ساندرز و رسانه ها، یاوران نظام حاکم بر آمریکا
پییر ریمبر، ترجمه: آریا نوری


• روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز در سرمقاله‌ای با ابراز تأسف در برابر این امر که حزب دموکرات با توجه به پیروزی‌هایی که آقای ساندرز کسب کرده، آن‌طور که باید و شاید به او توجه نشان نمی‌دهد، نوشت: دموکرات‌ها هیچ توجهی به ساندرز ندارند چراکه دنبال نامزدی هستند که این‌طور آشکارا عقاید سوسیالیست خود را نشان ندهد. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱ خرداد ۱٣۹۵ -  ۲۱ می ۲۰۱۶


لوموند دیپلماسی- باوجودآنکه مجله‌ی آمریکایی نقد رسانه ها (Fairness and Accuracy in Reporting) که وظیفه‌ی آن گزارش انحرافات روزنامه‌نگاران است، قبلاً موارد مشابهی را تجربه کرده بود، ولی اعضای آن اتفاق رخ‌داده را باور نکرده و از آن به‌عنوان رکوردی جدید یادکردند: روزنامه‌ی واشنگتن‌پست در فاصله‌ی کمی بیشتر از شانزده ساعت (از ساعت ۱۰ شب یکشنبه ششم مارس تا دوشنبه، ۳ و ۴۵ دقیقه‌ی بعدازظهر) شانزده مقاله‌ی انتقادی در مورد برنی ساندرز منتشر کرده است.

در این مقاله‌ها به مناظره‌ی سرنوشت‌ساز برنی ساندرز و هیلاری کلینتون در فلینت و سرو صدای مطبوعاتی روز بعد آن نیز اشاره‌شده بود. با پایان مناظره، تیترهایی انتقادی یکی پس از دیگری در مورد آقای ساندرز در مطبوعات ظاهر شد:

-کلینتون خود را برای انتخابات ریاست جمهوری آماده می‌کند و ساندرز برای کاری دیگر...

- ترامپ و ساندرز از اصطلاحات یکسانی استفاده می‌کنند.

- پنج دلیل اصلی شکست برنی ساندرز در مناظره‌ی شب گذشته در برابر کلینتون و غیره (١).

همه‌ی مطبوعات آمریکا این‌چنین خصومتی را در برابر برنی ساندرز به نمایش نمی‌گذارند. روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز در سرمقاله‌ای با ابراز تأسف در برابر این امر که حزب دموکرات با توجه به پیروزی‌هایی که آقای ساندرز کسب کرده، آن‌طور که بایدوشاید به او توجه نشان نمی‌دهد، نوشت: دموکرات‌ها هیچ توجهی به ساندرز ندارند چراکه دنبال نامزدی هستند که این‌طور آشکارا عقاید سوسیالیست خود را نشان ندهد.(نیویورک‌تایمز، ۲۹ مارس ۲۰۱۶)

باید این‌طور گفت که دموکرات‌ها به دنبال انتخاب کسی هستند که به بهترین شکل ممکن بتواند عقاید چپ خود را پنهان کند، ولی خوشبختانه روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز به بهترین شکل ممکن توانست نقشه‌ی ایشان را نقش بر آب کند!

برنی ساندرز که درست مثل دونالد ترامپ، نه روی مطبوعات و احزاب که روی مردم حساب کرده، آزادی بسیاری در برابر چهره‌های شاخص مطبوعات دارد. هردوی آن‌ها خیلی راحت به اظهارنظر می‌پردازند درحالی‌که رقبایشان، به‌خصوص هیلاری کلینتون، باید کلمات خود را درنهایت دقت انتخاب کند چراکه رسانه‌ها همه‌ی حرف‌هایشان را زیر نظر دارند. تفاوت اصلی ترامپ و ساندرز این است که در شرایطی که ترامپ به روزنامه‌نگاران (به‌خصوص اگر زن باشند) توهین می‌کند، ساندرز به دنبال تحلیل علل رفتارهای ایشان است.

بیست و سوم مارس سال ۲۰۱۶، او در مصاحبه با شبکه‌ای که در یوتیوب پخش می‌شود(« The Young Turks »)، گفت: ما باید سد مطبوعات حاکم بر کشور که به‌جای پرداختن به مشکلات اصلی کشور سعی در پرت کردن حواس مردم ‌دارند را بشکنیم (...) من مجبور شدم نامه‌ای به مدیران شبکه‌های اصلی کشور بنویسم و از ایشان سوال کنم به چه علت در برنامه‌های آخر هفته‌ی خود، هیچ حرفی از وضعیت جوی کره‌ی زمین نمی زنند؟ آیا باید این واقعیت را به‌حساب این بگذاریم که شرکت‌های اصلی تولیدکننده‌ی نفت و زغال‌سنگ، تبلیغات خود را به این شبکه‌ها می‌سپارند؟ من که این‌طور فکر می‌کنم. این شبکه‌ها همچنین هیچ صحبتی از نابرابری درآمد و ثروت مردم نمی‌کنند. آیا ما هیچ‌وقت بحث‌هایی جدی در مورد علل نابودی طبقه‌ی متوسط از رسانه‌ها می‌شنویم؟! چرا ثروتمندان کل کشور را در اختیار خودشان گرفته‌اند؟ اما در حوزه‌ی سلامت، ببینم شما فیلم مایکل مور را دیده‌اید؟ فیلم خیلی خوبی است. ولی وقتی من با جوانان صحبت می‌کنم، هیچ‌کدامشان نمی‌دانند ما تنها کشور بزرگ در دنیا هستیم که خدمات درمانی رایگان برای همه‌ی مردم را فراهم نمی‌کنیم. ایشان نمی‌دانند تحصیلات عالیه در آلمان و اسکاندیناوی رایگان است، رسانه‌ها در این مورد هیچ توضیحی نمی‌دهند چراکه یاور جناح حاکم بر کشور هستند. رسانه‌ها دوست دارند در هر موردی صحبت کنند، به‌جز مهم‌ترین مسائل کشور. چراکه اگر در مورد مهم‌ترین مسائل کشور صحبت کنند، می‌دانید چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ دانش و آگاهی مردم بالا رفته و ایشان میل به تغییر دادن شرایط پیدا می‌کنند.

پاورقی ها:

١- Adam Johnson, «Washington Post ran 16 negative stories on Bernie Sanders in 16 hours», 8 mars 2016, www.fair.org