• آقای دکتر جلیل دوستخواه، استاد سابق دانشگا اصفهان، طی مطلبی تحت عنوان "توطئه ی هولناک تازه ای بر ضد هویت ایرانی ی میهنمان"، برای دفاع از هویت ایرانی در سنگری پناه گرفته است که سخت بتوان تمایز آن سنگر را با خاکریزهای نژاد پرستانه تشخیص داد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٨ دی ۱٣٨۵ -  ۲۹ دسامبر ۲۰۰۶

آقای دکتر جلیل دوستخواه، استاد سابق دانشگا اصفهان، طی مطلبی تحت عنوان "توطئه ی هولناک تازه ای بر ضد هویت ایرانی ی میهنمان"، برای دفاع از هویت ایرانی در سنگری پناه گرفته است که سخت بتوان تمایز آن سنگر را با خاکریزهای نژاد پرستانه تشخیص داد.
 
نامبرده دررابطه با جابجایی دو کلمه در یک عنوان چنین نوشته است:
"امروز با نهایت تاسف، آگاهی یافتم که...   در دوحه پایتخت قطر، دربازیهای آسیایی، به هنگام اهدای مدال طلا به حسین رضا زاده، قهرمان وزنه برداری ایران، گوینده زن تلویزیون، نام میهن مان را "الجمهوریه العربیه الایرانیه" (؟!) خواند و هیچ یک از مقام های ایرانی حاضر در ورزشگاه دوحه، اعتراضی نسبت به این اقدام هولناک نکردند!" به منظور جبران خسارات ناشی از این "اقدام هولناک"، دوستخواه فراخوان "تارنمای بازتاب" را منتشر و به مخاطبینش توصیه کرده است که از آن فراخوان حمایت کنند.
فراخوان مورد اشاره، اما، از یک دیدگاه زمخت نژادپرستانه نوشته شده است. در بخشی از آن فراخوان آمده است: "در مراسم اهدای مدال حسین رضازاده بزرگترین توهین به ملت ایران اتفاق" افتاد؛ "گوینده زن عرب، از عنوان "الجمهوریه العربیه الایراینه" به جای "جمهوری اسلامی ایران" برای معرفی کشورمان استفاده" کرد. نوشته مذکور حرکت آن گوینده را "آشکارترین توهین سیاسی" قلمداد کرده و یادآورشده است که این "توهین به تمدن چند هزار ساله از سوی کشوری که سابقه تاسیس آن هنوز به ۵۰ میرسد و اصلیت آنها از قومی در عربستان است کمتر از ٣۰۰ سال پیش با کوچ به منطقه کنونی قطر با برخورد به آبهای نیلگون خلیج فارس برای همیشه در این منطقه باقی ماندند، ..."
دقت بسیار زیاد نمیخواهد تا متوجه شویم که تنها جابجایی دو کلمه یعنی "عربی" و "اسلامی" موجبات این تعزیه خوانی قومی را فراهم کرده است. در حالی که پیامبر و معصومین این دسته از انسانها عرب هستند و خودشان هم   با زبان عربی با خدایشان صحبت میکنند، معلوم نیست چرا اطلاق عرب را به خود " آشکارترین توهین" قلمداد میکنند؟ وقتی که این قبیل شخصیت ها در مقابل اطلاق اشتباهی عنوان "ایرانی" به یک آلمانی، فرانسوی و یا عرب اظهارات مشابهی بشنوند چه احساسی به آنها دست خواهد داد؟ هیچ دلیلی غیر از تعصب نژادپرستانه نمی تواند چنین موضع گیریی را در مورد هویت توضیح دهد.
 
شکی نیست که قصد آقای دوستخواه ازچنین اظهار نظراتی "خدمت به ایران و ایرانی" است. چنین "خدمتی"، اما، تنها خصومت تولید میکند. خودستائی قومی، قوم "بالادست" به این شیوه، دربهترین حالت بنزین به مخزن ناسیونالیسم قومی "قوم فرودست" پمپ میکند: تب تبار شعرا و نویسندگان قومی را بجوش میآورد تا در مدح و ثنای قبیله خود عربده کشی قومی را فریاد و همسایه را بجان همسایه بیاندازند.
 
خطر ناسیونالیسم و احساسات قومی برای جامعه از هر سلاح کشتار جمعی ای بیشتر است. اکثر جنگهای مدرن بعد از انقلاب فرانسه تاکنون توسط ارزشهای ملی و قومی توجیه شده اند. جنگ هشت ساله ایران و عراق تنها یک نتیجه این شیوه نگرش به هویت بود . متاسفانه این تفکر با تمام زشتی هایش، هنوز مورد تقدس عده ای از الیت سیاسی – فرهنگی جامعه ایران است. اما هویت انسانی اعضای آن جامعه در بیشتر موارد به فراموشی سپرده شده است.
 
هویت انسانی نیمی از"ملت ایران" در چادر سیاه دفن شده است. بسیاری از زنان و دختران کم درآمد شیرینترین احساسات انسانیشان را زیر پا گذاشته و به هویت و اعتبار اجتماعی خود چوب حراج میزنند تا بلکه بتوانند از راه تن فروشی زنده بمانند.   این فاجعه ها، اما، از نظر ناسیونالیسم امر روتین جامعه محسوب می شود.
 
s.keramat@gmail.com