عنوان : پویندگان
آنان به مرگ وام ندارند
آنان که زندگی را لاجرعه سر کشیدند
آنان که ترس را
تا پشت مرزهای زمان راندند
آنان به مرگ وام ندارند
آنان فراز بام تهور
افراشتند نام
آنان
تا آخرین گلوله جنگیدند
آنان با آخرین گلوله خود مردند
آری به مرگ وام ندارند
آنان
عشاق عصر ما
پویندگان راه بلا راه بی امید
مادر ! بگو که در تک این خانه خراب
گل های آتشین
در باغ دامن تو چه سان رشد می کنند ؟
این خواهر و برادر من آیا
شیر از کدام ماده پلنگی گرفته اند ؟
پیش از طلوع طالع
امشب ستارگان به بستر خون خسته خفته اند
بیدار باش را
۷۲۶۵۶ - تاریخ انتشار : ۲۲ بهمن ۱٣۹۴       

عنوان : تنها یک اشتباه ساده نبود
دو ست گرامی آقای نعمت پور ارجمند ،

من در زندگی به اندازه کافی و حتی بیشتر از حد مجاز اشتباه کرده ام، اشتباه یک امر انسانی است . اما در اینجا موضوع تنها اشتباه ساده شما نیست، میتوان از روی نقد شما فهمید که بیشتر جهد و کوشش شما در اثبات خامی و کم عقل بودن نویسنده مقاله است(با عرض پوزش )، که توانائی درک شرایط ذهنی و عینی امروز جهان و کشور را ندارد، و چندان عاطفه زده و ساده است که نمی تواند بپذیرد و درک کند که در یک رودخانه دوبار نمی توان شنا کرد و نمی تواند درک کند که، جامعه ایرانی دگرگونی هاو دگردیسی هایی را پشت سر گذاشته است و نمی توان مردمی را که با زوا یا ی گوناگون سیاست و چم وخم آن در۳۵ سال گذشته آشنا شده اند و در صورت پیدا کردن کوچکترین فرجه ای وارد حرکات سیاسی و اجتماعی می شوند، با جنگ چریکی به سیاست علاقه مند کرد و در نهایت آنها را وارد گود مبارزه رودرو با سلطه موجود کرد. این امر یعنی در گیر شدن در کشمکشهای سیاسی واجتماعی در سال ۵۷ کلید خورده است وتا به امروز که عصر انتر نت و ماهواره و ارتباطاط تنگاتنگ و آگاهی رسانی و تبادل افکار است، حضور دارد. اگر چه در زیر بارسنگین سرکوب قرار دارد ولی در کمین است وا حتیا جی به موتور کوچک ندارد . ولی شما در مقاله تان ابتدا این موضع گیری و مبتدی گری را در دامان نویسنده گذاشته اید و سپس در مورد تدارکات و پشت جبهه و امکان حیات آن و غیره به توضیح دادن مشغول شده اید. این را چه می گوید؟ من این را ظهور ضمیر ناخودآگاه شما در یک اقدام شتابزده می نامم. دقیقا شما با مواضع اخبار روز و رئیس دانا سر شاخ هستید و در دو جبهه متفاوت فکری و سیاسی قرار دارید. (البته من در کامنت اولی، منظورم را واضح نرساندم، منظور من این بود، که شما از جهت گیری آقای رئیس دانا آگاهی دارید و با توجه به جهت گیرهایتان، این برداشتها و تصورات تان هست که در واقع سر شاخ هستند، نه اینکه شما شخصابا ایشان سابقه بگو مگو داشته اید.). تا آنجا من مطلع هستم شما خود را سوسیال دمکرات میدانید ( و من شما را ژورنالیست لیبرال)، و اقای رئیس دانا و گردانندگان اخبار روز از مواضع چپ رادیکال تری به قضایای اجتماعی می نگرند و همین تنش مایه به شوق آمدن و شتابزدگی شما شده و چشمهایتان از شوق گیر انداختن حریف و فتیله پیچ کردن آن، دقت لازم را برای دیدن از دست داده است. ضمنا بنده هم مانند شما علاقه مندم اگر فرصتی بود و وقتی داشتم، نظرات بنظر خودم، اشتباه و مخالف دیدگاههای خودم را نقد کنم و اگر از انها اشتباهی سرزد، آن را رو کنم. نوشته شما در ذات خویش، از متد تحریف و شانتاژ استفاده کرده است و همینجا شما یک معذرت خواهی به نویسنده مقاله اخبار روز بدهکارید، زیرا در اینجا هیچ گونه درخواستی برای جنگ مسلحانه دیگری نشده است و شما آنرا به مقاله نویس نسبت داده اید. شما در اینجا عمدا و قلبا بدنبال زیر ضرب گرفتن طرف بوده اید. و امادر مور مقاله دیگرتان در مورد آقای اصلانی "من در چهره عبوس و رگهای بیرون زده گردن آقای اصلانی، جلاد آینده خودم را می بینم!" فکر می کنم که اگر حتی آقای اصلانی در تصویرشان چهره ناشادی داشته باشند، که حاصل سالها زندگی در سیاهچالهای رژیم آخوندی و سپری کردن دوران جوانی در دهشتکده آخوندی بوده و اکنون در غربت و در دورانی که یاران سابقش هر کدام آهنگی کوک کرده اند و .......ناشاد هستند،و .. شما می توانستید به جای این لحن حق به جانب و کاشف قاتل آینده و اشاره به چهره ایشان، برادر وار و با لحنی کاملا پر از مهر و صفا مسائل تان را با ایشان در میان بگذارید، ولی حاصل و سبک مقاله شما ترور شخصیتی ایشان است. ضمنا اگر ممکن است در مورد شرکت فدائیان اکثریت در کشتار سربداران لاهیجان نظرتان رابیان بفرمائید. در مورد بر حق دانستن این مشارکت از طرف آقای نگهدار نظرتان چیست.؟
شاد و تندرست باشید
۷۲۶۵۱ - تاریخ انتشار : ۲۱ بهمن ۱٣۹۴       

عنوان : سلام
سلام ئاواره عزیز! مثل اینکه شما مطلب مرا اصلا نخواندهاید، چونکه اگر کمی وقت بخرج می دادید و می خواندید متوجه می شدید که همان مطلب است اما فقط مخاطبش تغییر کردهاست. بنابراین دو نقد نیست، بلکه در اساس یک نقد است. ضمنان من اولین بار بود که خطاب به آقای رئیس دانا می نوشتم و بقول شما از قبل با وی سر شاخ نشدهام. ضمنان مثل اینکه شما از اشتباه کردن دیگران لذت می برید، و اشتباه را سرآغاز عدم جدیت. امیدوارم خود شما در زندگیتان هیچ وقت اشتباه نکرده باشید!
با درود مجدد
۷۲۶۴۷ - تاریخ انتشار : ۲۱ بهمن ۱٣۹۴       

عنوان : از نعمات یک نقد پرشتاب
اقای نعمت پور این مقاله را دوبار نقد کرده اند، یکبار بنام اقای رئیس دانا و یک بار بنام اخبار روز.
احتمالا اقای نعمت پور سر تیتر مقاله "درسهای سیاهکل .... " اقای رئیس دانا را دیده اند و سپس قهوه شان را تهیه و برگشته اند و بجای کلیک روی مقاله اقای رئیس دانا روی سرمقاله اخبار روز کلیک کرده اند و با حدت وشدت فراوان بدنبال مدارک و دلایل انحراف و غلط و غلوط فکری اقای رئیس دانا (که از قبل هم سرشاخ بودن خویش را با ایشان در موارد عدیده ثبت کرده اند) پرداخته اند.
انگاری یک چک کوچولوی دوباره مقاله مورد نقد یا نیم نگاهی دوباره از طرف ایشان لزوم پیدا نکرده است.
رگ گردن ایشان از شدت عشق به غلبه بر حریف چنان متورم بوده که لاجوردی وه ش ( اتهام ایشان به دیگران)
ایشان را انلاین ( فعلا) قلع و قمع کرده اند و حتی متوجه نشده اند که مقاله نویس اصلا و ابدا از برپایی یک جنگ چریکی دیگر حرفی بمیان نیاورده و صرفا از سیاهکل سمبلیک دیگری ( تصرف دوباره گفتمان اجتماعی توسط چپ و متمایز کردن خطوط سیاسی - تاریخی اش) صحبت کرده است.
نوشتن یک مقاله دیگر از طرف ایشان ، اینبار بر سر مقاله نویس اخبار روز کمی بیمزه و خالی از لطف شده، مشکل است جدی گرفته شود.
متاسفانه این اشتباه خنده دار از یک پست مدرن ( تخصص و تیک گفتمانی ایشان) سر زده است ودیگه نمی شه کاریش کرد:))
۷۲۶۴۴ - تاریخ انتشار : ۲۱ بهمن ۱٣۹۴       

عنوان : دل خلق
قلبت را هدف گرفتند

خونت را برزمین تشنه‌ جاری کردند

و در آن خود را غرق .

ضربان آن خاموش نخواهد شد

در دل خلق ادامه دارد.
۷۲۶۱۶ - تاریخ انتشار : ۲۰ بهمن ۱٣۹۴       

عنوان : آنچه امروز، نحله های برخاسته از این حماسه را...
اخبارروز محترم، ضمن شادباش سالگشت رویداد حماسه ی سیاهکل و تولد جنبش فدائی بر بلندترین نقطه ی تاریخ کشورمان، بایسته دیدم که بنویسم، بر آرمانهای اساسی و بنیادین این جنبش، یعنی تلاش در راه برقراری آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی، هیچ غبار یا آلایشی ننشسته است.

آنچه امروز، نحله های برخاسته از این حماسه را، در تشتت قرار داده، به اقرار قریب به اکثر وفاداران به آرمانهای این جنبش، نه تردیدشان به این تولد حماسی، بل عدمِ تحمل نظر مخالف، عدم احترام به رأی اکثریت و عدم رعایت حقوق اقلیت است. و این درد، دردی نیست که تنها دامان و گلوی جنبش فدایی را در فشار داشته باشد، فرهنگ سرزمینمان آغشته به استبداد است.

برای ایجاد دموکراسی مردمان ایران و رهایی از استبداد چاره ای بجز تلاش برای اتحاد پیرامون فراگیرترین خواستها و مطالبات نداریم.

و فدائیان به گواهی تاریخ صدیقشان نشان داده اند، که هدفی جز آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی برای مردمان ایران، در اذهان ندارند.
۷۲۵٨۶ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣۹۴