برشی کوتاه از مبارزات کارگران در مصر
عماد مکای
- مترجم: بابک پاکزاد
•
بیش از ۲۰ هزار کارگر نساجی مصری طی اعتصابی گسترده مدیریت کمپانی و دولت مدافع اقتصاد بازار را به عقب‌نشینی واداشتند و برنامهء خصوصی‌سازی کمپانی‌شان را که هم‌اکنون تحت تملک دولت است متوقف ساختند.
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
شنبه
۲٣ دی ۱٣٨۵ -
۱٣ ژانويه ۲۰۰۷
ال محالا کبرا، مصر، ۱۴ دسامبر (IPS) - بیش از ۲۰ هزار کارگر نساجی مصری طی اعتصابی گسترده مدیریت کمپانی و دولت مدافع اقتصاد بازار را به عقب‌نشینی واداشتند و برنامهء خصوصی‌سازی کمپانی‌شان را که هم‌اکنون تحت تملک دولت است متوقف ساختند.
رهبران اتحادیه‌های کارگری می‌گویند این پیروزی به جنبش کارگری در حال احتضار کشور که زیر ضربات دولت حسنی مبارک به شدت تضعیف شده بود حیاتی تازه بخشید. آخرین اعتصاب در این شهر در سال ۱۹٨٨ رخ داده بود.
کارگران در محل کمپانی نساجی ال محالا که در شمال غربی کشور واقع شده به مدت پنج روز دست به اعتراض زدند. تحرکات جمعهء هفتهء‌گذشته با اشغال چندین کارخانه در اعتراض به تصمیم مدیر کمپانی، مبنی بر عدم پرداخت پاداشی که پیش‌تر توسط دولت وعده داده شده بود شکل گرفت. تقریباً یک‌چهارم اعتصاب‌کنندگان زن بودند. مدیریت کمپانی گفته بود که این تصمیم به منظور کاهش هزینه‌ها اتخاذ شده است.
قول اولیه، پرداخت پاداشی معادل ۲۰۰ پوند مصری یعنی حدود ٣۵ دلار در سال بود. در پاسخ به این اقدام، کارگران به صورتی فی‌البداهه به اعتراض گسترده در شهر دست زدند، این شهر که در ۱٣۰ کیلومتری شمال غرب قاهره قرار دارد به محل بده‌بستان‌ها و رشوه‌گیری‌ها بدل شده و برنامه‌هایی را برای جذاب‌تر جلوه دادن کمپانی در نگاه خریداران بالقوه در دستور دارد که همهء این اقدامات در قالب برنامهء خصوصی‌سازی که نسخهء آن توسط بانک جهانی برای مصر نوشته شده صورت می‌گیرد. کارگران دو روز و نیم دست از کار کشیدند. طی این اعتراضات، هزاران کارگر تابوت‌هایی را بر دوش خود حمل می‌کردند که نام مدیریت روی آن نوشته شده بود. آن‌ها خواستار استعفای وی و بررسی عملکرد وی و همکارانش و همچنین خواستار پرداخت کامل پاداش وعده داده شده بودند.
مطابق معمول، پلیس خشن مصر در حجمی وسیع با حمایت دولت به شهر گسیل شد. پلیس برای پنج روز مداخلهء خاصی صورت نداد و ترجیح داد تا هزاران نفر از نیروهای مسلح‌اش فقط به محاصرهء کارگران و کارخانه‌های اشغال شده بسنده کنند.
این حرکت که طی سال‌های اخیر در مقایسه با حرکت‌های مشابه بزرگ‌ترین حرکت اعتراضی است تیتر یک روزنامه‌ها، حتی روزنامه‌های دولتی را به خود اختصاص داد و افکار عمومی را روزها به خود مشغول ساخت.
بر صفحهء نخست روزنامهء الوافد که به اپوزیسیون تعلق دارد این عبارت نقش بسته بود «یک انقلاب کارگری»، المصری الیوم که یک روزنامهء مستقل است نیز تصاویری از کارگران در حال حمل تابوت‌ها و در حالی که شعارهای ضددولتی می‌دادند به چاپ رساند. برخی دیگر دو صفحهء کامل را به پوشش خبری این واقعه اختصاص دادند این تظاهرات برای فعالان حقوق کارگری در مصر، رخ داد و فرصتی بود تا برخی شکایات و خواسته‌ها‌یشان را با صدای بلند فریاد کنند.
خارج از صحن انتخابات اتحادیه، کارگران بیرقی را بلند کرده بودند که بعضی از اعضا را «متقلبان انتخابات» خطاب کرده بود چرا که آن‌ها با مدیریت ساخت و پاخت کرده بودند.
انتخاباتی که ماه گذشته برگزار شد با تقلب و دستکاری از سوی دولت و تجسس پلیس برای متصف کردن کاندیداها به اخوان‌المسلمین همراه بود که در نتیجهء آن کاندیداتوری آن‌ها لغو می‌شد.
کارگران همچنین توانستند مشکلات پرشمار خویش را فریاد کنند.
سعید عبدالله، پدر ٣۱سالهء سه فرزند، به IPS گفت: «بخار و غبار پشم ریه‌های ما را پر کرده است. من به بیماری آسم مبتلا شده‌ام. باوجود تمام این احوال آن‌ها می‌خواستند حقوق‌مان را سلب کنند. بردباری حد و اندازه دارد.» ایمان طاها، ۲٨ ساله که در بخش فروش غزال‌ال‌محالا کار می‌کند گفت: «نمی‌دانم دیگر چه چیز بیش‌تری می‌توانستند از ما بخواهند؟ تنها خدا خواست تا از فرط عصبیت خود و این کمپانی را با خاک یکسان نکنیم. وقتی کار به جایی برسد که از غذای فرزندانمان بزنیم طبیعی است که دیگر نتوانیم خود را کنترل کنیم. آن‌ها ما را متهم می‌کنند که توسط اخوان‌المسلمین اغوا شده و دست به اعتصاب زده‌ایم. آن‌ها همیشه همین را می‌گویند و به هیچ وجه به اقدامات خود توجهی نمی‌کنند. هیچ یک از اعضای اخوان المسلمین در میان ما نیست. آن‌ها تمامی اعضای اخوان المسلمین را قبل از انتخابات «اتحادیه‌های کارگری» دستگیر کردند; این اعتراض فی‌البداهه و سازمان نیافته است اما هر چه هست بهتر از یک انفجار اجتماعی یا شورش است.»
کارگران دیگر از اخراج همکارانی که بر اثر شغلشان بیمار شده‌اند، بسیار عصبانی‌اند. عبدالعزیز عبدالمولا، کارگر نساجی، پس از آن که براثر از کار افتادن کلیه‌هایش در بیمارستان بستری شد اخراج شد. کارگران می‌گویند کمپانی باید او را مورد حمایت قرار داده و برای او مستمری در نظر بگیرد.
برخی اظهار کردند که سوءاستفاده از نیروی کار، دستمزدهای پایین و شکاف قابل توجه میان درآمد آن‌ها و درآمد مدیران رده بالا، از دلایل بالا گرفتن شورش‌های کارگری است. محمد الکهلاوی از فعالان حقوق کارگری گفت: «بعضی اوقات کارگران را مجبور می‌کنند روزهای جمعه و آخر هفته‌ها در این‌جا کار کنند.»
برای آن‌ها هیچ وعدهء غذایی تدارک دیده نشده و اغلب ناگزیرند بهای بالایی برای غذا بپردازند. هزینهء غذا نیز به دو سوم میزان پرداختی معمول یعنی به ٣٣ پوند (شش دلار) در ماه کاهش یافته است.
ال کهلاوی در گفت‌وگو با مطبوعات اظهار کرده است که «این اقدامات ممکن است پیش زمینه‌ای برای خصوصی‌سازی کامل باشد که نتیجهء معاملهء مصر با بانک جهانی و دیگر تامین‌کنندگان اعتبار بین‌المللی است.»
این کمپانی نخستین مجموعهء صنعتی است که در مصر ساخته شده و از آن زمان تاکنون مرکز صنعت نساجی بوده و مشهورترین پارچهء کتانی جهان را تولید می‌کند.
سامه حسن، کارگر نساجی به IPS گفت: «ما اعتصاب کردیم زیرا دیگر نمی‌توانستیم بیش از این ادامه دهیم. ما بسیار تولید می‌کنیم اما بسیار اندک دستمزد می‌گیریم. حقوق ما آنقدر ناچیز است که حتی نمی‌توانیم پارچه‌هایی که خود تولید کرده‌ایم بخریم.»
گشت و گذاری کوتاه در کمپانی و اطراف آن تفاوت‌های فاحش در استانداردهای زندگی مدیران و کارگران را آشکار می‌کند.
یکی از عمومی‌ترین شکایات کارگران، فساد است. آن‌ها می‌گویند مدیران اموال و زمین کمپانی را به ازای دریافت میلیون‌ها دلار فروخته‌اند اما از سود حاصله هرگز چیزی به کارگران نرسیده است.
آن‌ها همچنین می‌گویند مدیران رده بالا، دوستان و خویشاوندان خود را به سمت‌ها و رده‌های میانی گماشته و زیر بار فرآیندهای استخدامی قانونی نمی‌روند.
در حالی که اعتراض و اعتصاب پنج روزه نتوانست تمامی این خواسته‌ها را کسب کرده و به دولت بقبولاند اما دولت موافقت کرد تا پاداش‌های کارگران را بپردازد و قول داد به هر آنچه منجر به بروز خشم و نارضایتی شده رسیدگی کند.
منبع: IPS - روزنامه سرمایه
|