عنوان : اصلاح طلبان زبون
نویسنده ی گرامی، از عوارض شرکت و ماندن در قدرت در جوامع استبدادزده، زبونیست. همه می دانیم که در دهه ی ۶۰ زمانیکه انقلابیگری مد بود همه (اکثریتی بالا) به این شغل شریف مشغول بودیم و بودند. بنا به شرایط و فهم از وقایع، هرکس در مرحله ای از قطار انقلابیگری پائین آمد. خب هرکس به وسعش و در شرایطی که قرار داشت در آئینه ی واقع بینی به خویشتن خویش نگریست. آنان که در قدرت سهمی نداشتند بیشتر با شجاعت و جسارت در خود نگریستند و سعی در اصلاح خود و کرده ی خود کرده و میکنند و آنان که در دایره ی قدرت و حواشی آن ریزه خواری میکردند عاجز از جسارت و شهامت دچار زبونی و لکنت زبانی گشتند. لاجرم علیرغم آنکه ناهنجاری خود در آئینه ی تجربه دیده و می بینند بدلیل همان زبونی دچار لکنت زبانی میشوند. آنجا که به حرکتهای مردمی می نگرند چون مصلحان سخن می گویند و آنجا که یاد کرده ی خویش می افتند و مست باده ی استبداد هستند رقص تزویر و ریا می کنند و جام حقه بازی سرمیکشند. همانطور که شما به نیکی گفته ای؛ این عارضه از عوارض جوامع استبدادزده است.
۷۹۹۱۶ - تاریخ انتشار : ۱٨ خرداد ۱٣۹۶