• اکنون پرسش صرفا این نیست که می بایست پرونده دو متهم به جاسوسی در سوئد علنی شوند. پرسش این جاست که ابعاد این جاسوسی ها تا کجاست؟ آیا مجری رادیوی محلی فارسی زبان در استکهلم با جاسوسان و مامورین امنیتی دیگری در سفارت ایران در تماس بوده و یا از وجود آن ها با خبر است؟ اخراج بی سر و صدای او می تواند رازهای بسیاری را نگشوده بگذارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۶ دی ۱٣٨۵ -  ۲۷ دسامبر ۲۰۰۶

در قسمت اول این گزارش به نام «سازمان امنیت سوئد حقیقتاً از چه کسی دفاع میکند؟» (اخبار روز، یکشنبه ۵ نوامبر ۲۰۰۶ ) به دلایل حکم اخراج «عامل نامطلوب» ایرانی از کشور سوئد و سکوت سازمان امنیت سوئد اشاره شد. در قسمت دوم «چرا جاسوسان ایرانی شناسایی شده آزادانه در سوئد پرسه میزنند» (اخبار روز، چهارشنبه ۲۰ دسامبر ۲۰۰۶ ) به پرده برداری مندرج در روزنامه مترو از فعالیت های جاسوسی مجری رادیوی محلی فارسی زبان در استکهلم (که نام وی از جمله در سایت اینترنتی استکهلمیان فاش شده است) اشاره شد. علاوه بر آن فاش گردید که سازمان امنیت سوئد مامور اطلاعاتی دیگری در سفارت جمهوری اسلامی در سوئد که با این فرد در تماس فعال بوده است را نیز شناسایی کرده است.

[این دو قسمت در آدرس های زیر قابل دسترسی است
www.akhbar-rooz.com
www.akhbar-rooz.com

این که چرا پس از یک سال روشن بودن فعالیت‌های متهم به جاسوسی مجری رادیوی محلی فارسی زبان در استکهلم، سازمان امنیت سوئد اجازه داد که او همچنان آزادانه به فعالیت‌های خود در میان ایرانیان ادامه ‌دهد و برای بازداشت یا اخراج وی اقدامی نکرد پرسشی است که هیچ یک از مقامات سوئدی، از سازمان امنیت کشور گرفته تا اداره مهاجرت و وزیر دادگستری، به آن پاسخ صریحی نمیدهند. آیا مصالح اقتصادی و سیاسی و امنیتی که در گزارشات قبل به آن اشاره شد دلیل این بیتفاوتی بوده است؟ و یا آیا اقدام سازمان امنیت سوئد به قصد ردیابی فعالیت های جاسوسی این مامور که کسی جز مسئول و رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی در سفارت ایران در سوئد نیست صورت گرفته است؟ آیا این ادعا که سازمان امنیت سوئد در حقیقت در پی ردیابی مامور اطلاعاتی رژیم تهران به تماس های وی با مجری رادیوی محلی فارسی زبان پی میبرد صحت دارد؟
بنا بر سند محرمانه سازمان امنیت سوئد که در اختیار مترو قرار گرفته است این فرد در ازای دادن اطلاعات از فعالان سیاسی تبعیدی ایرانی به مقامات امنیتی جمهوری اسلامی ایران پول دریافت کرده است. البته بنا بر این گزارش در ظاهر ایشان از سفارت ایران در سوئد «وام» گرفته اند. حسن قشقاوی سفیر جمهوری اسلامی ایران از آنجا که میداند اطلاعات سازمان امنیت سوئد در این زمینه غیر قابل انکار است در گفتگو با روزنامه مترو در ۲۲ دسامبر ادعای دریافت پول از سفارت توسط مجری رادیوی محلی فارسی زبان در استکهلم را رد نمیکند. اما در برابر پرسش روزنامه مترو میگوید در صورت دریافت پول توسط این شخص، او احتمالا از محل صندوق ویژه‌ی کمک مالی سفارت به ایرانیان نیازمند کمک های مالی، پول دریافت کرده است! البته حافظه سفیر چندان خوب کار نکرده و گویا نیازمند «پرس و جو» در این باره است. حال آنکه گفته میشود که ایشان خود مستقیما به مجری رادیوی محلی فارسی زبان راهنمایی کرده است تا چگونگی دریافت این «کمک های مالی» را دریابد. سفیر جمهوری اسلامی ایران در این مصاحبه همچنین ارتباط مستقیم با فرد مظنون به جاسوسی را تایید کرده و گفته است از جانب این شخص جهت انجام مصاحبه‌ای برای برنامه‌ی رادیوئی با او تماس گرفته شده است. با این همه وی توضیحی در باره چرایی ادامه این تماس ها و ملاقات ها چه در قبل و چه بعد از مصاحبه نمیدهد. او به ویژه ادعای وجود جاسوس در سفارت را رد کرده و خواستار علنی کردن کل مدارک توسط مقامات وزارت امور خارجه سوئد شده است. سفیر ایران در سوئد می افزاید در صورت صحت این ادعا دولت جمهوری اسلامی رسما عذر خواهی کرده و ایشان با اولین پرواز به ایران باز خواهند گشت. روشن نیست دلیل این بلوف بی پروای سفیر چیست. آیا او از این اطمینان خاطر برخورداراست که به دلیل عدم تمایل سوئد به تیرگی روابط دو کشور، و شاید به دلیل وجود دو سوئدی متهم به جاسوسی در زندان های ایران که سوئد یرای آزادی شان تلاش میکند، چنین پرونده ای علنی نخواهد شد؟
اما اگر دولت سوئد هر محظوری که داشته باشد اپوزیسیون ایرانی و رسانه های سوئدی و فارسی زبان از بازخواست درباره فعالیت های جاسوسی جمهوری اسلامی در اسکاندیناوی و به ویژه در سوئد باز نخواهند ایستاد. برای مثال میتوان پرسید آیا فعالیت های تروریستی رضا تسلیمی دیپلمات ایرانی در سوئد در دهه ۱۹۹۰ که تنها با اخراج بی سر وصدا روبرو شد و دیرتر توسط رسانه های سوئدی علنی شد هرگز با پوزش دولت ایران روبرو گردید؟ آیا اخراج دو جاسوس ایرانی از سوئد به جرم تلاش برای نفوذ در میان بلوچ های ایرانی در نروژ و در سوئد در اواخر سال ۲۰۰٣ که با پیگیری اپوزیسیون ایرانی و رسانه های سوئدی علنی گشت هرگز با پوزش دولت جمهوری اسلامی ایران روبرو گردید؟ آیا اخراج پنهانی حسن ارزانی دیپلمات ایرانی از سفارت ایران در سوئد به جرم جاسوسی علیه سازمان مجاهدین خلق در حدود دو سال پیش از این هرگز با پوزش سفارت جمهوری اسلامی ایران درسوئد روبرو گردید؟ آیا اخراج رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی در سفارت ایران درسوئد در چند ماه گذشته به عنوان دیپلمات نامطلوب (که سازمان امنیت سوئد وی را به عنوان مامور اطلاعاتی ایران شناسایی کرده است که از جمله از طریق ارتباط با مجری رادیوی محلی فارسی زبان در استکهلم به فعالیت های جاسوسی مشغول بوده است)، باعث آن گردید که سفیر با اولین هواپیما خاک کشور را ترک کند؟ چگونه قشقاوی ساده لوحانه میپندارد بلوفش جدی گرفته خواهد شد و از دولت سوئد که نقشی در علنی کردن این پرونده نداشته است خواستار عذرخواهی رسمی است؟
در گزارش پیشین، از جمله به ملاقات مکرر مجری رادیوی محلی فارسی زبان در استکهلم با یکی از معاونان خاتمی رییس جمهور پیشین ایران اشاره شد. او که در دوره احمدی نژاد نیز ریاست دبیرخانه "شورای عالی ایرانیان خارج از کشور" را بر عهده دارد کسی جز علی اصغر شردوست نیست که از جمله راهبران پیشبرد طرح نفوذ در جامعه ایرانی خارج از کشور است. براستی فعالیت های تیم قشقاوی، شردوست و رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی در سفارت ایران در سوئد که به عنوان مامور امنیتی شناسایی شده و ارتباط ایشان با مجری رادیوی محلی فارسی زبان در استکهلم که به جاسوسی متهم است در چه رده ای قابل طبقه بندی است؟ آیا به این ترتیب سفارت جمهوری اسلامی درسوئد به لانه جاسوسان ایرانی بدل نشده است که هنوز ماموران زیادی در آن می توانند آزادانه پرسه زنند؟
اکنون پرسش صرفا این نیست که می بایست پرونده این دو متهم به جاسوسی علنی شوند. پرسش این جاست که ابعاد این جاسوسی ها تا کجاست؟ آیا مجری رادیوی محلی فارسی زبان در استکهلم با جاسوسان و مامورین امنیتی دیگری در سفارت ایران در تماس بوده و یا از وجود آن ها با خبر است؟ اخراج بی سر و صدای او می تواند رازهای بسیاری را نگشوده بگذارد. حال آن که محاکمه علنی او و دیگر جاسوسانی که سازمان امنیت سوئد از آن ها با خبر است می تواند گامی باشد در جهت شناسایی و خنثی کردن هرچه بیشتر فعالیت های جاسوسی جمهوری اسلامی و دادخواهی قربانیان بی مبالاتی سازمان امنیت سوئد که از فعالیت های جاسوسی جمهوری اسلامی آسیب دیده اند.         
بی شک گسترش اعتراضات ایرانیان تبعیدی و مداخله احزاب ترقی خواه سوئد در اعمال فشار به دولت سوئد و سازمان امنیت آن در شکستن این سکوت سخت موثر است. یک دیپلمات پیشین ایرانی در خاورمیانه که اکنون در سوئد به سر میبرد گفته است سوئد برای ایران بسیار مهم است. استراتژی جمهوری اسلامی ایران در سوئد در هم شکستن اقتدار نسبی اپوزیسیون در این کشور است که از موقعیت منحصر به فردی برخوردار است و مانع اصلی گسترش نفوذ جمهوری اسلامی ایران در سوئد است. هم از این رو رژیم ایران چه از طریق فعالیت های جاسوسی و چه از طرق دیگر برای تخریب اپوزیسیون و پیشرفت نفوذ خویش در سوئد سرمایه گذاری های عظیمی کرده است. این دیگر برعهده اپوزیسیون ایرانی در سوئد است که با گام های هشیار و متحد و از جمله با پیگیری این پرونده این توطئه را خنثی سازد.

چهارشنبه ۲۷ سپتامبر امضا محفوظ