اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۵ خرداد ۱٣۹۵ -  ۴ ژوئن ۲۰۱۶

جمهوری اسلامی ایران نظامی است برآمده از یک انقلاب توده ای که سرکوب و ارعاب را با مسخ انقلاب و واژگان آن، در جامعه‍ی ایران آغاز و تا امروز به آن ادامه میدهد. رژیم جمهوری اسلامی از همان نخستین روز به دست گرفتن قدرت، کارگران را فعله خواند و با یک قانون کار به غایت ارتجاعی، تمامی شوراها و تشکلات مستقل صنفی اعم از کارگری، دهقانی، کارمندی، شوراهای معلمان، بیکاران، زنان و ... را آماج حملات باندهای سیاه اسلامی قرار داد. تو گویی رسالت این نظام، سرکوب انقلابیون و تمامی کسانی بود که انقلاب را به مفهوم کنشگری انسانها در کلیه‍ی سطوح زندگی اجتماعی اعم از محیط کار یا زندگی میدانستند.
بدین سبب بود که ابتدا شوراها به ضرب چماق، اسلامی و سپس شوراهای اسلامی شده تبدیل به پلیس مخفی و ابزار سرکوب گشتند. واژه‍ی «اسلام» به اسم شب «سرمایه» بدل شد: «اسلام در خطر است» بدان معنا بود که سرمایه به خطر افتاده است. چنین بود که کارگران ایران باز همچون گذشته، از داشتن هرگونه تشکل مستقل و خودگردان محروم ماندند تا امنیت سرمایه در پناه اسلام سیاسی محفوظ بماند.
رژیمی با این صفات و مشخصات، درحالی که دهها کنشگر سندیکایی را به حبسهای بلندمدت محکوم ساخته و کارگران را بیشرمانه و ددمنشانه در ملاء عام شلاق میزند، ریاکارانه به عنوان نماینده‍ی کارگران ایران در نشست های سالانه‍ی سازمان جهانی کار حضور می یابد و این حضور ننگین و نفرت آور، علیرغم تظاهرات هرساله‍ی مخالفین در برابر مقر اروپایی سازمان ملل متحد در ژنو و اعتراضات کتبی کوشندگان ایرانی و سندیکاهای مستقل کارگری بین المللی، همچنان با بی تفاوتی این سازمان روبرو میشود.
ما همصدا با جعفر عظیم زاده زندانی در اعتصاب غذا، بهنام ابراهیم زاده فعال کارگری و حقوق کودکان که سالها است در زندان به سر می برد، محمود صالحی فعال کارگری که یک کلیه‍ی خود را در زندان از دست داده و محکومیت نه سال زندان را بر دوش دارد و بسیاری فعالان دیگر، پژواک فریاد آنان علیه این حضور شرم آور میشویم و به صدای بلند میگوییم:
سازمان جهانی کار جای سرکوبگران کارگران نیست
از آنجا که بخشی از این سازمان جهانی سه جانبه گرا را نمایندگان کارفرمایان و دولتها تشکیل میدهند، تنها صدای یکپارچه‍ی نمایندگان سندیکایی، اتحادیه ای و کارگری آن است که میتواند سرکوبگران کارگران را رسوا کند.
از اینرو ما همه‍ی نهادها، تشکلها و فعالان سیاسی و کارگری را فرامیخوانیم تا در سال پیش رو، در تماس با نهادهای بومی و یا بین المللی کشور محل اقامت خود در سراسر جهان، همانند الگوی موفق سندیکاهای کارگری فرانسه، صدای اعتراض کارگران ستمدیده‍ی ایران بوده، خواهان اخراج نمایندگان حکومت سرکوبگر جمهوری اسلامی ایران از سازمان جهانی کار و جایگزینی با نمایندگان راستین کارگران این کشور باشند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران
زنده باد آزادی
هرچه مستحکمتر باد همکاری و همیاری نیروهای مدافع جنبش کارگری

کانون کنشگران سوسیالیست، دموکرات و آزادیخواه هانوفر ـ ژوئن ۲۰۱۶
گروه کاری آکسیون ژنو