خود مختاری کردهای سوریه: نمونه ی ناقضِ اسرائیل


هانی حبیب - مترجم: هاتف رحمانی


• اهمیت مدل پیشنهادی کردها بُعد ملی آن است ، که برای کشورها و ساختارهای سیاسی مدرن ضروری است . این پاسخی به هواداران جدا سازی سوریه برمبنای خطوط عقیدتی و فرقه ای است. کشور ها باید بنیاد های ملی و نه مذهبی داشته باشند – کشور یهودی اسرائیل نباید نمونه ای برای عرب خاورمیانه باشد . ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۷ فروردين ۱٣۹۵ -  ۲۶ مارس ۲۰۱۶


روند سیاسی که طی آن کردها یک منطقه خود مختار در سوریه اعلام کردند در تقابل با رویکرد صهیونیستی برای تشکیل دولت یهودی است .

شاید مهم ترین بازتاب بحران ۵ ساله در سوریه پدیداری چالش کردهای سوری برای نقشه منطقه ای و نقشه جهانی است . کرد های سوری از یک سو در حال مبارزه با تروریسم ، در عین رو در رویی با مخالفت شدید دیگران ، با موفقیت بحران طولانی سوریه را برای اعلام یک منطقه خود مختار فدرالی در حوزه شمالی سوریه به کار گرفتند. این اعلام ، هم زمان با رخ داد های دیگر ، از جمله خروج روسیه از سوریه و گفتگو های صلح ژنو ، که کرد ها به صورت عمدی از آن کنار گذاشته شده اند مورد استقبال دوستان و متحد های کرد ها قرار نگرفت .

این اولین بار نیست که کرد ها اعلام استقلال می کنند . در سال ۱۹۴۶ جمهوری کردی مهاباد در شمال غرب ایران اعلام شد ، اگر چه قبل از آن که منافع منطقه ای و جهانی آن را خفه کند تنها یک سال دوام آورد .

با وضعیت جاری اوضاع منطقه ای و جهانی ، اکنون ممکن است شانس بیشتری برای تحقق یک ساختار سیاسی جدید کردی وجود داشته باشد . با وجود رد روسی و امریکایی منطقه به تازگی تاسیس شده کردی ، دلالت های قوی وجود دارد که آن ها ساختاری فدرالی ایجاد شده از سوی کرد ها را نادیده نخواهند گرفت ، پیش از این نیز اظهاراتی از سوی هر دو کشور در رابطه با احتمال تقسیم سوریه ، و نیز ضرورت یک شکل واقعی استقلال برای کرد ها وجود داشته است . این امر به اضطراب ترکیه و حمایت انکارا از بعضی نیروهای تروریست منجر شده است . انکارا امیدوار است که این نیرو ها استقلال کردها در مرز ترکیه با سوریه را متوقف خواهند کرد .

برای افزایش امکان موفقیت ، اعلام فدرالیسم کردی به دنبال همایش حدود ۱۵۰ نفر از شخصیت های برجسته شمال سوریه ، از جمله عرب ها و سوری ها ، آشوری ها ، ترک ها و ارمنی ها ، که همه آن ها سامانه فدرالی را پذیرفتند صورت گرفت. ریاست این فدراسیون ، با دو رهبر قابل توجه خود – منصور سالم ، یک عرب و هدیه یوسف ، یک زن کرد- سامانه پیشرفته ای از خود گردانی در داخل چارچوب کشور سوریه است . حدود جغرافیایی آن هنوز باید تعیین شود ، شاید به خاطر آن که طرف داران آن منتظرند تا ستیزه سوری ها با پیشرفت بیشتری همراه شود و آرزو می کنند در برابر مشکل های مرتبط با این اعلام ، مانند مسئله کرد ها در عراق و چشم انداز تفرقه بین گروه های مختلف مذهبی و اجتماعی در داخل سوریه ایجاد مانع نمایند .

اگر خود گردانی حق مردم کرد است ، این حق بهتر است از طریق رفراندوم تحقق یابد ، حتی اگر این رفراندوم ، آن طور که بعضی ها ادعا می کنند ، صرفا یک فورمالیته باشد . یک رفراندوم می تواند بر آن که خودگردانی یک خواست مردمی است و نه فقط نیاز رهبران کرد و شخصیت های برجسته مهر تاکید زند. علاوه بر این هر فدراسیون ، مثلا مانند ایالات متحده امریکا و المان ،نشان دهنده اجماع حاصل از رضایت دو جانبه تمام مردم ایالت است – نه اعلام استقلال یک جانبه تحمیل شده بر طرف های دیگر . در نظر داشتن منافع خلق در داخل کشور ، از جمله حقوق و وظایف آن ها ، برای تشکیل یک کشور فدرال پایدار حیاتی است .

اهمیت مدل پیشنهادی کردها بُعد ملی آن است ، که برای کشورها و سامانه های سیاسی مدرن ضروری است . این پاسخی به هواداران جدا سازی سوریه در راستای خطوط عقیدتی و فرقه ای است . کشور ها باید بنیاد های ملی و نه مذهبی داشته باشند – کشور یهودی اسرائیل نباید نمونه ای برای عرب خاورمیانه باشد . 

*هانی حبیب نویسنده و روزنامه نگار فلسطینی