اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۰ ارديبهشت ۱٣۹۵ -  ۲۹ آوريل ۲۰۱۶

به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگران
همبستگی برای درهم شکستن تعرض به حقوق کارگران و تامین آزادی های سیاسی


کارگران و زحمتکشان!
هئیت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) فرارسیدن اول ماه مه، خجسته روز همبستگی کارگران جهان، را به شما پیکارگران راه آزادی و عدالت اجتماعی صمیمانه شادباش می گوید و به شما بخاطر پیکارهایی که در شرایط دشوار کنونی در دفاع از حق و حقوقتان انجام می دهید، درود می فرستد. ما مبارزات حق طلبانه را با دقت دنبال می کنیم، آنها را ارج می نهیم و از آنها به سهم خودمان حمایت می کنیم. آرزوی ما این است که شما با الهام از پیام اصلی این روز که دعوت از کارگران به همبستگی در سطوح ملی و بین المللی، اتحاد و مبارزه علیه استثمار، استبداد، تبعیض و بی عدالتی و برای پی افکندن نظمی انسانی در جهان ضدانسانی است، بتوانید گام های موثر در جهت عقب راندن تعرض لجام گسیخته حاکمیت سرمایه داری به حق و حقوقتان و درهم شکستن فضای امنیتی و استبداد در جامعه به پیش بردارید.

کارگران و زحمتکشان!
تعرض نئولیبرالیسم اقتصادی به حقوق شما در سال گذشته نیز در مقیاس جهانی تداوم یافت. دولت های محافظه کار کوشش هایشان را برای محدود کردن هرچه بیشتر حقوق کار و از میان برداشتن ته مانده جوامع رفاه، به بهانه های مختلف دنبال کردند و از جنگ ها و درگیری های فرقهای برای دامن زدن به تفرقه و دشمنی، نژادپرستی و نفرت پراکنی میان مردم کشورها و زحمتکشان و انحراف اذهان مردم بهره گرفتند. اما مقاومت و مبارزه مردم علیه نئولیبرالیسم اقتصادی و تبعات آن بویژه در کشورهای پیشرفته، تحت هدایت اتحادیه ها و احزاب کارگری، سازمانهای مدافع محیط زیست و گروههای مدافع صلح نیز به نوبه خود تشدید شد و جریان های نوینی از دل این مبارزات در یونان، اسپانیا، آمریکا ترکیه، و دیگر نقاط سر برآوردند. در پرتو همین اعتراضات مقاومت سرمایه داران و کشورهائی که در برابر درخواست مدافعان محیط زیست برای کنترل آلایندگان زیست محیطی مقاومت می کردند، شکسته شد و امکان انعقاد معاهده ای در این زمینه در ماه آوریل سال جاری فراهم شد؛ معاهده ای تفاهم حول آن در اکتبر سال گذشته در پاریس حاصل شده بود. در ایران نیز، علیرغم تنگناها و محدودیت ها برای مقابله با حاکمیت و دولت، مبارزه میان طرفداران نئولیبرالیسم اقتصادی و مخالفان و منتقدان آن بخصوص پس از مشخص شدن تصمیم دولت برای خصوصی کردن بخش های آموزش و بهداشت، شدت گرفت.

کارگران و زحمتکشان!
اول ماه مه، روز جهانی کارگر امسال در شرایطی فرا می رسد، که شما به خاطر بحران اقتصادی و تشدید تعرض سرمایهداری و حاکمیت مستبد به حقوق سندیکایی و اجتماعی تان، سال پر مبارزه و دشواری را از سر گذرانده اید. در سال گذشته، صدها هزار تن دیگر از شما مشاغل تان را از دست دادید، آمار بیکاری به اذعان دادههای رسمی بر خلاف وعدههای دولت افزایش پیدا کرد، شرایط پرداخت حقوق بیکاری چنان تغییر داده شد که کمتر بیکاری مشمول این حقوق گردد. میزان افزایش دستمزد آن قدر اندک بود که هیچ بهبودی در وضعیت معیشتی شما به وجود نیاورد و بلافاصله همان مقدار ناچیز نیز با افزایش قیمت آب و برق و غیره، بلعیده شد. وقفه در پرداخت همین دستمزد ناچیز نیز بخاطر سودجویی کارفرمایان خصوصی و دولتی نسبت به سال های پیشتر، بس طولانی تر شد و با شدت بیشتری برای پایین نگه داشتن دستمزدها، اعمال فشار به مزدبگیران و دزدیدن بخشی از دستمزد کارگران به کار گرفته شد.

براثر گسترش خصوصی سازی، افزایش شرکت های پیمانکار، حذف قوانین حمایتی و سرکوب تشکل های کارگری، و در سایه همراهی وزارت تعاون، کار و رفاه با این روند، شمار قراردادهای سفید امضا بر خلاف وعدههای داده شده و ظاهرسازی های تبلیغاتی دستگاه های ذیربط دولتی فزونی یافت، دامنه طرح قرون وسطایی استاد شاگردی که در گذشته محدود به کار کودکان بود در برنامه ششم دولت تا فارغ التحصیلان دانشگاهی تعمیم داده شد، بخش های دیگری از قوانین نیم بند کار که اخراج کارگران را محدود و مشروط می کرد تعلیق یا حذف شدند و سرکوب فعالان تشکل های کارگری رسمی و غیررسمی به شکل بیسابقهای تشدید شد. تبعیض شغلی و جنسیتی در محل های کار در اثر بیکاری گسترده و تعلیق حقوق زنان در قانون کار به تبعیض علیه زنان دامن زد، دستمزدشان را تنزل داد، آنها را از بازار کار راند و برخی را به تن فروشی، اعتیاد و کارتن خوابی سوق داد. عدم افزایش دستمزدهای زیر خط فقر، افزایش هزینههای تحصیلی و شتاباندن روند خصوصی سازی بخش آموزش عملاً سبب بازماندن شمار بیشتری از کودکان و نوجوانان از تحصیل شد. ارایه خدمات بهداشتی و درمانی محدودتر و سهم بیشتری از هزینههای درمان به عهده خود شما گذاشته شد. از سوی دیگر دست اندازی دولت به سرمایههای سازمان تامین اجتماعی کماکان ادامه یافت و طرح هائی مانند ادغام صندوق های بازنشستگی که بواسطه غارت و حیف و میل سرمایه هایشان توسط مدیران منصوب دولتی دچار ورشکستگی شدهاند، در دستور کار دولت قرار گرفت. دولت به جای پرداخت بدهی های کلان خود به صندوق تأمین اجتماعی و برگرداندن امول غارت شده‍ی آن توسط سعید مرتضوی ها و امثالهم، و فراهم کردن امکان مشارکت و نظارت نمایندگان واقعی کارگران بر صندوق و فعالیت های آن، از افزایش مناسب حقوق مستمری بگیران و پرداخت به موقع آن سر باز زد و طرح افزایش سن بازنشستگی را، برای رفع تنگناهای خود و نه در ترکیبی جامع ناظر بر حیات و معیشت کارگران، در دستور کارش قرار داد.
با این وصف به رغم تشدید سرکوب ها و فشارهای مختلف، شما کارگران و مزدبگیران تسلیم نشدید، با گسترش اعتراضات و اعتصابات تان، به مقاومت و مقابله با سیاست ها و برنامه های دولت و کارفرمایان برخواستید، این سیاست ها را به چالش کشیدید و توانستید بخشی از مطالبات تان را به دست آورید. مبارزات شما کارگران، معلمان، پرستاران و دیگر گروه های مزدبگیر در سال گذشته رشد قابل توجهی نمود و محدود به مطالبات صرفا صنفی نماند. معلمان علاوه بر طرح پیاپی مطالبات صنفی شان، طی چند راهپیمایی و تجمع وسیع در مخالفت با خصوصی سازی آموزش و پرورش برخاستند و در بیانیهها و قطعنامه هاشان خواهان نقش آفرینی معلمان در اداره و برنامه ریزی امور آموزشی شدند. پرستاران و تشکل هایشان نیز مانند معلمان افزون بر طرح مطالبات صنفی در تجمعات اعتراضی که برگزار کردند، با سیاست خصوصی سازی بهداشت و درمان به مخالفت برخاستند. به یمن حرکات کارگران پلی آکریل اصفهان، معدن بافق و بیش از ١٠ مورد دیگر برای توقف خصوصی سازی، و نیز دهها اعتصاب و اعتراض با خواست برچیدن شرکت های پیمانی، این خواسته ها جزو مطالبات شما کارگران و مزدبگیران قرار گرفته و گاه به مطالبه‍ی اصلی تان بدل شده است.

گسترش کمی و کیفی اعتراضات شما گویای آن است که طبقه کارگر ایران ظرفیت آن را دارد تا اگر سازمانیافته و همبسته تر عمل کند، تعرض به حقوقش را پس زند و به مطالبات عادلانهاش برسد. علت جلوگیری از تشکیل و فعالیت آزادانه سندیکاها و احزاب کارگری و افزایش فزاینده سرکوب فعالیت های سندیکایی توسط حکومت و دولت ریشه در این واقعیت دارد.

کارگران و زحمتکشان!
شما برای حراست از دستاوردهای مبارزاتی تان که محصول مبارزه پرهزینه و فداکارانه چندین نسل از کارگران و مزدبگیران یدی و فکری است، و برای بهبود وضعیت معیشتی و اجتماعی تان، نیازمند همبستگی عملی بیشتر، سازمانیابی وسیع و تداوم و گسترش مبارزات تان هستید. پایین نگه داشتن سطح دستمزدهای زیر خط فقر، حذف قوانین حمایتی و بیمههای اجتماعی مختلف، خصوصی سازی و کالایی کردن آموزش و بهداشت و درمان، حفظ و توسعه تبعیض جنسیتی و راندن کودکان بیشتری از مدارس، همه بخشی از برنامه های نئولیبرالی دولت برای ارزان کردن هرچه بیشتر نیروی کار، و در خدمت گسترش سیطره صاحبان سرمایه است. این یک برنامه دراز مدت است که دولت کوشش دارد با قربانی کردن حق و حقوق کارگران و با جلب حمایت صاحبان سرمایه داخلی و خارجی آن را پیش برد. "اقتصاد مقاومتی" نیز که جریان مسلط در حاکمیت سیاسی آن را راه سامان اقتصاد بحران زده‍ی کشور ما معرفی می کند، حاوی بسیاری از همان مشخصه های اقتصاد نئولیبرالی با برخوردی ایدئولوژیک به اقتصاد، دریافتی نظامی ـ امنیتی از سامان اقتصاد، و خصومتی سبعانه تر نسبت به اقتصاد لیبرالی با سازمانیابی کارگران و زحمتکشان است. در "اقتصاد مقاومتی" نیز آن چه مطرح نیست، منافع شما و جامعه به طور کلی است.   

با چنین برنامه ها و هر برنامه دیگری که بخواهد منزلت اجتماعی و حق و حقوق کارگر را از میان بردارد و کارگر را برده و اسیر دست صاحبان سرمایه کند، باید به مخالفت بر خواست و در صدد ارایه برنامه ای بدیل برآمد که متضمن حقوق کامل سندیکایی و شهروندی کارگران و اکثریت جمعیت کشور و در راستای عدالت اجتماعی و توسعه همه جانبه کشور باشد. در حال حاضر یک چنین بدیلی از پایه اجتماعی وسیعی برخوردار است و برای بسیج نیرو حول آن ضرورت اکید وجود دارد. چنین برنامه ای خواهان تحمیل ریاضت به شما و به جامعه از طریق بستن مرزهای اقتصاد به روی سرمایه و فعالیت مولد آن، و بی تعامل با جهان خارج نیست، بلکه این فعالیت و تعامل را در ترکیب با حقوق کارگران، زحمتکشان و تمامی جامعه می خواهد و این ترکیب را ممکن می داند.

کارگران و زحمتکشان!
اول ماه مه روز ماست. بکوشیم این روز را هرچه با شکوهتر برگزار کنیم. عدهای از کارگران، معلمان و رهبران تشکل های سندیکایی مستقل بخاطر مبارزه برای بهبود وضعیت کارگران و معلمان به زندان افتادهاند. برای آزادی آنها از هیچ تلاشی فروگزار نکنیم. اتحادیه های کارگری جهان پیوسته از مبارزات و حقوق سندیکایی کارگران ایران حمایت کردهاند، این حمایت های ارزشمند انترناسیونالیستی را پاس بداریم و با الهام از آن متقابلا از حقوق و برابرحقوقی کارگران مهاجر افغان و سایر کارگران مهاجر در ایران حمایت کنیم.

در این شرایط دشوار ما در کنار و دوشادوش هم خواهیم بود. ما با ایجاد همبستگی و اتحاد میان کارگران و سازمان های کارگری و جلب حمایت همه عدالتخواهان ترقیخواه، برای پس راندن تعرض نئولیبرالیسم اقتصادی و استبداد حاکم که حق و حقوق شما را نشانه گرفته خواهیم رزمید. ما تا آزادی کارگران، معلمان و دیگر آزادیخواهان زندانی، رفع موانع فعالیت آزادانه سندیکاهای کارگری، و برقراری آزادی های اساسی و عدالت اجتماعی خواهیم کوشید.

کامیابی شما، کامیابی ما و کامیابی همه آزادیخواهان و شکست آزادی و عدالت ستیزان متحجر است. رزمتان پیروز و مستدام و عزمتان استوار باد!

زنده و خجسته باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران
زنده باد همبستگی
درود به کارگران و معلمان مبارز و مقاوم در بند

هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
٩ اردیبهشت ١٣٩٥ (٢٨ آوریل ٢٠١٦)