عنوان : شوونیسم، حساسیت و سانسور
اگر فردوسی در شاهنامه خود، و از زبان گیو و رستم،چنین صفاتی را به هم میهنان ترک ما نسبت داده است، خوب اشکال را بایستی متوجه فردوسی، که حامل و راوی این نگاه بوده است، باید دانست، نه کس یا کسانی که صرفن «روایت تاریخی» را بیان کرده اند. شوونیسم پدیده خطرناک و مضری است که همانند موریانه ای، وحدت و همبستگی اقوام و ملل را می جود و نابود می کند. بهوش و هشیار باشیم که هستند بسیارانی از بد اندیشان و بد خواهانی که، مترصد هر «بهانه» ای هستند تا ما را بجان همدیگر بیندازند. ما چیزی بنام «ملت فارس» نداریم. فارسی یک «زبان» است. ایران ما موزائیکی است که مردمانش به زبانهای مختلف، با میراث های فرهنگی و قومی مختلف، قرنها در کنار هم زیستند. همواره این حکومت ها بوده اند که تبعیض و بیعدالتی را در مورد آنها روا داشته اند. در گلستان، گلهای مختلفی با رنگ و بو و حاصیت های مختلفی میرویند. وخود همه این گل هاست که به گلستان معنا می بخشد. زبان فارسی، زبانی مشترک است، که همانند سیمانی، موزائیک های زیبای این آب و خاک را بهم مرتبط میکند. فردوسی هم انسانی بود محصول زمان خودش. حرف خوب زد و حرف بد هم زد. در گلستان، هم خار می روید و هم گل. بعهده انسانهای آگاه و مسئول و متعهد جامعه است، که با روشنگری به تنویر افکار عمومی کمک کرده، و از هدر رفتن نیروی خلاقه مردم به مسیرهای انحرافی، و از جمله در غلطیدن به «شوونیسم مخرب» جلوگیری کنند.
پیش بسوی اتحاد همه مردم ایران برای غلبه بر استبداد شیعه حاکم بر ایران!
۷۵۴۰۹ - تاریخ انتشار : ۶ مرداد ۱٣۹۵