عنوان : فتانت ها را بازخوانی کنیم.
زندانیان سیاسی دهه ۵۰ ، خصوصا در سال ۵۱ که در زندانهای ساواک چون اوین ، کمیته مشترک و قزل قلعه شاهد «پروژه » های مختلف ساواک بودند.
قبل از بیدادگاه معروف به خسرو گلسرخی و دانشیان و پخش مستقیم آن در سال ۵۲ ساواک توانسته بود عملیات دیگری را نیز اجزا کند.
یک ـ گروه سیروس نهاوندی ، دستگیری وسیع توسط ساواک ، بیدادگاه ارتش و محکومیت عده ی بسیاری ، نمایش تلویزیونی و.و. این گروه را تابستان ۵۲ به قزل قلعه آوردند... همراه با غیبت مرموز سیروس نهاوندی ، شایعه قتل او زیر شکنجه یا «فرار » او از بیمارستان ، ولی در عمل نفوذ او در گروه های چپ و ازبین رفتن جانهای عزیزی در سالهای بعد رخ داد و هنوز معمای سیروس نهاوندی ادامه دارد..
دو ـ دام ساواک توسط احمد رضا کریمی که ده ها نفر دانشجو و مردم عادی را بخاطر گرایش های ضد حکومتی و طرفداری از فدائیان ، مجاهدین و دکتر علی شریعتی به زندان کشانده بود. گویا احمد رضا کریمی اسلحه ای را به کسانی که می شناخته در دانشگاه ها و یا یا سایر محافل اجتماعی به عنوان امانت می سپرده ، خود را نیز مجاهد خلق تحت تعقیب و مراقبت معرفی می کرده است. . پدر او از کارمندان اوقاف بود. بهر صورت ده ها نفر در بهار ۱۳۵۲ از اوین به قزل قلعه آمدند که اتهام اغلب آنها حمل غیر قانونی اسلحه و بقیه اعترافات که در بازجوئی ها رو شده بود در میان این زندانیان همه نوع گرایش سیاسی دیده می شد و محکومیت های بالا گرفتند.
به نظر نگارنده داستانهای امیر فطانت در مورد نقش خود و رفتار و روش ساواک در همان مقطع زمانی که دو نمونه ی آن را ذکر کردم هم خوانی ندارد.
نگارنده نقش سیروس نهاوندی ، احمد رصاکریمی و امیر فتانت را در دستگیری نیروی وسیعی در آن سالها را سازمان یافته و حلقه هائی از استراتژی ساواک برای سرکوب جنبش ضد دیکتاتوری می داند و یه این سه نفر هم خلاصه نمیشود.ولی در این کامنت نمیشود بیشتر نوشت. ولی فتانت از نهاوندی و احمد رضا کریمی پر مدعا تر است ولی این وقایع باید بازخوانی شود و به ادعا های امروز اینها نمی توان اکتفا کرد.
۷٣۴۴۱ - تاریخ انتشار : ۲۶ اسفند ۱٣۹۴