اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۲ مهر ۱٣۹۵ -  ٣ اکتبر ۲۰۱۶

"برای زندانی سیاسی، زندگی سنگینی وظیفه است"
مهدی اصلانی

این مراسم در سالن کتابخانه پنانت هیلز در شمال غرب سیدنی استرالیا از ساعت ۷.٣۰ بعداز ظهر شنبه ۲۴ سپتامبر امسال آغاز شد و تا نزدیک به نیمه شب با برنامه های متنوعی از شعر، آواز، سخنرانی و خاطره گویی ادامه یافت.

مراسم در ابتدا با یاد همه به خاک افتادگان سیاسی و دگر اندیش در ایران با یک دقیقه سکوت آٌغاز شد. پس از آن گلاره خانم مجری جوانی که از نسل بعدی فعالین سیاسی است، شرکت کنندگان یادآوری کرد که، این برنامه بر روی خاک بومیان اصلی استرالیا برگذار می گردد این سرزمین همیشه متعلق به آنها بوده و خواهد بود. و از خانم فروغ خواست که آواز زیبای "ای رفیق مهربانم" را بخواند که باعث شور و شعفی در میان شرکت کنندگان شد. (فروغ طی سالهای گذشته هم در همگامی با یادمان اجراهایی داشت) این آواز و آواز بعدی با پیانو همراه بود که آقای هیوا می نواخت. مجری سپس با شعری از نسیم خاکسارادامه داد (نسیم خاکسار دو شعر آه سرزمین من و خاوران را به این برنامه هدیه کرده بود که هر دو توسط مجری برنامه خوانده شد )و آنگاه فرهاد آواز پر شور و خاطره برانگیز "در ایرانی که می دانم" را با همراهی پیانوی هیوا اجرا کرد. فرهاد فیض با همراهی برادرش مهران در گروهای موسیقی اعتراضی در ایران فعالیت می کردند آنها چند سال پیش از کشور فرار کردند و اکنون از پناهندگانی هستنتد که دولت استرالیا با تصویب قوانین ضد پناهندگی از به رسمیت شناختن پناهندگی دایمپشان مانع می شود. هیوا نیز پس از آن آهنگی را که ویژه این سالگرد ساخته به زیبایی با پیانو نواخت

مجری سپس شعر " از این گونه مردن" از احمد شاملو را خواند که عنوان آخرین کتاب مهدی اصلانی هم از آن گرفته شده است. "… می خواهم خواب اقاقیاها را بمیرم در آخرین فرصت گل …". او سپس به معرفی مهدی اصلانی پرداخت و از او خواست که برای سخنرانی اش به روی سن بیاید .

مهدی اصلانی به دعوت کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران- استرالیا برای سخنرانی ازآلمان به استرالیا آمده بود؛ سخنرانی پرشورش را با خاطرات زندان و به ویژه کشتار زندانیان در تابستان ۱٣۶۷ آغاز کرد. او در ادامه گفته هایش به این مسئله اشاره کرد که کشتار سال ۱٣۶۷، هنجار حکومت فقه هاست و این کشتار نقطه عطفی برای قبل و بعد از خود شد. مهدی اشاره کرد که همه سال های پس از کشتار یاد یک "تن" همواره باری است که او بر دوش می کشد و در انتهای صحبتش به ان خواهد پرداخت.
وی در ادامه سخنرانی، شعر گونه اش که متنی موزون، دلنشین و در عین حال تاثیربرانگیزبودپرداخت. گوشه هایی از خاطراتش را گفت، به نقش شعر و شاعران در زندگی و امید زندانی سیاسی اشاره کرد. از ترفندهای رژیم برای شکستن غرور زندانیان سخن گفت و اشاراتی داشت به برخوردهای منطقی و متقابل زندانیان که بارها حماسه های پرشوری از مقاومت به ارمغان آورده است که در تاریخ مبارزاتی این مردم باقی خواهد ماند. در پایان همان گونه که در ابتدا گفت از عزیز ترین رفیق زندانی اش، "کاظم خوشابی" و چشمان سبزش و نگاه راسخ و مهربانش گفت که برای همیشه "خاورانی" شد. او گوشه هایی از خاطرات خودش با کاظم را برای شرکت کنندگان بازگو کرد.

در پایان این قسمت، برای استراحت و پذیرایی مختصر و همچنین تبادل نظر شرکت کنندگان با همدیگر، وقتی به مدت ٣۰ دقیقه اختصاص یافت.

در ادامه مراسم، اقای بهمن یوسفی در سخنان خود؛تاریخچه ای از زندان؛شکنجه و اعدام زندانیان سیاسی طی سالهای پس از انقلاب ۵۷تا به امروز را مرور کرد. بهمن یوسفی از فعالین سیاسی است که ساکن ملبورن هستند ایشان در تلاشی پی گیر نمایشگاه عکس اعدام شدگان توسط حکومت اسلامی را تهیه و چندین بار این نمایشگاه را در ملبورن و سیدنی بر گزار کرده است.
آنگاه فرهاد مجددا آواز زیبایی همراه با گیتارخواند. رفیق غلام یکی از اعضای کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران- استرالیا که برگزار کننده این مراسم بود، قطع نامه کمیته برگزاری را خواند.در این قطعنامه به مسئله موضع دوگانه آیت الله منتظری در دفاع از حکومت اسلامی و علیه اعدام های گسترده ، سکوت جامعه جهانی در آن مقطع و از جمله در خواست های زیر اشاره شده بود :
"۱ – آمرمرین و عاملین کشتارهای سیاسی در این به مردم معرفی شده و به دادگاههای مردمی سپرده شوند
۲ – شکنجه و اعدام بفوریت متوقف شود
٣ – آزادی بدون قید و شرط زندانیان سیاسی "
جلسه با پرسش شرکت کنندگان و پاسخ های مهدی اصلانی تا نزدیک به نیم شب ادامه یافت و پایان بخش برنامه تصنیف محلی 'گل ناز دارم'بود که فروغ آن را اجرا کرد .

کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران- استرالیا
سپتامبر ۲۰۱۶