یک سروده
کاوه بهرامی


• طوق ناامیدی برگردن
و با چشم های خونین
معرکه راه انداختیم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۰ مهر ۱٣۹۵ -  ۱۱ اکتبر ۲۰۱۶


 
ما جنگیدن را در قنداق اسلحه شدیم
قلم کشیدیم بر تاریکی و بوزینه هایش
طوق ناامیدی برگردن
و با چشم های خونین
معرکه راه انداختیم
شاید می شد با حرف های آخرین اعدامی
همین دیروز
فردای نه چندان تلخ نوشت
برای بچه های اعماق بامداد
آن ها که شپش های قحطی زده ی جیب شان
مثل آرزو گاز می گیرد
واز کنار در می بیند
مرگ نازنین از پشت چراغ برق
دست تکان می دهد
آن که دندان کودکی اش
لای چادر رنگ پریده ی مادر
درد می کرد
سرش را انداخت
تف کرد بوی جگرکی را از دماغش
بچه های سیاه چال های فقر
آن ها که می خواهند مرخص شوند
تا دیگر بر نگردند