• جعفر عظیم زاده هم اکنون در شرایط بحرانی و کاملا مخاطره آمیز قرار دارد و به معنای واقعی در حال جدال با مرگ است. بانی و مسول وضعیت جسمانی کنونی این زندانی، قوه قضائیه است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۶ خرداد ۱٣۹۵ -  ۱۵ ژوئن ۲۰۱۶

اتحادیه ی آزاد کارگران ایران: جعفر عظیم زاده در چهل و هفتمین روز اعتصاب غذای خود بسر می برد. در این مدت مسولان قضائی به عنوان مسببین مستقیم به بند کشیدن انسانهای معترض به شرایط غیرانسانی ای که اکثریت عظیم جامعه ایران را احاطه کرده و به طبع آن به مثابه سوق دهندگان و مشوقان زندانیان در دست زدن به شیوه های منسوخ اعتراض، از جمله اعتصاب غذا، کمترین توجهی به خواست او نکرده اند.

مقاومت مقامات دولتی و قضائی در برابر اعتراضات وسیع جهانی در بکارگیری اتهامات امنیتی علیه فعالین جنبشهای موجود در ایران که در بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی به مثابه خواست اصلی خود مورد تأکید قرار داده و اعتصابشان را با محوریت آن آغاز کردند و همچنین دهن کجی به صدها میلیون کارگر، معلم و فعال اجتماعی و حقوق بشری که چه به صورت شخصی و چه در قالب تشکلها و نهادهای داخلی و بین المللی خواهان تحقق این خواست و آزادی جعفر عظیم زاده بوده اند، باعث طولانی شدن مدت اعتصاب غذا گردیده و اکنون بعد از ۴۷ روز این کارگر زندانی را به لبه مرگ کشانده است.

دست زدن زندانی به اقدامی مانند اعتصاب غذا برای بیان اعتراضش، قبل از هر چیز بیانگر وجود سیستم و فضائی مستبدانه و متعلق به دوران بربریت است که امروز به عنوان یک عقب گرد در دنیای مدرن قرن بیست و یکمی در راستای حفاظت از سرمایه داری ضرورت یافته است. فقط در چنین فضائی که به شیوه های متناسب با دنیای مدرنی که طبقه کارگر و بشریت آزادی خواه در مناطق وسیعی از کره زمین در خلق و تحمیل آن به سرمایه داری نقش تعیین کننده داشته، امکان اعتراض نیست، زندانی ناچار به خود زنی و نابود کردن خود می شود. سرمایه داری ایران برای نجات خود از بحرانهایش از جمله بحران اقتصادی، از هیچ درجه از شقاوت و بی رحمی نسبت به انسانهای معترض بخصوص کارگران و بقیه مزدبگیران فرو گذار نیست. امروز سوق دان به خودزنی و نهایتا مرگ زندانیان با اعتصاب غذا، نوعی از اعدام است که حکم آن در اعمال فشارها و فراهم نمودن شرایط ممانعت از بیان اعتراض به شیوه های غیرمخاطره آمیز نوشته شده و اجرای آن به خود زندانی واگذار شده است.

در دوره حاضر بیش از هر زمانی نیروی کار ارزان و کارگر رام و مطیع همچون برده، نیاز حیاتی سرمایه داری ایران برای نجات از بحران است. برای میسر کردن این شرایط، سرکوب عریان و خشن از نوع به گلوله بستن و به شلاق کشیدن رایج در دوران بربریت همراه با زندانی کردن انسانهای معترض مخصوصا فعالین و رهبران کارگری در زمره روس وظایف نظام سرمایه داری ایران قرار گرفته است. در نتیجه به مزاجش بد نمی آید زندانیانی که نقش فعال و رهبری کننده در جنبش های اعتراضی داشته اند، زیر فشار غیرقابل تحمل و غیر انسانی زندان به اشکال مختلف و بخصوص با اعتصاب غذا دست به خودکشی بزنند.

جعفر عظیم زاده بر خلاف باور خود که همیشه اعتصاب غذا را اقدامی در جهت نابودی نفس انسانی می دانست، فضای خفقان و استبداد شدید حاکم او را به اقدامی کشانده که منتقدش بوده است و امروز دارد قربانی اختناق و شرایط محرومیت از هرگونه آزادی و اجازه بیان اعتراض می گردد.

ما فعالین و اعضاء اتحادیه آزاد کارگران ایران همواره اعتصاب غذا را نه به مثابه روش مناسبی برای بیان اعتراض، بلکه اقدامی زیانبخش به حال هر انسان معترضی دانسته ایم. اما معتقد بوده و هستیم با وجود اینکه اعتصاب غذا را شیوه مناسب مبارزه نمی دانیم، دفاع نکردن و تنها گذاشتن انسانهایی که در اعتراض به ناهنجاریهای موجود در جامعه و در زندان جان خود را در معرض خطر قرار داده و از جان گذشتگی می کنند، هیچ توجیهی ندارد. از اینرو از زمان صدور بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی تمام تلاش خود را به کار گرفتیم تا همراه با صف اعتراض جهانی، هر چه سریعتر به خواست این رهبران زندانی دو جنبش درون طبقه کارگر پاسخ داده شود و از بروز اتفاقات ناگوار احتمالی جلوگیری گردد. در نتیجه فشارهای ناشی از حمایتهای جهانی، اسماعیل عبدی موقتا آزاد گردیده ولی تا امروز دستگاه قضائی از آزادی جعفر عظیم زاده خودداری نموده و به این ترتیب از پاسخگوئی به خواست صدها میلیون انسان در سراسر جهان سر باز زده است. جعفر عظیم زاده هم اکنون در شرایط بحرانی و کاملا مخاطره آمیز قرار دارد و به معنای واقعی در حال جدال با مرگ است. بانی و مسول وضعیت جسمانی کنونی این زندانی، قوه قضائیه است و در صورت رخداد هر اتفاق ناگواری بی تردید شاهد وقوع طوفان اعتراضات خواهد بود.