• از دهکده های بی نام و نشان، هنوز نرسیده از راه
از گلگونِ گونه ها
دشت را گلگشت می کنند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲ آبان ۱٣۹۵ -  ۲٣ اکتبر ۲۰۱۶

 از دهکده های بی نام و نشان، هنوز نرسیده از راه
از گلگونِ گونه ها
دشت را گلگشت می کنند
شگفتا . . . .   
با هزار چشم در سر
در منظر رسمی دیدگانِم      
شاخه ی نرگسی نمی روید
و ساز زنگ زده ام
رنگ رنگِ دستمالی را در هوا نمی چرخاند
در چشم انداز،
گویی نگاه من، چیزی را که باید،
نمی بیند
یا میان دیده و زبان                           
دره ی گنگ فراموشی است   
ساز من                                 
از عاجِ خرابه ی برجی است شاید
یا که از استخوان عبوس نیاکانم.
آوازی ملول می نوازد
لبی را به لبخند نمی کشاند، پلی را به مقصد نمی رساند
و تابویی را
-هرچند که نامم خود تابویی از یاد رفته ست-
نمی شکند

به ناسپاسی
یا استخوانِ نیاکان بسوزانم
یا بزبانی دیگر بنوازم
یا که بشکنم این ساز را
بشکنم،
دیده را چه کنم؟

آتلانتا، اکتبر ۲۰۱۶
divanpress.com