• همیشه، آه.... همیشه
گُلی به حجله ی گُلدان
در آستان ِ شکفتن
می میرد. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۰ دی ۱٣٨۵ -  ٣۱ دسامبر ۲۰۰۶

 
همیشه دستی، تلخ
میان ِ قلب ِ من و لحظه های ِ شاداب است.
همیشه آینه یی در من
به سنگپاره ی اندوه
می شَکنَد.
 
   همیشه، آه.... همیشه
گُلی به حجله ی گلدان
در آستان ِ شکفتن
می میرد.
 
 
کدام برگ؟ کدامین درخت میداند؟
گیاهدانه ی عشق
چه سرنوشتی دارد.
 
درین توالی ی ظلمت
طلوع ِ زمزمه ی آن ستاره در شب ِ من
نسیمِ ِ رویش ِ روز است
که چون تغزّل ِ آب
مرا به روشنی ی آفتاب خواهد بُرد
و مثل ِ یک عاشق
تبسمّی از گُل
نگاهی از آتش
نوازشی از نور
برای ِ زیستنم کافیست.
 
دروغ نیست
طراوتی ست به جانم
طراوتی ست درون ِ رگ ِ گیاه و سپیده
که آب های جهان را زلال خواهد کرد
و خاک های سترون را
نشاط ِ رویش ِ رقص ِ جوانه خواهد داد
ودر پیاله ی آواز ِ بادهای ِ شمال
پیام ِ عطر ِ علف های ِ تازه خواهد ریخت.
 
همیشه، آه.... همیشه
گُلی به حجله ی گُلدان
در آستان ِ شکفتن
می میرد.


Resa.maghsadi@gmx.de
۵ امرداد ۱٣۶٨