• با انتشار بیانیه عبدی ــ عظیم زاده و طرح خواست خارج کردن اتهام "اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی کشور" سنت مبارزاتی معینی شکل گرفت و به مرور برای ایجاد تشکل و هماهنگی سیاسی ــ طبقاتی موثر گام بر میدارد. همبستگی کارگران و معلمان بخشی از نتایج این بیانیه است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۹ تير ۱٣۹۵ -  ۹ ژوئيه ۲۰۱۶

بیانیه عبدی ــ عظیم زاده در آستانه روز جهانی کارگر سال ۱٣۹۵ و برگزاری اجلاس «ای ال او» فضای نوین و قابل توجه در سطح گسترده ای، در میان کارگران و معلمان و فعالین جنبشهای اجتماعی را ایجاد، و موجبات تحرک های موثر اجتماعی ــ اعتراضی را فراهم کرد. بیانیه خطوط اصلی مطالبات اعتراضی کارگران و معلمان را بیان و ارائه داد. بیانیه؛ "تحمیل دستمزدهای زیر خط فقر، عدم پرداخت به موقع دستمزدها در ابعادی گسترده، نابودی کامل امنیت شغلی اکثریت قریب به اتفاق کارگران با قراردادهای موقت و سفید امضا و بخش چشمگیری از معلمان تحت عناوین مختلفی همچون معلمان آزاد، حق التدریس، شرکتی، پیمانی و پیش دبستانی، بکارگیری معلمان آزاد بامدارک تحصیلی لیسانس و بالاتر با حقوق سیصدهزارتومانی و بدون بیمه، نهادینه کردن گسترده شرکتهای پیمانکاری در صنایع بزرگ و متوسط دولتی و غیردولتی و غارت مضاعف دسترنج کارگران ، گسترش کار کودکان، عدم اجرای کامل قانون نظام هماهنگ پرداخت و مصوبات هیات وزیران در مورد فرهنگیان شاغل و بازنشسته، رشد فزاینده مدارس غیرانتفاعی و هیات امنایی و نابودی تدریجی آموزش و تحصیل رایگان، غارت و چپاول صندوق تامین اجتماعی و برخی دیگر از صندوقهای بازنشستگی، ممنوعیت ایجاد تشکلهای مستقل کارگران و معلمان و امنیتی کردن اعتراضات آنان، قطع سوبسید کالاهای اساسی مانند نان، آب، برق، گاز، لبنیات و...،تنها گوشه هایی از بی عدالتیها و شرایط مشقت باری است که بر کارگران و معلمان تحمیل شده است».

اما محور دوم بیانیه رودر رویی مداوم فعالین سیاسی، کارگری و معلمان را بشکل کنکرت طرح و در صحنه اعتراضات کنونی به خواست همه گیر تبدیل کرد. با اعلام علنی این بیانیه که از زندان های رژیم جمهوری اسلامی منتشر شد، حمایتهای بسیار وسیع و گسترده ای در میان گارگزان، معلمان، نویسندگان و فعالین سیاسی و اجتماعی را بخود جلب کرد. عظیم زاده میگوید؛ «و درود میفرستم به تشکل و نهادهای مستقل کارگری و محافل و جمعهای کارگران در کارخانه ها، و یاران عزیزم در اتحادیه آزادی کارگران ایران که دست در دست هم دوشا دوش کانون صنفی معلمان خواستی را که من و اسماعیل عبدی عزیز از درون زندان حول پایان دادن و امنیتی کردن اعتراضات کارگران و معلمان و برداشته شدن اتهامات امنیتی از پرونده های کانون صنفی را مطرح کردیم و به یک جنبش عظیم تبدیل کردیم. معلمان، کارگران این خواست را به یک جنبش عظیم تبدیل کردیم».

جنبش خواست خارج کردن اتهام "اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی کشور" شکل گرفت و به گفتمان سیاسی ــ اعتراضی در صفوف کارگران، معلمان و فعالین این عرصه ها تبدیل شده است. تبیین عظیم زاده از پیشروی تاکنونی؛ « اما تا آن جا که به مطالبات این جنبش بر می گردد باید بگویم هنوز اتفاق در خور تاملی برای تحقق آن ها رخ نداده است. هر چند که معلمان بزرگ ما رسول بداقی، اسماعیل عبدی، محمود بهشتی لنگرودی و علیرضا هاشمی آزاد شده اند و من امروز در خانه ام هستم و این به نوبه ی خود شعف انگیز است اما هر لحظه امکان این که اسماعیل عبدی و محمود بهشتی و من به زندان باز گردانده شویم وجود دارد. مهمتر از این، هنوز بهنام ابراهیم زاده و محمد جراحی در زندان هستند و علیرغم هفت سال حبس توام با رنج و مشقت ناشی از بیماری فرزند بهنام و بیماری محمد جراحی، آنان هنوز آزاد نشده اند که بایستی فورا و بی قید و شرط آزاد گردند».
یک نقطه قدرت پیام عظیم زاده موضع فراخوان او خطاب به فعالین کارگری، فعالین مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و معلمان است. جنبش کارگری ایران فراز و نشیب های بسیار زیادی در سنوات خود دارد. در دوره های سیاسی معینی در سیاست و تغییر تناسب قوا و جابجایی جنبشهای سیاسی موثر و با اتوریته دخالت کرده. فراخوان داده است. این موارد کم هستند. اما هر موقع در قامت صاحب جامعه ظاهر شده تاثیرات تعیین کننده خود را و مهر دخالت بر اوضاع سیاسی را بجا گذاشته است. «کارگر نفت ما، رهبر سر سخت ما» زاده شرایط معینی بر سر تعیین تکلیف انقللاب ۵۷ بود.
بیانیه عبدی ــ عظیم زاده و جنبشی که حول آزادی عظیم زاده شکل گرفت تداوم رادیکالیسم اعتراضی و مطالباتی است که در سه دهه گذشته توسط کارگران و معلمین رادیکال استارت زده شده است. این اعتراض هر دوره ای در شکل مطالباتی معینی ابراز وجود میکند، تاثیرات معین خود را میگذارد و سنتهای اعتراض و مبارزه را در ابعاد نوینی عرضه میکند. ارزیابی عظیم زاده از جنبشی که در سه ماه گذشته شکل گرفت به این شرح است؛ «به این معنا باید بگویم جنبشی که در طول نزدیک به سه ماه گذشته شکل گرفته است هنوز در آغاز راه و در خوشبینانه ترین حالت در میانه راهی است که بایستی به آن جایی ختم گردد که کارگران ومعلمان و پرستاران و همه ی زحمتکشان قادر به ایجاد تشکل های مستقل و سازماندهی و برپایی اعتراضات محلی و سراسری برای دستیابی به مطالبات برحقشان بشوند، بدون این که اعتراضاتشان امنیتی بشود و آنان با اتهامات سنگین امنیتی و زندان های طویل المدت مواجه گردند».

ما باید بپذیریم که در ایندوره با انتشار بیانیه عبدی ــ عظیم زاده و طرح خواست خارج کردن اتهام "اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی کشور" سنت مبارزاتی معینی شکل گرفت و به مرور برای ایجاد تشکل و هماهنگی سیاسی ــ طبقاتی موثر گام بر میدارد. همبستگی کارگران و معلمان بخشی از نتایج این بیانیه است. اقدامات بعدی؛ امضا طومار و حمایتهای وسیعی که توسط نهادهای اجتماعی، معلمان که بشکل گسترده ای برای آزادی عظیم زاده اقدام موثر جمعی را انجام دادند و حمایتهای بخشهایی از مراکر کارگری و فعالین کارگری بشکل ملموسی دیده میشود و بر فضای سیاسی و نزدیکی ابن بخش از جامعه کارگان و معلمان تاثیر گذار شده است!