عنوان : درنگ
تامل بر شعرهای مسعود بیزارگیتی، مرا به سمت مکاشفه ای رهنمون می شود، که در وجود خود رشته ای نامرئی را ؛ علیرغم ترکیب چند بندی شعر ، پنهان نموده است. به ظاهر ساختار چند بندی شعر در محور عمودی اش، شاید قابلیت جابجایی را در تلقی
مخاطب شکل دهد. اما پی گیری جوهر درونی شعر در خوانش چند باره ، به نفی این تلقی خواهد انجامید. افق اجتماعی-سیاسی در لحن گاه فردی -تغزلی شعر، با توجه به سمت گهگاهی مولفه های پست مدرن در اجرای شعر؛ سبب گردیده که شعرهای این شاعر از معبر موقعیت شعر امروز عبور کند
ذره ذره آب می رویم
از حرف های از سر سطر
که شروع می شویم
جاری
۷۴۲۰۷ - تاریخ انتشار : ۱۶ ارديبهشت ۱٣۹۵