همبستگی زنان اسرائیلی و فلسطینی برای صلح
آیسا بی‌ریا
•
مردان صدای کنشگری زنان را نشنیده می‌گیرند و عبث می‌پندارندش. اما تفنگ‌ها و بمب‌ها تنها مردان را نشانه نمی‌گیرند، رنج زنان از جنگ واقعی است پس صدای اعتراضشان هم شنیدنی. ما زنان دارای توانایی گردهم آمدن و پل‌زدن بر تفاوت‌هایمان هستیم. این توانایی واقعی است، سیاسی است، و قدرتمند است.
...
فمینیسم روزمره- «راهپیمایی امید» حرکتی مشترک از زنان اسرائیلی، فلسطینی و اردنی بود که می‌خواهند ابتکار عمل در فرایند صلح را به دست گیرند. این راهپیمایی دو‌هفته‌ای با روش‌هاشانا (عید آغاز سال نوی یهودی) از چهار سوی اسرائیل به سمت اورشلیم آغاز شد و چهارشنبه شب با تظاهراتی چندهزارنفری در مقابل محل سکونت نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو پایان یافت. ترتیب‌دهنده این تظاهرات موسسه «زنان صلح میکنند*» بود که دو سال پیش به دنبال کشته شدن هزاران فلسطینی و ده‌ها اسرائیلی در جنگ غزه، در اسرائیل شکل گرفت. در بیانیه این موسسه آمده‌است «ما از رهبرانمان می‌خواهیم که با جرأت و احترام راه حلی برای خاتمه دادن به این مناقشه خشونت‌بار بیابند و زنان را به طور کامل در فرایند صلح دخیل کنند. توافق دوطرفه سیاسی تنها راه تأمین امنیت فرزندان و نوه‌های ماست.»
زنان شرکت کننده در تظاهرات به طور متوسط روزی ۵ تا ۱۰ کیلومتر راهپیمایی کردند و عده‌ای از آنها تا نوار غزه پیش رفتند. برنامه اختتامیه این راهپیمایی در قصرالیهود-که محل غسل تعمید عیسی مسیح به شمار می‌رود-آغاز شد. در این مراسم ۱۰۰۰ زن فلسطینی از کرانه باختری به ۲۵۰۰ زن یهودی و عرب اسرائیلی پیوستند و کنار هم مناجات کردند، خواندند و رقصیدند. مریم از کرانه باختری در حالی که رقص سایر زنان را با دست‌زدن همراهی می‌کرد به روزنامه هارتز گفت «من امروز خواهران اسرائیلی دارم. همه خانواده من موافق آمدنم نیستند، به خصوص مردانی که مخالف حضور اجتماعی زنان هستند. اما من امروز را از کارفرمایم مرخصی گرفتم و آمدم. چون نمی‌خواهم کسی کشته شود، نه توسط سربازان و نه تروریست‌ها. ما زنان خواهان صلح و امنیت همگانی هستیم.» فدوا شیر شرکت کننده‌‌ای از رام‌الله نیز به همان روزنامه گفت «دیگر نمی‌توانیم برای ایجاد صلح روی مردان حساب کنیم. باید خودمان دست به کار شویم.»
در این برنامه لیما گبووی، فعال حقوق بشری که به خاطر تلاش هایش در راستای اعاده صلح در وطنش لیبریا برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۱۱ شده بود، به عنوان مهمان افتخاری سخنرانی کرد: «مردان صدای کنشگری زنان را نشنیده می‌گیرند و عبث می‌پندارندش. اما تفنگ‌ها و بمب‌ها تنها مردان را نشانه نمی‌گیرند، رنج زنان از جنگ واقعی است پس صدای اعتراضشان هم شنیدنی. ما زنان دارای توانایی گردهم آمدن و پل‌زدن بر تفاوت‌هایمان هستیم. این توانایی واقعی است، سیاسی است، و قدرتمند است. اگر امید را نمی‌بینید، اگر صلح را نمی‌بینید، باید چشم‌هایتان را بشویید. باید بر این روایت که جنگ سرنوشت فرزندان ماست خط بطلان کشید. جنگیدن هنر نیست، صلح‌کردن هنر است. ولی خواهران! شما امروز تاریخ‌ساز شدید. دیگر کسی نمی‌تواند صدای صلح‌طلبی شما را نشینده بگیرد.» هموتال گوری، فعال حقوق زن اسرائیلی نیز در سخنرانی پایانی مراسم گفت «مادری تنها عمل زاییدن و پرورش کودکان نیست. مادری مقام معنوی و اخلاقی احساس مسئولیت برای جهان و نسل های آینده است.»
