش برای دفاع از سنگر دانشگاه، دانشجویان از دانشگاههای مختلف کشور در دانشگاه تهران گرد آمدند و اتحاد و همبستگی خود را به نمایش گذاشتند و یکصدا فریاد کردند که: "دانشگاه زنده است". دانشجویان با این گردهمائی به گردانندگان جمهوری اسلامی پیام دادند که قدرت سرنیزه قادر نیست که جنبش دانشجوئی را خاموش سازد. جنبش دانشجوئی همچنان زنده و پویا است.
امسال بر خلاف سال های گذشته، فعالین دانشجوئی تصمیم گرفتند که آکسیون های خود را به شکلی متمرکز درده ها دانشگاه درسراسر ایران، برگزارکنند. دراین رابطه فعالین محافل و تشکل های دانشجوئی ازچند هقته قبل از فرا رسیدن ١٦ آذر، بحث ها وگفتگوهای زیادی در خصوص چگونگی بزرگداشت هرچه بهتر سالگرد ١٦ آذر سازمان دادند تا اینکه زمینه همکاری و توافق در جهت برگزاری روز دانشجو فراهم شد. حکومت از طریق ارگان های خود در درون و بیرون دانشگاه   به اشکال گوناگون سعی نمود با انتشار یکسری شایعات، با تهدید و آزار و اذیت فعالین دانشجوئی و لغو بسیاری از آکسیون هایی که به مناسبت این روز در دانشگاه ها توسط دانشجویان سازماندهی شده بود تشکل های دانشجوئی را در برابر هم قرار دهد تا توافق صورت گرفته، بهم خورد . از آنجا که جریان بنیادگرا در این مدت کوشیده است که با دستگیری و زندانی کردن فعالین دانشجوئی، محرومیت های تحصیلی و انواع فشار ها و تهدیدات دیگر، صدای آزادیخواهانه وعدالت جویانه دانشجویان و دانشگاهیان را خاموش کند. برگزاری موفقیت آمی ز بزرگداشت   ١٦ آذر این بار برای دانشجویان از اهمیت زیادی برخوردار بود.                                                                      افزایش سرکوب، ایجاد فضای امنیتی و رعب و وحشت همانند دوران انقلاب فرهنگی در دانشگاه ها ، پیشبرد سیاست   تفرقه و تقویت تشکل های موازی وابسته به حکومت در بین دانشجویان و محدود و ممنوع کردن فعالیت های متشکل دانشجوئی ازجمله اقداماتی است که تاکنون توسط رژیم پیش برده شده است تا بلکه از این طریق بتواند جلوی تشکل یابی فعالین دانشجوئی حول خواسته های مشترک و مستقل را بگیرد.
                                                                                                                                                   اتحاد طیف های متنوع دانشجوئی و تاثیرگزاری آن در میان اقشار اجتماعی                                                                                                                                                                   دانشجویان به عنوان یکی ازگروهای مرجع اجتماعی دارای نفوذ و تاثیر بسیاری در میان جامعه است. نیروی عظیم دانشجویان در صورت اتحاد و تشکل یابی می تواند در روند های سیاسی جامعه نقش   موثرتری ایفا کند. چنانچه دانشجویان و تشکل های آنان بتوانند بر سر حداقل ها توافق وهمکاری کنند، توان و امکان ارتباط شان با جنبش های دیگر اجتماعی برای سازماندهی فعالیت های مشترک فراهم تر خواهد شد .
  تاریخ جنبش دانشجوئی ایران در این عرصه تجربه های بیشماری را ذخیره کرده است. حکومت جمهوری اسلامی با آگاهی از تاثیرگذاری دانشجویان در روندهای سیاسی و اجتماعی کشور به هیچوجه نمی خواهد چنین اتحادی در حرکات دانشجوئی بر آمد کند؛ لذا تلاش می کند با بالا بردن هزینه فعالیت متشکل، جلوی هر گونه فعالیت سازماندهی شده را ب گیرد و بدین طریق همچون دوران انقلاب فرهنگی مانع دگر اندیشی و تنوع فکری در دانشگاه ها شود. فعالین جریانات دانشجوئی در سال های گذشته و بویژه در یکسال اخیر به عینه تجربه کردند که حکومت اسلامی به میزانی میان آنان و بدنه دانشجوئی، فاصله ایجاد کرده است. جریانات دانشجوئی باید نسبت به این سیاست توطئه آمیز، هوشیاری بیشتری ازخود نشان دهند و سیاست ها و تاکتیک های   متناسب با وضع جدید در پیش گیرند . روشن است در تنهایی و انزوا هزینه فعالیت های متشکل دانشجویان بشدت افزایش می یابد.                                                                                                                                                                                                                                  وجود تنوع درجنبش دانشجوئی                                                                                                                                                                                                                                                   در بحث های مربوط به تدارک برگزاری   سالگرد ١٦ آذر در میان طیف های متنوع دانشجوئی درهفته های گذشته و نیز در آکسیون های متفاوتی که در روزهای اخیر برگزار گردید، شاهد آن بودیم که   نگرش به کار مشترک بر اساس منافع دانشجو و دانشگاه در حال تقویت شدن است . در راستای چنین نگرشی ضرورت دارد که فعالین دانشجوئی با بحث و گفتگو میان خود در جهت یافتن شعارهای واحد برای ایجاد تمرکز در فعالیت های دانشجوئی قدم های بزرگتری   بردارند.                                                                                                                                         دانشجویان در ۱۵ و ١٦ آذر ۱٣٨۵ نشان دادند که چنانکه بخواهند از توان و ظرفیت کافی برای توافق بر سر حداقل های مشترک دمکراتیک در دانشگاه ها برخوردار هستند و امید آن است که این روند آغاز شده در میان دانشجویان هر چه بیشتر از طریق همکاری و همگامی تقویت و گسترش یابد.   مفهوم این حرف این نیست که بر تفاوت ها و اختلافات   میان جناح های متفاوت دانشجوئی، سرپوش گذاشت ه شود و بحث ها وانتقادات نسبت به یکدیگر طرح نگردد. وجود تنوع درمیان   جریانات دانشجوئی می بایست به عنوان یک ارزش اساسی مورد توجه و دقت قرار گیرد.
کنار کشیدن از شرکت در در فعالیت هایی که مربوط به دانشجو و دانشگاه می شود کمکی به جریانات دانشجوئی در جهت   طرح خواسته های دمکراتیک خود نمی کند. دانشجویان دگراندیش همواره می توانند نظرات انتقادی به دیگر طیف های دانشجوئی داشته باشند اما نباید فراموش کرد که سمت اصلی مبارزه دانشجویان و تشکل های آنان می بایست برعلیه دخالت ارگان های انتصابی و نظامی در امور دانشگاه، اخراج و بازنشستگی اجباری و زودرس اساتید مستقل و مترقی، انتصاب ها و دخالت های بی رویه و غیر علمی در امرمدیریت   و ایجاد فضای امنیتی در دانشگاه ها، انحلال و لغو فعالیت تشکل ها و نشریات دانشجوئی، نبود آزادی و عدالت در درون و بیرون دانشگاه   و ده ها و ده ها مورد دیگرکه به فعالیت دانشجو و دانشگاه مربوط می شود، متمرکز شود. من بر این ارزیابی هستم که باید مواضع تشکل سراسری چون دفتر تحکیم وحدت را مورد تحلیل، مطالعه و نقد قرار داد. اما افشاگری، بایکوت و برخورد حذفی با این جریان دانشجوئی کمکی   به هیچیک از طیف های دانشجوئی نمی کند. دانشگاه در شرایط کنونی نیاز دارد که طیف های دگر اندیش دانشجوئی بیش از هر زمانی به تقویت سمتگیری های مشترک میان خود در جهت جذب بدنه دانشجوئی، بیفزایند. هر طیف دانشجوئی باید به اشکال گوناگون برنامه ها و پروژه های خود را به میان دانشجویان ببرد. اما باید توجه داشته باشیم که این امر در شرایط سرکوب با دشواری های بسیاری همراه است.
                                                                                                                                                        نقش جریانات چپ دانشجوئی در تقویت سمتگیری های مشترک در دانشگاه                                                                                                                                                                  داشتن صف مستقل چپ در دانشگاه های ایران بخودی خود علی العموم مثبت و پراهمیت است. اما فراموش نکنیم که در شرایط دیکتاتوری بسر می بریم و نمی دانم چرا به انواع دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی رژیم   باید به سادگی امکان شناسائی فعالین چپ دانشجوئی داده شود؟ بزرگداشت   روز دانشجو متعلق به همه دانشجویان درسراسر دانشگاه های کشور است.   در سالگرد چنین روزی تشویق   دانشجویان به دادن شعار ها و رهنمود های آتشین چون   داشتن صف مستقل "چپ" یا برگزاری ١٦ آذر سرخ و سوسیالیستی، شعاری انحرافی در برآمد مجدد جنبش دانشجوئی در دانشگاه های کشوراست. تنها با فعالیت و تلاش مداوم است که می توان هر چه بیشتر چپ رادیکال ، سکولار و دمکرات را به شکلی دمکراتیک و مدرن در فعالیت های دانشجوئی مطرح کرد نه با شعار های توخالی و غیر واقعی افراطی.  
  تمامی جریانات دانشجوئی می توانند با دفاع از منافع عمومی دانشجویان بر سر خواسته های حداقل مشترک دمکراتیک به فعالیت بپردازند. در واقع این نوع برخورد ضربه پذیری وسیع نیروها ی دانشجوئی را بشدت کاهش می دهد.   طیف های چپ دانشجوئی درعرصه مبارزه برای منافع دانشجو ودانشگاه   مناسب است هر چه فعالترتجربه های خود را در اختیار دیگر فعالین تشکل های دانشجوئی قرار دهند. جریانات چپ دانشجوئی   باید با ایجاد فضای بحث و گفتگو به تقویت همگرایی و توافق در جنبش دانشجوئی یاری رسانند. در چنین صورتی است که می توان به سازماندهی جنبش دانشجوئی کمک کرد.   در واقع متشکل شدن جریانات دانشجوئی شرایط را برای تقویت سازماندهی، ارتباط و فعالیت   با دیگر جنبش های اجتماعی چون کارگری، زنان و ... را در کشور تقویت خواهد کرد و بدین طریق پرچم آزادی و آزاد اندیشی در جامعه تقویت می شود. در چنین حالتی جنبش دانشجوئی می تواند گفتمان های دمکراتیک خودش را در دانشگاه و جامعه گسترش دهد و بدین ترتیب نیروی بزرگی در ایران در برابر استبداد و دیکتاتوری سازمان یابد .
   
 
E-Mail :alisamad۲۰@yahoo.fr
بیست آذر ۱٣٨۵