اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۷ بهمن ۱٣٨۵ -  ۲۷ ژانويه ۲۰۰۷

کنفرانس پالتاکی جنبش جمهوری خواهان دمکرات ولائیک ایران درتاریخ یکشنبه ۲۱ ژانویه ازساعت ۱۷ تا ۲٣ شب به وقت اروپا برگزارگردید. این کنفرانس که نزدیک به ۱۵۰ نفر در آن شرکت داشتند، بحث وگفتگو حول دو محور "ساختارجمهوری خواهان دمکرات ولائیک" و "تحولات سیاسی ایران و منطقه، قطعنامه شورای امنیت، وظایف مبرم و اشکال سازماندهی جنبش ما" را در دستورکارخود قرار داده بود.

در قسمت اول این سمینار پس ازقرائت گزارش کتبی شورای هماهنگی و توضیحاتی درمورد ابهامات ساختاری، حاضران دراتاق نظرات خود را پیرامون مسائلی ازجمله: "روند ایجاد واحد های محلی ومشخصه های آن، گروههای کارسراسری، گرایشات نظری و..." ابراز نمودند. براین اساس شرکت کنندگان در جلسه درمجموع برراه حل های تاکنونی برگزیده شده درشورای هماهنگی دراین موارد صحه گذاشته و بر پیروی از مصوبات مندرج درسند ساختارمصوب گردهمآیی هانوفر تآکید نمود ند.
براین اساس در انطباق با مصوبات ساختار موارد فوق بدین شکل اجراخواهند گرد ید:
۱- روند ایجاد واحد های محلی: واحد های محلی، بنیان گذاری خود را با اعلام و دعوت علنی سایرعلاقمندان به شرکت در این جنبش در محل پایه گذاری شان به اطلاع عموم می رسانند. اطلاعیه بنیان گذاری به شورای هماهنگی فرستاد ه شد ه و بوسیله شورای هماهنگی به اطلاع سایرهمراهان خواهد رسید. ورود نمایندگان واحدها به شورای هماهنگی طبق معمول و روال همیشگی کار شورا انجام خواهد گرفت و در صورت ابهام پس از تحقیقات لازم از همراهان مطلع و تائید آن توسط شورا قطعیت خواهد یافت .
۲- گرایشات نظری برطبق سند ساختاربه رسمیت شناخته شده است وازتمامی امکانات جمهوری خواهان دمکرات ولائیک برای تبلیغ وانتشارنظریات خود برخوردارمی باشند. برطبق مصوبات این گردهمایی اما، گرایشات نظری مجازبه فرستادن نماینده به شورای هماهنگی نیستند. لازم به تذ کراست که نمایندگان این گرایشات مانند سایرهمراهان این جنبش می توانند درتمامی جلسات شورای هماهنگی به عنوان ناظر حضوربهم رسانند.
٣ ایجاد گروه های کار علنی است و ترکیب آن یکسره از همراهان جنبش جمهوری خواهان دمکرات ولائیک ایران تشکیل می گردد.
ازآنجا که غالب شرکت کنندگان در کنفرانس بیشتر تمایل به بحث حول مسائل و وظایف سیاسی پیش روی اپوزیسیون جمهوری خواه ودمکرات داشتند، پیشنهاد شد که مسائل ساختاری در آینده درفاصله بین دو گردهمآیی بوسیله گروه کاری که با این هدف تشکیل می گردد، مورد بررسی قرارگیرند. بدیهی است که برداشتها و استنباطات شورای هماهنگی از سند ساختار، تنها تا گردهمائی سراسری آینده معتبر بوده و قطعیت یافتن آنها منوط به تصویب آن در گردهمائی بعدی میباشد.

قسمت دوم و اصلی کنفرانس پالتاکی به بحث درباره تحولات کنونی در ایران ومنطقه و از جمله قطعنامه شورای امنیت و تعیین اولویت های سیاسی اختصاص داشت. نخست جلال شالگونی و مهرداد درویش پور به ارایه تحلیل اوضاع سیاسی از دو چشم انداز متفاوت پرداختند. جلال شالگونی در بحث خود از شکست طرح خاورمیانه ی بزرگ و پیامدهای آن در دوره جدید سخن گفت که مختصات آن از این قرار است:
- ۱" تحکیم موقعیت سیاسی جمهوری اسلامی در سیمای کامل یک قدرت منطقه ای که برنده واقعی حمله ی آمریکا به افغانستان و عراق است. قدرتی که آمریکا چاره ای جز مذاکره و کنار آمدن با آنرا ندارد.
۲ - با تحکیم موقعیت سیاسی جمهوری اسلامی و پذیرش این واقعیت از سوی آمریکا به ناگزیر تشنج تاکنونی به تدریج کاهش یافته و نوعی همکاری و رقابت میان دو طرف شکل خواهد گرفت. تصویب قطعنامه ی بی بو و خاصیت شورای امنیت کارکردی جز باز کردن راه عقب نشینی مظفرانه برای آمریکا نخواهد داشت.
- ٣تحکیم موقعیت بین المللی رژیم به مثابه عبور از گردنه ی سرنگونی و یا حمله ی نظامی است که تغییرات مهمی در درون اپوزیسیون را به همراه خواهد داشت . از جمله: گرایش به ائتلاف با سلطنت طلبان تضعیف خواهد شد. شعار سرنگونی جاذبه ی خود را از دست داده و جریاناتی که آنرا به شرط همکاری میان نیروها تبدیل کنند هر چه بیشتر منزوی خواهند شد. مدافعین همکاری با اصلاح طلبان دولتی بار دیگر عرض اندام کرده و گوش شنوا خواهند یافت." .
به نظر جلال شالگونی "پروژه ای در حال حاضر میتواند به ادامه ی مبارزه برای دمکراسی جمهوریخواهانه یاری رساند که هرچه بیشتر از برخورد شعاری و یا ایدئولوژیک با سیاست فاصله گرفته و به جنبش های اجتماعی واقعا موجود نزدیکتر گردد. در شرایط جدید رقیب اصلی ما نه سلطنت طلبان و نه آلترناتیوهای دست ساز آمریکا بلکه جریاناتی خواهند بود که جنبش دمکراتیک را به دنباله روی از اصلاح طلبان و یا جناحهای ملایمتر دعوت خواهند کرد. از این لحاظ میتوان گفت ما بار دیگر به مقطعی مشابه دوران اصلاحات بازگشته ایم. تداوم مبارزه در شرایط تحکیم موقعیت سیاسی رژیم اما بدون صف آرائی فشرده و همکاری نزدیک تمامی نیروهائی که به مبارزه ی مستقل از پائین معتقدند امکانپذیر نیست". پرهیز از اکسیونیسم، براه انداختن رادیو و تلویزیون و کارزارهای سراسری مشترک از آن جمله گام های ضروری است. "این موقعیت تازه در عین حال میتواند گرایشات جدائی طلبانه را تضعیف کرده و راه را برای همبستگی جنبشهای اجتماعی در سرتاسر ایران هموار نماید. جنبش دمکراتیک و جمهوریخواهانه باید برخلاف عملکرد ضعیف خود در گذشته اهمیت همبستگی را در یافته و در برنامه ی عمل خویش جایگاه درخوری بدان اختصاص دهد".   
مهرداد درویش پور در بحث خود در زمینه افزایش فشار بین المللی و خطر درگیری نظامی با ایران از منظر دیگری سخن گفت. وی ضمن اشاره به قطعنامه شورای امنیت، تصمیم اتحادیه اروپا برای گسترش تحریم ها و فشار دولت های چین و روسیه به ایران، ایجاد یک جبهه اتحاد عربی علیه ایران، طرح‌ حمله اسراییل به تاسیسات اتمی ایران، حمله سربازان آمریکایی به عوامل جمهوری اسلامی ایران در اربیل، ارسال ناوگان های جنگی آمریکا به منطقه و دیگر خط و نشان های آمریکا، همه و همه نشانگر دور جدیدی از افزایش فشار بر ایران است. "درچنین شرایطی تهدید دایمی سران جمهوری اسلامی ایران به نابودی اسراییل، بی اعتنایی به قطعنامه شورای امنیت، مداخلات ایران در عراق، از جمله سیاست های است که بهانه برای حمله نظامی به ایران توسط آمریکا و یا اسرائیل را فراهم می آورد. تهدید به حمله نظامی، اگر هم به اجرا در نیاید، دستکم ابزار جنگ روانی است که با هدف وادار ساختن جمهوری اسلامی ایران به توقف غنی سازی اورانیوم صورت میگیرد. علاوه بر آن آمریکا احتمال حمله نظامی را به عنوان یکی از گزینه‌ها هرگز از دستور خارج نکرده است. امری که در صورت به وقوع پیوستن، به رویارویی و گسترش هرچه بیشتر میلیتاریسم و بنیادگرایی اسلامی منجر خواهد شد که پی آمد آن برای مردم ایران و منطقه جز کابوس نوینی بیش نیست".
با این همه به نظر درویش پور سناریوی تلاش برای دستیابی به مصالحه از طریق راه حل های دیپلماتیک کاملا منتفی نیست. "مخالفت های نیرومند دیگر کشورها و حتی کنگره آمریکا با توسل به راه حل حمله نظامی و بالا گرفتن صداهایی در حکومت ایران که خواستار انعطاف و حتی کنار زدن احمدی نژاد است، می تواند - در صورت پیگیری این سیاست از هردو سو- راه دستیابی به نوعی توافق را هموار سازد. سناریویی که در صورت به سایه راندن نقض حقوق بشر در ایران به زیان مبارزات دمکراتیک مردم ایران خواهد شد". به نظر دررویش پورما میبایست "ضمن محکوم نمودن سیاست هسته ای بحرانزای رژیم جمهوری اسلامی، خواستار توقف غنی سازی اورانیوم و نظارت کامل آژانس بین المللی بر انرژی اتمی و همکاری با آن شویم. در عین حال مخالفت با دخالت و حمله نظامی احتمالی به ایران و سیاست بدیل سازی قدرت های بزرگ به جای دفاع از حق مردم ایران در تعیین سرنوشت خود، نباید به جنگ دون کیشوتی در جبهه های گوناگون بیانجامد بلکه میبایست از حمایت بین المللی از مبارزات دمکراتیک مردم ایران استقبال نمود. هر نوع سیاستی به جز این میتواند در عمل درمخالفت با میلیتاریسم و جنگ طلبی ما را به همسویی با جمهوری اسلامی سوق دهد. اعمال فشار سیاسی بین المللی برای به عقب راندن رژیم جمهوری اسلامی و در دفاع از حقوق بشر و تلاش برای اعتلای مبارزات دمکراتیک مردم ایران و ایجاد قطب نیرومند، مستقل و دمکراتیک در اپوزیسیون، آن راهی است که میتواند به تقویت صدای سوم در برابر میلیتاریسم و بنیادگرایی یاری رساند".
پس از طرح بحث توسط این دو، تعداد کثیری از همراهان به اظهار نظر و نقد و بررسی نظرات فوق پرداختند. اکثر سخنرانان حکومت اسلامی را عامل اصلی شرایط حاضر میدانستند. در مورد ضرورت گسترش همکاری با دیگر نیروهای اپوزیسیون جمهوری خواه، برخی بر ضرورت همکاری فشرده تر با کسانی که به عبور از حکومت اسلامی می اندیشند تاکید داشتند. با این همه بر سر دایره و کم و کیف این همکاری ها تفاوت نظر وجود داشت و بسیاری بر آن بودند برای بررسی دقیقتر اوضاع سیاسی و موضوع اتحادها و همکاری ها می بایست گفتگو های بیشتر و جداگانه ای صورت گیرد.

در پایان اشاره شد با توجه به ضرورت تداوم این مباحثات وابرازعلاقمندی بسیاری ازحاضران دراتاق، شورای هماهنگی این جلسات را باهدف تدارک سیاسی برگزاری گردهم آیی سوم جنبش جمهوری خواهان دمکرات ولائیک ادامه خواهد داد. همچنین تعدادی ازهمراهان از واحد پاریس (رسول آذرنوش، حیدر تبریزی، اکبر سیف، شهرام قنبری، شیدان وثیق) نیز طی نامه ای آمادگی خود را برای تشکیل گروه کار سازماندهی جلساتی پالتاکی برای بررسی ریشه ای دشواری های نظری و عملی جنبش جمهوری خواهان دمکرات ولائیک ایران از آغاز تا به امروز ابرازنمودند. در بخشی از نامه که در کنفرانس نیز به آن اشاره شد آمده است:
"بازنگریستن به راهی که رفته ایم و فرازها و نشیب های آن، بازدیدنِ نقشه هائی که داشته ایم یا در سر می پروراندیم، سنجیدنِ کژی ها و درستی های آن و نیز ارزیابی واقعی ظرفیت ها و آمادگی های رهروانی که ما بوده ایم، نه تنها همچون وظیفه ای عاجل پیش روی ماست بلکه راهِ شفاف و ناگزیری است که برای فهم وضع کنونی و چاره اندیشی و تصمیم گیری نسبت به آینده آن در برابرخود داریم"." ما اینک نیازمندِ فاصله گرفتن از خود و به راه انداختن گفت و شنود و تبادلِ نظری جدی و همه جانبه برای درکِ مشکلات و پی بردن به ریشه های آن هستیم. تنها با این تلاش جمعی برای شنیدنِ سخنانِ یکدیگر و نگاه کردنِ دوباره به خود از راهِ نگاهِ دیگریست که ماندن ها و گسستن های ما نیز معناها و دلایل روشن تری پیدا می کنند".
شورای هماهنگی با استقبال ازاین پیش نهاد وبا همکاری بااین گروه کاردرسازماند هی اینگونه جلسات نیز کوشش خواهد نمود.   موضوعات، زمان وتناوب برگزاری این جلسات متعاقبا به اطلاع عموم همراهان خواهد رسید. علاقمندانی که مایل به اطلاع از تمامی مباحث کنفرانس هستند می توانند با گروه پیگیری شورای هماهنگی جنبش جمهوری خواهان دمکرات ولائیک ایران تماس بگیرند.

شورای هماهنگی جنبش جمهوری خواهان دمکرات ولائیک ایران ۲۶ ژانویه ۲۰۰۷