عنوان : شورِ عشقم این چنین پُر گوی کرد...
درود بر جناب صداقت فر ارجمند
همانا که در خلوتای تجرد شما حکمتی بس عظیم نهفته است.
چنانکه وُهَیب بن الورد گوید:حکمت ده است،نُه در خاموشی است و ده در عزلت
و یکی مر داوودِ طایی را گفت مرا پندی دِه
گفت:از دنیا روزه فرا گیر و مگشای تا وقت مرگ
و از نااهلان بگریز چنانکه از شیر گریزی

و حسن بصری رضی الله عنه گوید
همنشین بد چون آهنگر است که اگر جامه نسوزد دودِ آن در تو گیرد
و همنشین نیک چون عطار است که اگر مُشک به تو ندهد،بوی آن در تو آویزد...

و فضیل بن عیاض رحمت الله علیه جایی تنها نشسته بود که یکی به نزدِ وی شد
گفت:به چه آمدی؟
گفت: برای آسایش به دیدار تو
گفت:به خدای که این به وحشت نزدیکتر است
نیامدی مگر آنکه به من ثنایی پیمایی از دروغ
و من دروغی پیمایم از آن ثنا
خدای را که از اینجا بازگردی یا من از اینجا برخیزم...

مُرایی باشی عرفان گر به کردار
نیاری آنچه را آری به گفتار...
۷۶٨۴٣ - تاریخ انتشار : ٨ آبان ۱٣۹۵