• در این دور از انتخابات هر دو کاندیدا به میزان بیشتری نسبت به دو دوره ریاست جمهوری اوباما روحیه جنگ طلبانه خواهند داشت. این وضعیت هیچ رخداد خوشایندی را برای جامعه بین المللی و به خصوص کشورهای ناهمسو با سیاست واشینگتن رقم نخواهد زد و به یقین در آینده، بسیاری آرزوی دوره اوباما را چون یک رویا در ذهن تداعی می کنند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱٣ مرداد ۱٣۹۵ -  ٣ اوت ۲۰۱۶

گردهمایی حزب دمکرات آمریکا برای تعیین کاندیدای رسمی این حزب در انتخابات ریاست جمهوری نوامبر ۲۰۱۶ از روز دوشنبه ۲۵ ژوئیه در شهر "فیلادلفیا" در حالی آغاز به کار کرد که از همان ابتدا به دلیل لو رفتن ای میل های داخلی رهبران حزب جهت دخالت جانبدارانه به نفع "هیلاری کلینتون" خشم و انتقاد حامیان "برنی سندرز" را به اوج رسانده بود. کنوانسیونی که در آن قرار بود مقدمات قانونی تعیین کاندیدای رسمی بر اساس آرای "دلیگیت ها" طی شود تحت تاثیر این افشاگری رسواکننده که نشان می داد رئیس کمیته ملی حزب دمکرات خانم "دبی واسرمن شولتز" و دیگر اعضای این کمیته از همان ابتدا با اعمال نفوذ و حمایت جانبدارانه از هیلاری فضا را عیله سندرز سازمان داده اند، قرار گرفت. افشای این اسناد درونی حزب که توسط سایت "ویکی لیکس" انجام شده بود از یک طرف خشم حامیان سندرز را برانگیخت و از طرف دیگر رهبران حزب دمکرات را واداشت تا در یک فرار به جلو با متهم کردن روسیه به دلیل هک احتمالی سایت حزب دمکرات، انگشت اتهام را به طرف مسکو دراز کنند. هر چند که هیچ یک از این رهبران حزبی محتویات ای امیل ها را تکذیب نکردند و حتی خانم شولتز نیز مجبور به استعفا گردید، اما بار دیگر سیاستمداران به جای پاسخگویی به اقدام مجرمانه انجام گرفته بیشترین تمرکز خود را بر عوامل احتمالی دخیل در این افشاگری قرار دادند. آنان به خلاف اصل آزادی بیان برای افشای اعمال خلاف قانون، با کشاندن پای مسکو به این موضوع تمام سعی خود را معطوف به القای حس دخالت خارجی در حمایت از کاندیدای رقیب کردند تا اصل داستان را به تقابل منافع واشینگتن – مسکو فرو بکاهند.
در روز اول نشست حزب دمکرات سندرز که در عمل انجام شده قرار گرفته و از قبل نیز حمایت خود را از هیلاری کلینتون اعلان کرده بود، در زیر تیغ تیز انتقاد حامیان خود سعی کرد تا خشم آنان را مهار کرده و توجه معترضان را به ضرورت شکست "دونالد ترامپ" جلب کند. این فضای ملتهب حتی در جریان سخنرانی سناتور "الیزابت وارن" چهره شاخص جناح چپ حزب دمکرات هم به آرامش کامل نرسید و هم چنان بسیاری از حامیان سندرز با هو کردن سخنرانان ناخرسندی خود را نشان می دادند. در این روز وقتی سیاستمداران دمکرات نتوانستند مدیریت نشست را در یک فضای دوستانه هدایت کنند ورود یک دختر ۱٣ ساله مهاجر و سخنان احساسی وی که از ترس خود در صورت پیروزی ترامپ برای اخراج خانواده اش از آمریکا سخن گفت تا حدودی همه را حول یک مطالبه انسانی متحد کرد و از دامنه اعتراضات به شدت کاست. در پایان این روز هم وقتی "میشل اوباما" بانوی اول آمریکا به پشت تریبون آمد دیگر از هو کردن های ساعت های ابتدایی خبری نبود و وی نیز با سخنرانی تاثیرگذار خود موجب شد در پایان روز اول، اوضاع نشست به روال دلبخواه سمت یابد. تمام سخنرانان روزهای سه شنبه و چهارشنبه نیز در چارچوب سیاست های کلی حزب دمکرات سخنرانی کرده و به غیر از سخنان "بیل کلینتون" در مورد مسلمانان که انتقاد شدید رهبران این جامعه اقلیت را برانگیخت تقریبا هیچ مورد چالش برانگیزی اتفاق نیافتاد. روز پنج شنبه به عنوان روز آخر نشست دقیقا همان نقطه یی بود که می بایست حزب دمکرات آخرین تیر و ترکش خود را به سمت هدف پرتاب کند و این وظیفه را هم "باراک اوباما" رئیس جمهوری کنونی به عهده گرفت. وی ضمن دفاع از کارنامه خود در دو دوره ریاست جمهوری آمریکا و کارهای نیمه تمامی که باید توسط یک دمکرات دیگر پی گرفته شود و حمله به ترامپ و خطراتی که برای آینده آمریکا دارد، به صراحت گفت "مطمئنا هیچ مرد یا زنی برای نشستن بر کرسی ریاست‌جمهوری آمریکا، شایسته‌ تر از هیلاری کلینتون نیست".
نشستی که با انتقاد و هو کردن شروع شده بود و در میانه به آرامش نسبی رسیده بود در آخرین ساعت برگزاری پذیرای هیلاری کلینتون به عنوان کاندیدای رسمی حزب بود که سوابق زشت و زیبای وی در تمامی دوران حیات سیاسی خود هم اینک به نمادی از الیگارشی حزبی و حفظ "وضعیت موجود" تبدیل شده است. هیلاری در مهم ترین سخنرانی زندگی خود تا به امروز سعی کرد در ابتدا نظر حامیان سرخورده و خشمگین سندرز را جلب کند و خطاب به وی که در نشست حضور داشت و حامیان پر و پا قرصش که هنور برنی برنی می کردند، گفت که من صدای شما را شنیدم و با همدیگر هم نظر هستیم. هیلاری سپس با تاختن به رقیب جمهوریخواه خود سعی کرد ضمن ایجاد وحدت در صفوف حزبی، رای دهندگان آمریکایی را از تصویر زامبی گونه یی که از شخصیت ترامپ ارائه داد و ربط دادن آن با در دست داشتن کلید سلاح های هسته یی در دستان چنین کسی، بر موج نگرانی بخش بزرگی از این مردم در خصوص هراس از هرج و مرج سوار شود. در پایان کنوانسیون حزب دمکرات به گفته بسیاری از سیاستمداران و تحلیلگران همین که در این نشست چهار روزه حزب توانست به سلامت از اختلافات و رسوایی هک ای میل ها رهبران حزبی به سلامت عبور کند یک موفقیت است چرا که در پایان این نشست دیگر صدای اعتراض و هو کردن هیچ کس به گوش نمی رسید.
کنوانسیون حزب جمهوریخواه در شهر "کیلویلند" اوهایو و حزب دمکرات در فیلادلفیا برای تعیین نامزد رسمی این دو حزب برای رقابت در انتخابات ریاست جمهوری هشتم نوامبر در شرایطی برگزار شد که به خلاف نمایش رسمی به خوبی شکاف و گسست های درونی در جامعه آمریکا و حتی در درون هر کدام از احزاب موجود را نشان می داد. این انتخابات بسیار متفاوت تر از انتخابات دوره های اخیر خواهد بود و در چند ماه مانده به برگزاری آن باید در انتظار تحرکات و تحولات غیرقابل پیش بینی نشست. به همان دلیل که دونالد ترامپ از قبل تنفر اقلیت های نژادی، مهاجران، اریستوکراسی حاکم، اکثریت کشورهای جامعه بین المللی و حامیان رئال پلتیک را به دنبال خود یدک می کشد، خانم هیلاری کلینتون نیز نارضایتی بخش بزرگی از جامعه نسبت به وضع موجود، سیاست الاکلنگی در قبال تمایلات راست و چپ میانه، سوابق ناخوشایند در وابستگی به محافل مالی و جنگ طلبی، تصویر الیگارشی سیاسی و عدم صداقت در عملکرد خود را نمایندگی می کند. در چنین شرایطی پایان هر دو کنوانسیون حزبی که گفته می شود پر خرج ترین در طول تاریخ رقابت های حزبی برای انتخاب نامزدهای رسمی بوده و جمهوریخواهان ٨۱ میلیون دلار و دمکرات ها ۶۷ میلیون دلار هزینه کرده اند، تنها گام اول در این بازی پر چالش خواهد بود. ترامپ چنانچه موفق شود بخشی از آرای ناراضایان حامی سندرز را جلب کند و در عوض کلینتون موفق به پاسخگویی و اقناع توده های حامی سندرز که عموما از طیف مستقل، چپ و روشنفکری آمریکا می باشند، نشود، می توان انتظار هر نتیجه یی را داشت. هیلاری در چند ماه باقی مانده تا روز برگزاری انتخابات در مقابل دو انتخاب کاملا متفاوت قرار می گیرد که اولی تلاش برای جلب جمهوریخواهان ناراضی است و دومی گردش به چپ جهت کسب آرای حامیان سندرز، نتیجه این انتخابات در همین تصمیم خانم کلینتون نهفته است.
با توجه به ناخرسندی بخشی از رهبران جمهوریخواه از ترامپ هر گونه سرمایه گذاری هیلاری بر روی آرای جمهوریخواهان ناراضی به دلیل نقش رقابت آلترناتیوی دو حزب، نتیجه یی به غیر از شکست نخواهد داشت و تجربه ناکام رقابت "جان کری" با "جورج بوش" را که دمکرات ها پلاتفرم انتخاباتی خود را آن چنان به محافظه کاران نزدیک کردند که تفاوت دو گزینه رقیب چندان آسان نبود، حاصل خواهد شد. حزب دمکرات از این موج نارضایتی در بین رهبران جمهوریخواه تنها می تواند در انتخابات میاندوره یی سنا و کنگره که هم زمان با انتخابات ریاست جمهوری انجام می گیرد سرمایه گذاری کند، چرا که این انشقاق در آرای کاندیدای کنگره می تواند نقش تعیین کننده یی بازی کند. هیلاری کلینتون و رهبران حزب دمکرات در چند ماه آینده چنانچه پاسخگویی به بخشی از مطالبات جنبش سیاسی سندرز را جهت دمکراتیزه کردن فضای سیاسی و تضمین حداقل های خواست لایه های فرودست تر طبقه متوسط و کارگری کشور را در دستور کار خود قرار دهند، می توانند آرای نیروی سومی که در حاشیه حزب دمکرات شکل گرفته است را به عنوان بیمه نامه پیروزی خود کسب کنند. دقیقا پیروزی و شکست احتمالی هیلاری کلینتون در همین انتخاب سخت نهفته است و این نیز میسر نمی شود مگر آنکه نامزد دمکرات از گذشته محافظه کارانه خود تا حدودی فاصله گرفته و به شراکت مستقیم یا غیرمستقیم جناح چپ در قدرت گردن نهد. هر چند که معمولا در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا موضوع سیاست خارجی چندان برای رای دهندگان مهم نبوده و حتی ذات امپریالیستی ساختار سیاسی آمریکا یک پیوند دیالکتیکی با دخالت و جنگ در اقصی نقاط جهان برای کسب منافع دارد، اما در این دور از انتخابات هر دو کاندیدا به میزان بیشتری نسبت به دو دوره ریاست جمهوری اوباما روحیه جنگ طلبانه خواهند داشت. این وضعیت هیچ رخداد خوشایندی را برای جامعه بین المللی و به خصوص کشورهای ناهمسو با سیاست واشینگتن رقم نخواهد زد و به یقین در آینده، بسیاری آرزوی دوره اوباما را چون یک رویا در ذهن تداعی می کنند.