• آه -
وایا ز کثرتِ جلگه‌های قحط سوز
و لکه‌های شتکِ سرخ
                      بر آبروی زمین ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٨ تير ۱٣۹۵ -  ۲٨ ژوئن ۲۰۱۶

گویا،

ماجرا در هم این جا

                   به پایان نمی آید :

خروسِ سحر خیز

                - با سرودش گلایه‌ی تکرار -

هنوز به کار است ،

و هنوز

       باز -

          روزانِ تیز پا

نابه کام ،

         در خون ریزانِ شفق به شام می‌‌رسند ،

و همچنان

          شبانه‌ی بی‌ بدر

از پشتِ پنجره‌های ملول و منتظر

                               پاورچین می‌‌گذرد ،

و فرجامِ فاجعه پس پشتِ پرده‌ی ایهام

همچنان نهان مانده ‌ست.

***

گوی وارِ اندروا

هنوز

    بر مداری سازگار نمی گردد

و هم سفرانِ سفینه

                   تا هم امروز

- بی‌ تعادلِ عدل -

به اربابِ ظالم و

             جماعتِ مظلوم

                           تقسیم می‌‌شوند.



[ گفتی‌

    فرایندِ فرگشت

در ایست گاهِ بهت

                خود به بن بستِ سکون آمده باشد ! ]

***

آه -

وایا ز کثرتِ جلگه‌های قحط سوز

و لکه‌های شتکِ سرخ

                      بر آبروی زمین ،

و از این وفورِ نفرت و کین .

و دریغا -

    دریغ از تجردِ نسل‌های سرخورده،

                                     جوان مرده

که سال روزِ میلادشان را بر بام

                              کسی‌ به تکبیر برنخاست

و مرگ روزش‌شان را ز برجِ کلیسا

رهبانی

      به تأثر

          ناقوس نجنبانید ،

و جغدی، حتا

بر آوارِ قبرشان آ‌‌شیانه نساخت .

[ آواه از آن همه فردا‌های بی‌ فردا .]

***

آی‌ ،

من درد می‌‌کنم،

و می‌‌هراسم از سکوتِ فراگیر

که در حنجرِ عصیان

                  مدام

                      فریاد می‌‌شکند.

[ لحنِ سرودم اگر تلخ و مرگ آهنگ،

زهرنوشِ هلاهلِ تاریخ بوده است . ]

***

صحنه سازان، اما ،

تا حصولِ پادزهرِ جهلِ جهانگیر ،

در هیچ کجای این نمایشِ بی‌ فرجام

ر‌ه به پرده ی پایان نمی برند.

                               *********

جهانگیر صداقت فر
سان رافائل - ۱۴ جون ۲۰۱۶