از : امینی
عنوان : در وانفسای بی شعری
به این می گویند شعر، در این زمانه ی وفور معر و کمبود شعر، که البته سایت شما نیز از این بلیه بری نیست! اندیشه ای بلند، طنزی گیرا، بیانی استوار و زبانی فاخر. دیگر بیشتر چه می خواهیم از یک شعر خوب؟ خدای را و بندگانش را گواه می گیرم که گوینده این شعر را تا کنون ندیده و با او همزبان نشده ام. (کاش چنین نبود!) شاید بیش از بیست سال پیش بود که با بندی از یک شعر او به لرزه افتادم و هنوزش به یاد دارم: خاک را می کاوم/دکمه ای یافته ام/و غریوی پنهان/ که به شکل علفی می روید. و هنوزم لرزه بر تن است. و سالهاست که به جد جسته اما سخنی به آن زیبایی نیافته و نخوانده‌ام. تا باد زبانش گویا و طبعش روان بادا!
۷۵۱۹۶ - تاریخ انتشار : ۲۱ تير ۱٣۹۵
|