• بیشتر از ۱۰ روز است که گاز در کردستان و مناطق دیگری از ایران قطع شده است. کپسول گاز پیدا نمی شود و نفت به درستی توزیع نمی شود. بسیاری از خانواده وسایل نفت سوز خود را دور ریخته اند. یک چراغ نفتی که سه هزار تومان قیمت دارد در شهر سقز با سرمای بیست درجه زیر صفر، پانزده هزار تومان فروخته می شود... ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۶ دی ۱٣٨۵ -  ۶ ژانويه ۲۰۰۷

روزنامه اعتماد - سعید ارکان زاده یزدی: «صبح امروز یک ساعت و نیم توی صف کپسول گاز بودم. قبلاً ماشین های کپسول گاز می آمدند جلوی خانه ها اما چند روز است که ما می رویم نزدیک ورودی شهر. ۵۰۰ نفر جمع می شوند در ورودی شهر و توی صف می ایستند.» اینها را فرزاد یکی از اهالی شهر مریوان که در نزدیکی مرز غربی ایران است، می گوید. مریوانی ها یک کپسول گاز را ۹۲۵ تومان می خرند و اغلب برای آشپزی و گرم کردن آب حمام از آن استفاده می کنند. هوای خانه را نیز نفت گرم می کند. فعلاً فرزاد که مدرک کارشناسی ارشد خود را از یکی از دانشگاه های تهران گرفته و حالا در زادگاه خود زندگی می کند، نگران سرما نیست چون چند روز پیش ۴۰۰ لیتر نفت به قیمت ۷ هزار و ۵۰۰ تومان خریده است. او می گوید؛ «به اندازه ۲۰ روز دیگر نفت داریم، اما بعد از آن دیگر نمی دانم باید چه کنیم. در بازار آزاد نفت ۱۰ تا ۱۵ برابر قیمتی که ما خریده ایم به فروش می رسد. امیدی هم نداریم هوا گرم شود. سه چهار روز است که دمای هوا از ۷- درجه بالاتر نرفته.» ما روز چهارشنبه هفته گذشته با فرزاد صحبت می کردیم. آن شب سردی هوا تا ۲۰- درجه هم رسید. در مریوان که شهری از استان کردستان است هنوز لوله کشی گاز شهری به راه نیفتاده و مردم با کپسول های کمیاب گاز نیاز خود را رفع می کنند. مریوان حدود ۱۰۰ هزار نفر جمعیت دارد.

کنار مریوان شهر بانه و سقز واقع شده است. نام شهر «سقز» در زمستان های ایران بسیار به گوش می رسد چون در اغلب مواقع به عنوان سردترین شهر ایران معرفی می شود. مریوانی ها می گویند که در این زمستان اوضاع شهروندان بانه و سقز بهتر از آنها است چون دست کم آنها به لوله کشی گاز شهری دسترسی دارند. یکی از شهروندان سقزی که در محله «بهارستان» این شهر زندگی می کند اوضاع این شهر متصل به لوله کشی گاز را چنین توصیف می کند؛ «بیشتر از ۱۰ روز است که گاز سقز قطع شده. کپسول گاز پیدا نمی شود و با نفت می توانیم گرم شویم اگر توزیع شود. با یک چراغ نفتی یک خانه بزرگ را گرم می کنیم آن هم چراغی که سه هزار تومان قیمت دارد اما آن را ۱۵ هزار تومان می فروشند.» از اینکه می پرسیم چند روز است به حمام نرفته خنده اش می گیرد؛ «۱۰ روز است که به حمام نرفته ام. آشپزی هم نمی شود کرد. صبح ساعت هفت می رویم به دنبال یک کپسول گاز. اینجا فقط یخبندان است. مردم عادی به سختی زندگی می کنند. شیشه پنجره مان ۱۰ روز پیش یخ زده و هنوز یخش باز نشده است.» روز چهارشنبه که با این آقا صحبت می کردیم سرمای هوای سقز به ۲۹- درجه هم رسید. از سقز اخبار خوشایندی نمی رسد؛ مصرف گاز کشور بالا رفته و سرمای هوا باعث شده فشار گاز لوله ها هم بسیار کم شود، در این مواقع یکی از اولین محرومان گاز ایران مردمان «سقز» و شهر همسایه آن «بانه» هستند. چهارشنبه هفته گذشته شهروندان سقزی برای روشن شدن علت قطعی گاز منازل شان جلوی فرمانداری این شهر جمع شده بودند. سایت بازتاب گزارش داده که در این روز نیروی انتظامی برخورد خوبی با سقزی ها نداشته است و البته فرماندار شهر این برخورد را تکذیب کرده هر چند که گفته در این تجمع شیشه های ساختمان فرمانداری شکسته شده است.

اوضاع سقز حتی از این هم بدتر است. روز یکشنبه هفته گذشته صبح عید قربان در همان محله «بهارستان» سقز که با یکی از شهروندان آن صحبت کردیم، سه عضو یک خانواده زنده در آتش سوختند. ایرنا گزارش داده که «دلینا» ۱۲ساله، «آرام» ۱۰ساله و «فواد» ۱۶ساله به علت استفاده از بخاری نفتی و فرسوده در آتش سوخته اند و دایی و عمویشان که موفق به نجات آنها نشده اند به شدت مجروح شده اند. هفته گذشته وخامت اوضاع ناشی از قطع گاز سقز و بانه و کل استان کردستان بالا گرفت و کار به مجلس شورای اسلامی هم کشید. ۱۱ نماینده از شهرهای استان های غربی و شمال غربی و البته سمنان به وزیر نفت کتباً تذکر دادند که فکری برای وضعیت گاز مردم در سرمای شدید زمستان بکند. فخرالدین حجازی نماینده سقز و بانه در نامه یی سرگشاده به رئیس جمهور نوشت؛ «حتماً خاطرتان هست که در سفر اخیر شما به استان کردستان در شهر سقز مردم یکپارچه فریاد می زدند؛ قطع گاز، قطع گاز. آیا مفهوم عدالت گستری این است که کودکان و زنان شهرستان های سقز و بانه که روزگاری قهرمانانه در مقابل بمب های استکبار جهانی نمی لرزیدند، امروزه به واسطه سهل انگاری عده یی از مسوولان از سرما بلرزند و قربانی حریق خانمانسوز و جانسوز آن هم در روز عید قربان شوند.» شهر سقز حدود ۱۵۰ هزار نفر جمعیت دارد.

زندگی خیلی مشکل است
زمستان امسال یکی از سردترین زمستان های چند سال اخیر است و سرما هم زودتر از موقع شروع شده. اغلب مردم شهرهای ایران از گاز لوله کشی شهری استفاده می کنند. ایران ۹/۱۵ درصد کل گاز جهان را در اختیار دارد. در این روزهای زمستان ایرانی ها روزانه حدود ۴۰۰ میلیون مترمکعب گاز پالایش شده استفاده می کنند که این مقدار نسبت به سال گذشته ۴۰ درصد رشد داشته است. تعداد پالایشگاه های گاز ایران محدود است و همین گاز محدود با چهار خط لوله سراسری به شهرهای دور و نزدیک کشور فرستاده می شود. یکی از مهندسان شرکت نفت مناطق مرکزی ایران که البته در پروژه های ساخت پالایشگاه گاز نیز تجربه هایی دارد، می گوید؛ «در ماه های کم مصرف سال گاز صادر یا به مخازن زیرزمینی تزریق و در ماه های پرمصرف این گاز به مردم داخل داده می شود حتی به نیروگاه ها هم گفته می شود به جای گاز، مازوت بسوزانند که البته گران قیمت است اما چاره دیگری نداریم. با این حال وقتی مثل زمستان امسال مصرف خیلی بالا می رود، به جز قطعی گاز راه حل دیگری وجود ندارد. بهترین کار افزایش پالایشگاه های گاز است. اگر پالایشگاه «پارسیان» که قرار بود بهمن ماه سال گذشته افتتاح شود، به کار می افتاد مشکلی پیش نمی آمد. طرح ذخیره سازی طبیعی گاز که تابستان گاز را در یک مخزن زیرزمینی ذخیره می کنند و در زمستان ها به مصرف می رسانند هم می تواند راهگشا باشد.»
گاز مصرفی مردم از پالایشگاه ها وارد لوله های سراسری گاز می شود و از طریق ایستگاه های پمپاژ به مقصد می رسد. افزایش مصرف و کمبود گاز و سرمای هوا باعث افت فشار یا قطعی گاز در انتهای خطوط سراسری گاز می شود. این همان بلایی است که علاوه بر سقز و بانه بر سر شهرهای جنوبی آذربایجان غربی، برخی از مناطق شهرهای خرم آباد، کرمانشاه، لردگان، همدان و حتی سمنان آمده است. یک خانم اهل همدان که در محله سرپل یخچال خیابان بوعلی زندگی می کند، می گوید؛ «دو تا بخاری داریم با فشار کم گاز، شوفاژمان هم کار می کند اما باز هم با کاپشن توی خانه راه می رویم. در خیابان رفت وآمدها نسبت به هفته گذشته بسیار کم شده و تنها آنهایی که باید به سر کار بروند از خانه خارج می شوند.» خانمی که خانه اش در خیابان فرهنگ شهرک گلستان سمنان است وضعیت شهر را چنین توضیح می دهد؛ «برخی از خانواده ها سه روز گاز نداشته اند. فشار گاز آنهایی هم که گاز دارند، بسیار پایین است. شرکت گاز اعلام می کند که قطر لوله ها کم است و باید زیاد شود.» او می گوید؛ «می رویم زیر پتو یا از کرسی استفاده می کنیم. اسباب های نفتی را هم ریخته ایم دور و اصلاً اگر هم اسبابی باشد نفت پیدا نمی شود.»
خانمی ساکن خیابان استانداری سنندج از توزیع نفت با شناسنامه خبر می دهد و می گوید؛ «هر روز گاز یک منطقه از شهر قطع است. مثلاً امروز (چهارشنبه) گاز «بهاران» قطع شده.» در کرمانشاه هم قطع گاز منطقه یی است. آقایی که در مجاورت محله بهار زندگی می کند، می گوید؛ «هنوز گاز ما قطع نشده اما گاز محله های بهار و کسرا قطع است. گاز که نباشد از بخاری نفتی یا بخاری برقی استفاده می کنیم.»
روز چهارشنبه هفته گذشته خانمی از محله امام حسین ارومیه به ما گفت گاز محله «بهداری» شهر قطع شده و کپسول گاز هم چندان زیاد گیر نمی آید. آقایی از محله ناصرخسرو شهر خرم آباد گفت که گاز محله ناصرخسرو از ۲۴ تا ۴٨ ساعت قطع بوده و مردم این مناطق برای تهیه نفت هم مشکل دارند؛ «موتورسوارهایی هستند که هرازچندی برای مردم نفت می آورند اما در این زمستان با موتور که نمی شود به این همه خانوار نفت رساند.» درباره حمام و آشپزی هم می گوید؛ «معمولاً می رویم به مهمانی در محله هایی که گاز دارند یا غذای آماده می خوریم. جدی می گویم زندگی در اینجا خیلی مشکل است.»

مصیبت ادامه دارد
روز چهارشنبه شرکت ملی گاز اطلاعیه یی صادر کرد که اگر اوضاع مصرف به همین ترتیب پیش برود و شهروندان صرفه جویی نکنند قطعی گاز به مناطق دیگر و «حتی» تهران هم کشیده خواهد شد. تهرانی ها به تنهایی روزانه ۱۰۰ میلیون متر مکعب گاز مصرف می کنند و همیشه هم قطعی گاز دیرتر از همه شهرهای کشور به آنها می رسد. دولت فعلاً تلاش های خود را آغاز کرده تا نارضایتی های مردم از قطع گاز، بیش از این گسترش نیابد. چهارشنبه هفته گذشته صادرات گاز ایران به ترکیه قطع شد و البته ناراحتی ترکیه را هم که برای همین روزها گاز وارد می کند، در پی داشته است. وزیر نفت ایران در تلفنی به وزیر انرژی ترکیه از قطع صادرات گاز به این کشور عذرخواهی کرده است. به نظر می رسد در این شرایط چاره یی جز صرفه جویی باقی نمی ماند. اخبار رادیو اعلام کرده است که گاز وزارتخانه های داخل تهران هم قطع شده. حتی کار به قطع گاز خود وزارت نفت هم کشیده شده است. وزیر نفت اعلام کرده که تا راه اندازی پالایشگاه پارسیان ۲ اوضاع همین طور باقی است. شاید باید تنها به امید گرم تر شدن هوای ایران بود؛ امیدی که چندان نزدیک به نظر نمی آید.

شهرکرد ۲٣-، سقز ۱۷-، همدان ۱٨-، میانه ۱۹-، ارومیه ۱۴-...