دو پندار


جهانگیر صداقت فر


• هنگام
    که تکیده و رام
گام برمی‌ نهی به گدارِ پیره سری ،
حسرت زده در می‌‌یابی‌ به ناگاه
که ناتوانی‌ِ تن‌
             خود حائلی ‌ست سخت
میا‌‌نِ تمنّای خواستن
                  و عزمِ توانستن . ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲ تير ۱٣۹۶ -  ۲٣ ژوئن ۲۰۱۷


 هنگام

    که تکیده و رام

گام برمی‌ نهی به گدارِ پیره سری ،

حسرت زده در می‌‌یابی‌ به ناگاه

که ناتوانی‌ِ تن‌

             خود حائلی ‌ست سخت

میا‌‌نِ تمنّای خواستن

                  و عزمِ توانستن .



پیر که می‌‌شوی

بسا که بس امیال مانده بر دل‌ هنوزت و

                                  هرگز

ارضای آرزو دگرت میسّر نیست .



نه -

پیرانه سر آن‌ پندِ باستان

کارایِ مرادِ تو نیست .

                         ********

نه -

ابدیّت نیز

       بی‌ کرانه نیست :

مرگ

    خود مگر نهایتِ ابد است .



وقتی‌ که تو نباشی‌ ،

پایندگی

       هر آینه

               در خودِ خویش

ژاژ واژه‌یی نیست بیش .

                        *********

جهانگیر صداقت فر