اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۰ خرداد ۱٣۹۶ -  ٣۱ می ۲۰۱۷

فوتبال در ایتالیا چنان مهم است که وقتی می‌خواهند از کسی بپرسند طرفدار کدام تیم است از واژه‌ای استفاده می کنند که معنای اعتقاد و مذهب می‌دهد. مثلا می‌پرسند: "مذهبت چیست؟" و تو مثلا می‌گویی: زرد و قرمز، یا "رمانیستا" (طرفدار رم). من گاهی می‌خواستم جواب دیپلماتیک بدهم و می‌گفتم "هم از رم خوشم می‌آید و هم از لاتسیو." با تعجب می‌گفتند: "چنین چیزی ممکن نیست! باید انتخاب کنی!"
یکی از ارکان مذهب زرد و قرمز فرانچسکو توتی است که این هفته در چهل سالگی و در پایان ۷۸۶مین مسابقه‌اش برای رم بازنشسته شد. بعد از بیست و پنج سال بازی با پیراهن رم احترامش چنان بود که طرفداران لاتسیو روی پلاکاردی نوشته بودند: "دشمنان یک عمر به فرانچسکو توتی درود می فرستند." چنین ستایشی از جانب سفید و آبیها کم چیزی نیست: توتی با ۱۱ گل رکورد گلزنی داربی‌های پایتخت را دارد.
پلاکارد طرفداران رم می گفت: "تو بزرگترین نبرد فوتبال مدرن را بردی: بیست و پنج سال با یک پیراهن."
فرانچسکو توتی؛ داستان عشق یک شهر و یک مرد
توتی اولین بار در شانزده سالگی برای رم در سری آ به زمین رفت و هرگز باشگاه را ترک نکرد. در مسابقه دیروز برابر جنوا، در آخرین روز فصل، در دقیقه ۵۴ به زمین آمد. رم در دقیقه ۹۰ با گل پروتی (۳-۲) برنده شد و فصل را در رده دوم به پایان برد تا بالاتر از ناپل مستقیم به لیگ قهرمانان اروپا برود.
البته وداع اشکبار با کاپیتان در ورزشگاه المپیک تنها لحظه احساساتی برای او و طرفدارانش نبود. در این ۲۵ سال توتی لحظات فراموش نشدنی زیادی به دوستدارانش هدیه داده بود. در ۲۲ سالگی جوانترین کاپیتان تاریخ سری آ شد، و در سال ۲۰۱۴ سه روز بعد از تولد ۳۸ سالگی‌اش با گل به منچسترسیتی رکورد مسن ترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان اروپا را از رایان گیگز گرفت. در سال ۲۰۰۱ در روز آخر فصل به پارما گل زد و رم برای سومین و آخرین بار قهرمان لیگ شد.
در جام جهانی ۲۰۰۶ در هر هفت مسابقه ایتالیا بازی کرد و با یک گل و سه پاس گل جام را بالای سر برد. همین پارسال (۲۰۱۶)، پنج دقیقه مانده به پایان بازی برابر تورینو به زمین آمد، با دو گل تیمش را ۳-۲ برنده کرد و باز اشک دوستدارانش را درآورد!
شاید تلخ ترین لحظه کارنامه توتی تنها کارت قرمزی بود که در تیم ملی ایتالیا گرفت: بعد از یک کارت زرد مشکوک و در یک مسابقه "مشکوک" برابر کره جنوبی در جام جهانی ۲۰۰۲ که ایتالیا را ۱-۰ در یک هشتم نهایی حذف کرد.
مارادونا توتی را شاه رم توصیف کرد و ساندرو ماتسولا، مهاجم سابق اینتر میلان، او را خدای فوتبال خواند. کلاودیو رانییری، مربی سابق زرد و قرمزها گفت: "او یک قهرمان واقعی است و قلبی از طلا دارد." در سال ۲۰۱۱ میانه توتی با رانییری شکرآب شده بود تا جایی که می خواست از رم برود، ولی این رانییری بود که رفت.
بعد از بیست و پنج سال، در دنیایی که بسیاری بازیکنان پی در پی پیراهن عوض می‌کنند، رم به توتی و توتی به رم عادت کرده‌ است. او در پایان آخرین بازی‌اش، به طرفداران گفت: "می‌ترسم. نمی‌دانم آینده چه شکلی خواهد بود."
بعضی می‌گویند در آ اس رم مدیر خواهد شد. شایعاتی هم هست که در لیگ‌های دوردست بازی خواهد کرد. خودش یک بار گفته بود: "من با بازی برای رم بزرگ شدم و تا زمان مرگ می خواهم برای رم بازی کنم."
در گفتگوهائی کاپیتان جالوروسی اشاره کرده است : حالا روزگار آمده و روی شانه‌ام زده تا بگوید که دیگر باید بزرگ شوم. او به من گفت که از فردا، دیگر باید یک آدم بالغ باشم، اینکه باید لباس‌های ورزشی‌ام را درآورم و از الان به بعد دیگر مردی هستم که نمی‌تواند بوی چمن را استشمام کند، آفتاب را در صورتش احساس کند، آدرنالینش بالا نمی‌رود و حس رضایت از جشن گرفتن را تجربه نمی‌کند. من در این ماه‌ها از خودم می‌پرسیدم که چرا دارم از این رویا بیدار می‌شوم؟ می‌دانید، مثل اینکه بچه هستید و دارید یک رویا می‌بینید تا اینکه مادرش او را از خواب بیدار می‌کند تا او را به مدرسه بفرستد. آن کودک دوباره سعی می‌کند به خواب برود تا ادامه آن رویا را ببیند اما دیگر هرگز به آن رویا برنمی‌گردد. آن رویا به پایان رسیده است. این بار اما خبری از رویا نیست و همه چیز واقعی است. من می‌‌خواهم این نامه را به همه کودکانی که مرا تشویق کردند، آنهایی که شاید با من بزرگ شدند و پدر شدند، تقدیم کنم.

اسطوره جالوروسی سپس عنوان کرد: من دوست دارم به دوران بازیگری‌ام مانند یک افسانه فکر کنم تا بگویم ... و این بدترین بخش آن است. حالا همه چیز واقعاً تمام شده است. من پیراهنم را برای آخرین بار از تن خارج می‌کنم، آن را به زیبایی تا می‌کنم، اگرچه باید اعتراف کنم که هنوز آماده نیستم بگویم که به آخر خط رسیده‌ام و شاید هرگز هم آماده نخواهم بود. مرا ببخشید اگر در این چند وقت اخیر مصاحبه‌ای انجام ندادم یا درباره افکارم توضیحی ندادم اما بدانید که خاموش کردن چراغ حرفه‌تان کار آسانی نیست. حالا من واهمه دارم اما این مثل آن ترسی که شما مقابل دروازه حریف برای زدن یک ضربه پنالتی دارید، نیست. این بار من دیگر نمی‌توانم پشت دروازه را از لابه‌لای تور ببینم. پس به من اجازه دهید که کمی بترسم. این بار من آن کسی هستم که به شما و به دلگرمی شما نیاز دارد، چیزی که همیشه به من داده‌اید. با اشتیاق شما من قطعاً خواهم توانست این برگ از زندگی‌ام را هم ورق بزنم و وارد ماجرایی جدید شوم. الان زمانی است که باید از هم‌تیمی‌هایم، مربیانم، مدیران، روسا و تمام آنهایی که در این سال‌ها کنارم کار کردند، تشکر کنم، همین‌طور از هواداران، کوروا سود (ضلع جنوبی ورزشگاه المپیکو که محل استقرار هواداران متعصب رم است) که همیشه راه را به ما رمی‌ها نشان دادند.
توتی در پایان گفت: رمی زاده شدن و طرفدار رم بودن باعث افتخار است. کاپیتان این تیم بودن مایه غرور بود. شما همیشه در زندگی بوده‌اید و خواهید بود. من دیگر شاید نتوانم از فوتبال بازی کردن لذت ببرم اما قلبم همیشه با شما خواهد بود. حالا باید از آن پله‌ها پایین بروم، وارد رختکنی شوم که در کودکی به من خوشامد گفت و حالا با من مانند یک مرد وداع می‌کند. من خوشحالم و افتخار می‌کنم که ۲٨ سال از عمرم را وقف رم کردم. من عاشق‌تان هستم.


منبع: نیکلاس نیک‌سادات - بی‌بی‌سی