اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۰ مهر ۱٣۹۵ -  ۱ اکتبر ۲۰۱۶

گزارشی از برگزاری مراسم یادمان قربانیان فاجعه ملی ۶۷ در" تورتنو" کانادا
در۲۵ سپتامبر بمناسبت ۲۸مین سالگرد کشتار ۶۷ مراسمی در تورنتو کانادا توسط سازمان فداییان خلق ایران -اکثریت تورنتوبرگزارشد
برنامه با خواندن یکی از نامه های تقی خان که در سال ۶۷ اعدام شد اغاز گردید.نامه در تاریخ اول فروردین درسال ۶۷ از زندان به دخترانش نوشته شده.؛
یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود هرچه بود نتیجه عشق و تلاش و تجربه بود.فصل تابستان که رسید دخترکوچولوی ما روستا را دید

این داستان ناتمام از تقی خان فدایی خلق (اکثریت) است که در شهریور ۱٣۶۷ اعدام شد و آنقدر زنده نبود که بتونه این داستان را که برای دختران عزیزش سارا زویا وسایه نوشته بود تمام بکند
رزا مجری برنامه ضمن خوشامدگویی ادامه داد که چنین مراسم ها یی ضروری است ما با برگزاری یادمان یاد این عزیزان را گرامی می داریم و تا ازتکراراین چنین فجایع جلوگیری کنیم
سپس یک دقیقه سکوت جهت احترام به شهدای راه ازادی اعلام شد.درادامه رزا شمه ای از زندگی دکترراحله طارانی را بازگوکر د

راحله طارانی از   کنشگران چپ و فعال سیاسی - حقوق بشری ست . ایشان   روانشناس اند و در یک سازمان خدمات اجتماعی به نام "مک من -یوت- اند - فمیلی سرویسز" در شهر کلگری کانادا مشغول به کار هستند.
راحله همچنین از اعضای کمیته راهنمایی و مشاوره در دانشگاه مانت رویال در شهر کلگری ست.
به عنوان روانشناس بیشتر از ۲۰ سال و به عنوان یک   فعال سیاسی بیشتر از ۳۵ سال سابقه کار دارد.               
راحله خودش ر ا با افتخار به خانواده فداییان متعلق می داند و از طرفداران وحدت چپ در سازمان اتحاد فداییان خلق است. راحله همچنین با " شبکه همبستگی برای حقوق بشر و"همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر" همکاری می کند. و توضیحش برای متصل بودن به این تشکیلات متعدد این است : " دنبال فضای بیشتری برای کار و فعالیت و موثر بودن در جنبش هستم. "
راحله هم مثل بسیاری از ما زخم خورده ا ست و از خانواده جانباختگان راه آزادی و عدالت اجتماعی می باشد. .
زنده یاد "شهرام فرجزاده طارانی" از جانباختگان جنبش مردمی در سال ۸۸ برادر راحله بود
راحله بعنوان یک روانشناس و یک کنشگر سیاسی با تجربه تلخ از دست دادن یکی از عزیزترین عزیزانش در راه آرمانهای انسانی ایی که بهش اعتقاد دار د در رابطه با اثرات روانی فاجعه ملی قتل عام سال ۶۷ صحبت خودش را اینچنین اغاز نمود.
کشتار دگر اندیشان در رژیم جمهوری اسلامی از فردای انقلاب آغاز شد – و تا به امروز ادامه دارد ، کشتن سعید سلطانپور در سال ۶۰ ، یا هیبت اله معینی ها و هزاران زندانی سیاسی دیگر در سال ۶۷ ، قتلهای زنجیره ای ، کشتارمعترضینی چون برادر من شهرام درجنبش مردمی سال ۸۸ و حتی فشارهایی که منجر به مرگ زنده یاد شاهرخ زمانی در زندان شد ، همه اشکال گوناگون جنایت رژیم بر علیه مخالفان خود است ؛ اما برای من درک عمق این جنایت از لحظه ای آغاز شد که یکی از دوستانم از اعضای خانواده حسین اقدامی در تیر ماه سال ۶۷ این شعر حسین را برایم خواند و خبر داد که کشتارهای بی رحمانه و فاجعه اعدامهای دسته جمعی در زندانها آغاز شده و رژیم جنایتکار داس مرگ به دست ، با شقاوت زندگی را در زندانها درو می کند. حسین در همان روزها اعدام شد و ۲۸ سال است که این سوال در من تکرار می شود که آخر چگونه توانستند آن همه انسان آزاده که مثل حسین حتی بوسه وداعشان را یکسان بین تمامی مردم قسمت کردند ، را با آن قساوت از زندگی محروم کنند ؟
----------------------------------
درپایان شعری ازحسین اقدامی که درزندان سروده شدهبودتوسط خانم طارانی خوانده شد.

" نانی تلخ و شرابی گس
و فریادِ بیگاهِ مسافری
کِه اش خار و صلیب در راه است
ا‌ین بوسه‌ی وداعم را یکسان بین تمامی مردم قسمت کنید

زان پیشتر که یهودا لب به زهرِ کینه بیالاید
- شب بر مدارِ فاجعه خفته‌ است
در جلجتا چه می‌گذرد؟
که ناقوس‌های ندبه خاموشند؟
من با نوشیدن آخرین جرعه‌ی جامم
میعادِ عشق را
بر سفره‌ی شامِ آخر تکرار می‌کنم.
- و بر فراز شبستان
توفان تند خون
بر صلیب می‌گذرد. ...."

در ادامه مجری اضافه نمود که محکومین به اعدام بااینکه با مرگ فاصله نداشتند در وصیعت نامه ها ازکلماتی زیبا استفاده نمودند.واکثرابرخلاف قوانین جمهوری اسلامی نگهداری فرزند یا فرزندانشان را به همسران خود سپردند. .
سپس .پیام ویدیویی از دکترمریدی وزیر تحقیقات ونوع اوری که به دلایل کاری دربرنامه حضور نداشت پخش شد.            
در قسمتی از پیام ایشان امد ه است.         
"همانطورکه می دانید پس از پایان جنگ ایران وعراق ونوشیدن جام زهر توسط خمینی هزاران زندانی سیاسی به چوخه های مرگ سپرده شدند
پارلمان کانادا سه سال پیش این حادثه بسیار دردناک را بعنوان جنایت علیه بشریت محکو م نمود
ما ایرانیان این حادثه دردناک را هیچوقت فراموش نخواهیم کرد"
پیام حزب کمونیست کانادا توسط دیوید مکی دبیراول حزب خوانده شد..درقسمتی از پیام اماده سپس
کاناداکشتارزندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ را محکوم می کندو    حزب کمونیست”
همچنین معتقد است که سرنوشت مردم ایران باید توسط خود ایرانیان رقم خوردوبا هرنوع دخالت خارجی مخالف است .
سپس فرازهایی ازاعلامیه های سازمان فداییان خلق ایران -اکثریت که در رابطه با کشتار ۶۷ صادرشده بودخوانده شد.دربخش هایی ازاین اطلاعیه ها امده است که
"بیست و هشت سال پیش در چنین روزهایی، هزاران زندانی سیاسی به دستور رهبر وقت جمهوری اسلامی به قتلگاه فرستاده شدند. آیت الله خمینی مسئول اصلی آن جنایت هولناک بود. اما او نمی توانست بدون کمک گروهی که فرمان او را اجرا کردند، فاجعه ای بدان ابعاد بیافریند. شماری از دست اندرکاران قتل عام زندانیان سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷ اکنون در حکومت مقام های بالایی دارند. حسینعلی نیری حاکم شرعی که دسته دسته زندانیان را به کام مرگ فرستاد، از عالی‌ترین مقامات قضایی است. مصطفی پورمحمدی نمایندهٔ وزارت اطلاعات در هیئت مرکزی مرگ، وزیر دادگستری دولت حسن روحانی است. مرتضی اشراقی نماینده دادستانی در آن هیئت، پس از سال ها عهده دار بودن مقامات بالای قضایی، دفتر وکالت دارد. ابراهیم رئیسی که او نیز در مقام قضاوت در کشتار زندانیان دست داشت، از سوی علی خامنه ای به تولیت آستان قدس منصوب شده است.
-----------------
گرچه بیش‌ترین اعدام ها در سال ۶۷ از سازمان مجاهدین خلق بود، اما صدها تن از نیروهای چپ اعدام و بیش از ۱۵۰ تن از اعضای سازمان اعدام شدند. آن ها نه به اقدام مسلحانه دست زده بودند و نه به آن باور داشتند. کشتار آن ها به خاطر عقاید و دفاع از موضع سیاسی شان بود. سردمداران رژیم عامدانه در مورد کشتار نیروهای چپ سکوت می کنند تا این جنایت را به حملهٔ سازمان مجاهدین نسبت دهند. حکومتگران با توطئهٔ سکوت نمی توانند برکشتار صدها تن از نیروهای چپ سرپوش بگذارند. هم چنان‌که قادر نشدند کشتار ۶۷ را کتمان سازند و بالاخره با انتشار فایل صوتی بعد از ٢٨ سال به این اقدام هولناک اعتراف کردند.

در سالگرد جان باختن هزاران تن از فداکارترین و پرشورترین مردان و زنان ایرانی و از جمله شمار زیادی از فداییان خلق، در برابر خاطرهٔ تابناک آنان سر فرود می آوریم. ما تلاش خانواده های جان باختگان برای اجرای عدالت را ارج می نهیم. هم‌چنین، شمار زیادی از زندانیان سیاسی دهه ۱۳۶۰ که با ثبت مشاهدات‌شان، اسناد گرانقدری بر گنجینه تاریخ معاصر ایران افزوده اند،‌ سزاوار قدردانی و سپاس همه شهروندان ایرانند".
سپس پیام کمیته مرکزی حزب توده ایران دررابطه با کشتار۶۷ خوانده شد.
درقسمت هایی ازاطلاعیه امده
"ما امروز پس از سپری شدن بیست‌وهشت سال از فاجعهٔ ملی و نیز دیگر جنایت‌های پیش و پس از آن، هنوز ادامهٔ سیاست‌های سرکوب خشن و اعدام‌های دسته‌جمعی را از سوی رژیم ولایت‌فقیه شاهد هستیم. بدون مبارزه و تلاش مشترک، جلو تکرار ‌چنین فاجعه‌هایی را نمی‌توان گرفت. کمیتهٔ مرکزی حزب ما، در اعلامیه‌یی که در آذرماه ۱۳۶۷ و با عنوان:‌"کشتارِ جمعی زندانیانِ سیاسی، یک فاجعه ملی" منتشر کرد، ازجمله دربارهٔ چنین ضرورتی و در خطاب به نیروهای مترقی و دموکراتیک، نوشت: "کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران و "نامهٔ مردم"، ارگان مرکزی حزب، در طی یک سال گذشته بارها و بارها دربارهٔ تدارکِ کشتارِ جمعی توده‌ای‌ها و دیگر مبارزان در بند هشدار دادند و از همهٔ آزادی‌خواهان و احزاب و سازمان‌های مترقی و آزادی‌خواه خواستند تا با اقدامِ متحد و یکپارچهٔ خود نگذارند توطئهٔ خونینی که در شُرُف تکوین بود تحقق یابد. امروز باکمال تأسف باید بگوییم ازجمله عدم دستیابی به زبانِ مشترک و اتحادِعمل، محصول خونینی در برابر ما گذارده است. تفرقه و پراکنده‌کاری در مبارزه در راه آزادی‌های دموکراتیک و در مرکزِ آن آزادیِ زندانیان سیاسی جز به‌سود حکام واپس‌گرای جمهوری‌اسلامی نیست و دست آن‌ها را برای ریختن خون‌های تازه باز می‌گذارد. باتوجه به‌این واقعیات، ما بار دیگر همهٔ نیروهای انقلابی و مترقی را به اتحادعمل در مبارزه علیه رژیم جنایتکار جمهوری‌اسلامی فرامی‌خوانیم ."
درادامه محمدابراهیمی به نمایندگی ازحزب دمکرات کردستان ایران پیامی شفاهی راازطرف حزب دموکرات کردستان ایران کمیته شرق کانادا قراعت نمود
در ابتدا یاد تمام دوستانی که جانشان را برای دموکراسی وزندگی بهتروازادی برای ایرانیان در کلیت و همه ملل ساکن ایران ازدست دادند را گرامی داشت. وی ادامه داد"مردم کردنسبت به دیگرملل ساکن ایران هرروزه با درد ورنج از دست دادن عزیزان خود مواجه هستند.
دراوایل انقلاب که همه ما برعلیه شاه به خیابان امدیم فکرنمی کردیم که درفردای انقلاب رهبران ما به زندان می افتند وسپس اعدام می شوند.شاید دلایل زیادی باشند که توضیح دهند که چرا ما به این وضع گرفتار شدیم ولی دو پارامتر اصلی را می توان در این زمینه نام برد
یکی اینکه بستر ازادیخواهی و ازادمنشی غیرمشروط هنوزدررایران جای پایی ندارند.هنوز ازادی زبان وجود ندارد.و همچنین بعد از این همه سال سازمان های کرد و غیر کرد نتوانستند در کنار هم راه حل مشترکی برای براندازی نظام بدهند."   
در قسمت بعدی نوبت به سمینار بررسی جنایات دهه ۶۰ شد. محور اصلی این سمینار با دو سوال اغازشد که قرار شد سخنرانان به ان به پردازند.
چرا اعدام های سال ۶۷ ازطرف جمهوری اسلامی به نیروهای هوادار مجاهدین خلاصه شده وسخنی ازاعدام نیروهای چپ به میان نیامده است؟
انتشارنوار منتظری چه شرایط جدیدی را برای خانواده قربانیان ونیروهای ازادی خواه و دموکرات بوجود اورده که می توان مسببین این جنایت را در داخل خارج کشور ازلحاظ حقوقی و... به چالش کشاند؟
درابتدا نظرات اقای کاظم علمداری که بروی اسکایپ ضبط شده بودپخش شد
اقای علمداری دودلیل که سران جمهوری اسلامی اعدامیان سال ۶۷رابه مجاهدین محدود می کنند را اصلی وعمده دانست." عده بیشماری ازاعدامیان ۶۷ از هواداران مجاهدین بودند همچنین سران جمهوری اسلامی با نسبت دادن اعدامی ها به مجاهدین راحت تر می توانند جنایت خودرا توجیح نمایند. چرا که مجاهدین درعراق مستقربودند وباصدام حسین همکاری های داشتند.
همین ها زمینه هایی را ایجاد کرد که هم ان زمان وهم الان مقامات جمهوری اسلامی برای توجیه جنایت خود سازمان مجاهدین رامقصربدانند .
ولی این استدلال درستی نیست .بسیاری ازاین زندانیان دراستانه ازادی بودندودلیلی وجودنداشت که دوباره اینها رامحاکمه کنند."
واینکه حالا   چه میتوان کرد اضافه نمود."دردهه اول این جنایت ابتدا خانواده هاوجامعه شوکه شده بود. جوترس حاکم بود" و همچنین اقای علمداری اضافه نمود که ابعاد جنایت هم مشخص نبود .
ایشان بزرگداشت های این عزیزان در داخل وخارج کشورو سلسله مقالات و کتابها ودادگاهای نمادین مانند ایران تریبونال را در زنده نگه داشتن یاد قربانیان ۶۷ کارساز دانست.همچنین به تز فوق لیسانس اقای محمد امین منصوری در سال ۲۰۱۵ درشهر بریتیش کلمبیا که به کشتار۶۷ اختصاص داده شد اشاره نمود . وازان به عنوان کاری نیک یاد نمود.
به دلایل مشکلات فنی متاسفانه امکان سخنرانی محمد امیدوار عضوکمیته مرکزی وسخنگوی حزب توده ایران وبهروز خلیق مسول هییت سیاسی سازمان فداییان خلق ایران اکتریت میسرنشد.دراینده سعی خواهد شد که این نواقص برطرف شود.
درادامه قسمت هایی ازفیلم "شاهدان چشمبند زده "که دررابطه باکشتار ۶۷بود نمایش داده شد
در پایان مجری برنامه اشاره نمود که سال ۷۵ دانشجویی از سردار عباسی یا به اصطلاح خودش دکتر عباسی میپرسد " اپوزسیون خارج از کشور میگویند حدود چهار هزار نفر در سال ۶۷ در زندانهای ایران اعدام شده اند. چرا شما در این مورد تأیید و عذر خواهی و یا تکذیب نمیکنید".
عباسی این را شایعه لوس انجلسیها اعلام میکند و تعداد کشته شدگان را به حمله مجاهدین به خاک ایران و کشته شدنشان در مرصاد ربط میدهد.
این نکته نشانگر انست که صدای اعتراض ما ولو ناچیز به گوش نسل جدید داخل و خارج از مرزهای ایران میرسد وبا برگزاری یادمان ۶۷ ما اصرار داریم که
نسل آینده از این بخش از تاریخ خونین کشورمان آگاهی یابند.
چنین جنایتی در حق هیچ بشری دوباره تکرار نشود.
از خون ریخته شده این عزیزان مان داد خواهی و حق طلبی شود.