• تحرکات فاشیستی-پوپولیستی مجلات اصلاح طلب با هدف تخریب تفکرات و جریانات چپ ایران، در سال های اخیر و در دوره «اعتدال» از مرز رفتارهای جسته گریخته عبور کرده و تبدیل به یک جریان منسجم رسانه ای-پوپولیستی شد و دامنه آن به تدریج متفکران داخلی را نیز در بر گرفته است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۲ اسفند ۱٣۹۵ -  ۱۲ مارس ۲۰۱۷

تحرکات فاشیستی-پوپولیستی مجلات اصلاح طلب با هدف تخریب تفکرات و جریانات چپ ایران، در سال های اخیر و در دوره «اعتدال» از مرز رفتارهای جسته گریخته عبور کرده و تبدیل به یک جریان منسجم رسانه ای-پوپولیستی شد. این رفتارهای رسانه ای-پوولیستی در ابتدا در سطحی ترین فرم خود شامل انتشار کاریکاتورهایی از کارل مارکس و بسیاری از اندیشمندان چپگرا روی جلد مجله های «فرهنگی» اصلاح طلب بروز یافت و دامنه آن به تدریج متفکران داخلی را نیز در بر گرفت. در جدیدترین مورد از این تخریب ها، مجله «فرهنگ امروز» در شماره اخیر خود با تیتر سراسر پوپولیستی «پاره های یک عقل افسرده» به مراد فرهادپور هجوم برده است. فارغ از تخریب فرهادپور در شماره اخیر این مجله، باید به نکاتی چند در مورد این هجمه ها اشاره کرد.
۱. جریان نولیبرالیسم اسلامی کشور که از دهه های پیش همواره داد سخن مبنی بر پایان دوره تفکرات و جریانات چپ در ایران را سر داده بود، طی سال های گذشته دست به تخریب گسترده این جریانات و چهره های آن زده است. اینک این سوال مطرح است که چنانچه تفکرات چپ در ایران دهه ها پیش به پایان راه خود رسیده بود، نولیبرال های مزدور از چه رو کمر همت به تخریب این جریان بسته اند؟ و فراتر از آن، برای این تخریب ها از کجا خط می گیرند؟
۲. نیازی به تاکید بر این نکته نیست که نولیبرال های ایران حداقل در دولت های محمد خاتمی و حسن روحانی، بنا بر محدودیت های موجود، تا حد ممکن در عرصه مطبوعاتی و رسانه ای کشور به تاخت و تاز خود ادامه دادند و هر گونه گربه رقصانی کردند. اما همین نولیبرال هایی که داعیه آزادی اندیشه و آزادی بیان را مانند باری سنگین در خورجین خود بر دوش حمل می کنند و مجلات زنجیره ای آنان هر روز مانند قارچ از خاک مملو از ممنوعیت رسانه های ایران سر بر می آورند، حتی فعالیت های فرهنگی مهجور و غیررسمی متفکران چپ را برنمی تابند.
٣. در روزگاری که نولیبرالیسم چهره واقعی خود را بواسطه ظهور ترامپ ها هرچه بیشتر آشکار کرده است، نولیبرال های ایران نیز ثابت کرده اند که در پیمودن مسیر فاشیسم و لمپنیسم کم از اربابان خود در عرصه جهانی ندارند. مجلاتی همچون «مهرنامه»، «تجربه»، «صدا»، «اندیشه پویا»، «فرهنگ امروز» و ... که در ابتدا پشت ژست های روشنفکرمابانه پنهان شده بودند، اینک بیش از پیش غرق در پوپولیسم مسری عرصه مطبوعاتی نولیبرال ها شده اند تا شاید بواسطه تخریب یک جریان فکری دیگر، برای خود اندک آبرویی دست و پا کنند.
در پایان باید به این نکته اشاره کرد که تخریب جریانات و تفکرات چپ ایران، به عنوان یک پروژه بلند مدت در دستور کار رسانه های طیف های مخالف قرار گرفته است؛ از جمله ساخت فیلم های سینمایی و سریال های پرهزینه در این رابطه، تاریخ سازی در قالب کتاب های سفارشی تا انتشار مجلات به اصطلاح فرهنگی «اصلاح طلبان» و «اعتدالیون». سوالات بسیاری در مورد این پروژه مطرح است که نحوه تامین مالی هزینه های سنگین آن از جمله مهم ترین آنها است. با این حال، یک نکته بیش از هرچیز جلب توجه می کند؛ «اصلاح طلبان نولیبرال» مدعی آزادی اندیشه با همراه شدن در این پروژه، بیش از پیش ثابت کردند که هیچ ندای انتقادی را برنمی تابند و هویت واقعی آنها را تنها در قالب ساز و کارهای ایدئولوژیک حاکمیت می توان معنا کرد.