از : امیر ایرانی
عنوان : مشوق های مشکوک
مشاهده می شود گروهی که خود را مبارز می دانند با برآوردهایی یا...، راهکاری را بعنوان اقدام مبارزاتیشان بر می گزینند. اما در یک ارزیابی؛ راهکار آنان از همان ابتدا شکست خود را با خود دارد اگر هم راهکار، شکست کاملی نداشته باشد نتیجه ای قابل دفاع آنهم برای ارائه به تاریخ و ثبت در تاریخ، عاید عمل کنندگان نخواهد داشت.
با بودن این وضعیت، گروهی یا فردی دو آتیشه ظهور می کند و خود را مشوق آن گروه نشان می دهد که این عمل مشوق بگونه ای خاص پرسش برانگیز می شود! و پرسشی اینچنینی می آفریند: این مشوق درپی چیست؟
البته پاسخ هایی را می توان حدث زد:
۱) مشوق با توجه به شناخت از نتیجه، با تشویقش، یک پوست خربزه به زیر پای رقیب می اندازد که ....
۲)مشوق با پررنگ کردن عمل گروه دیگر، در پی توجیه عملکرد خود یا گروهی که وابسته به آن است. ( آن عملکردها هم می توانند...)
۳) مشوق فکر می کند، آزادی و دمکراسی را بدون داشتن پیش زمینه لازم در یک کشور به زور دگنک می توان برقرارکرد.
۴) مشوق یک حراف شعار ده مبارزه نما است( جمهوری اسلامی چه چیز هایی خلق می کند: مبارزنما، ورزشکار نما، نویسنده نما، و....)
۵) مشوق یک دیدگاه مبارزاتی دارد! اما بر دیدگاهش، کینه وقهر حاکم است که عملکردش را احساسی و بدور از بکارگیری خرد می کند و در پی ارضا، و آرام کردن خود است.
۷۶۶۶۴ - تاریخ انتشار : ۲٣ مهر ۱٣۹۵
|