عنوان : حاصل فعالیتهای استبدادی، به چیزی جز استبدادی نوین ختم نخواهد شد.
آقای شکیب گرامی، وقتی در مطلبت از استراتژی یا هدفِ مشترکی به نام "تغییر" سخن به میان می آوری، سخنی است پسندیده، لیک آنچه امروز مشکل ساز و منبع روزافزون پراکندگی است هم، از همین هدف مشترک نشأت می گیرد.
و متأسفانه سوی بحثها هم مستمراً بدانجا ختم میشود که شما در زیباییِی حقیقت جویانه می نویسی؛ «... بسان کودکان بنشینیم و پز دهیم که تحلیل ما درست بود...» علت گرایشاتی اینچنینی را نبودنِ تبیین و گشودنِ کافی همه ی جوانب هدف مشترک [تغییر] میدانم.

هر نیرویی از نیروهای موجود در اپوزیسیون در تحلیل نهایی خود، عدم ایجاد تغییر در جامعه را ناشی از عدم حضور خودش در رأس هرم میداند، و نه عدم حضور همه ی نیروهای آزادیخواه و استبداد ستیز در کنار یکدیگر برای ایجاد تغییر.

و بعضاً هم که تبِ با هم بودن واگیر و مُسری میشود، غالب به اکثرمان همه ی تلاش خود را معطوف حل کردن یکی در دیگری یا وحدت می کنیم، تا حفظ اتحادِ در کنار هم بودن، در عین استقلال.

وضعیت اسفبار حاکم بر محیط زیست، بیکاری جوانان، شیوع وبایی اعتیاد به مواد افیونی در بین جوانان، ممیزیهای گسترده و گستاخانه در عرصه ی انتشارات و رسانه های اجتماعی اینترنتی و...همواره میتوانند مرکز و نقطه ی شروع همکاریهای عملی نیروهای مختلف اپوزیسیون برای رسیدن به طرحهایی مشترک برای مقابله با اقدامات تبهکارانه ی استبداد حاکم باشد.

به عبارتی دیگر در جبهه ی متفرق نیروهای مختلف اپوزیسیون برای مقابله با استبداد حاکم، در قدم اول نیازمند آنیم تا روابطی دموکراتیک در بین نیروهای مختلف اپوزیسیون برقرار سازیم، و الی حاصل فعالیتهای استبدادی، به چیزی جز استبدادی نوین ختم نخواهد شد.
۷٣۴۴۰ - تاریخ انتشار : ۲۶ اسفند ۱٣۹۴