عنوان : پاسخی از درون کشور
این بیانیه‌ها در غیاب طولانی تشکل‌ها و احزاب و نبود فرهنگ کار جمعی در نسل جوان کنونی، بیشتر به شوخی یا دستِ کم به‌کار آسوده ساختن وجدان ایرانیان خارج از کشوری که این بیانیه‌ها را می‌نویسند، می‌آید.
بدون آموزش و امکان تشکلیابی صنفی و تشکیل احزاب سیاسی - چنانکه هست - افراد در داخل کشور برای گریز از فشار و امکان حداقلی حیات به راهِ حل‌های فردی (مثل بیشتر کار کردن و یا خود را از خطر دور نگهداشتن و ابراز عقیده نکردن و عدم تلاش برای هر کاری که خطر برخورد حاکمیت و بازداشت دارد) رو آورده‌اند.
برای ایجاد جایگزین حکومت جمهوری اسلامی، بیش و پیش از فعالین درون کشور که برای انتشار یک داستان یا شعر محدودیت‌ها و مجازات‌هایی سنگین متحمل می‌شوند، نیاز به تشکیل جبهه‌ای فراگیر و دمکراتیک از جریانات سیاسی خارج از کشور است. که آنهم با توجه به تجربه‌های اخیر، اگر آرزویی محال نباشد، دورنمایی مبهم است. و افسوس...
استبداد دوران سلطنتی و اتخاد مشی مخفی و غیرعلنی چنان تأثیر مخربی بر روابط درونی سازمانهای سیاسی گذاشته که با توجه به ضربه‍ی تفرقه افگنانه‍ی جمهوری اسلامی پس از انقلاب هم دیگر نمی‌شود امیدی به هم‌افزایی قوای سازمانها و احزاب اپوزوسیون خارج از کشور داشت.
در چنین شرایطی و با برخورد به این دایره‍ی بسته، نخست می‌بایست به راه تشکیل جبهه‌ای فراگیر (بی هیچ محدودیتی و با هدف سرنگونی جمهوری اسلامی و ایجاد یک جمهوری آزاد و دموکراتیک) پرداخت.
همین حالا هم دیر شده است و برای بازسازی کشور نیاز به ازخود گذشتگی و صبوری فراوانی است.
از یاد نبریم که ما پیش از آنکه عضو و هوادار سازمانی یا گروهی یا ایدئولوژی خاصی باشیم، روشنفکریم و باید منافع مردم را درنظر بگیریم، اما گویا کسب قدرت سیاسی هدفی شده که ما را از آرمانهای روشنفکری دور و دورتر کرده است. ایران در حال فروپاشی است. باور کنید این بیانیه‌ها و همین پیام ناقص هم حتی دردی را دوا نخواهد کرد...
۷۵۷٣۹ - تاریخ انتشار : ۲٨ مرداد ۱٣۹۵