• در این یادداشت کوتاه بنابر آمارهای متفاوتی که در مورد انتخابات منتشر شده، نشان داده می شود، بیشترین رشد کمی در سال های ۷۶ تا ۹۶ متعلق به معترضین و کسانی بوده است که در انتخابات شرکت نمی کنند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٣۱ خرداد ۱٣۹۶ -  ۲۱ ژوئن ۲۰۱۷

انتخابات در ایران همواره بین دو جناح محافظه کار و اصلاح طلب جمهوری اسلامی صورت می گیرد، مخالفین امکان شرکت در انتخابات و معرفی کاندیدا را ندارند. در زمان انتخابات، همه ی امکانات کشور در اختیار موافقان این دو جناح و طرفداران شرکت در انتخابات است. مخالفان و نیروهای اپوزیسیون غالبا چاره ای ندارند که با کناره جویی از این انتخابات، هم به روند برگزاری انتخابات اعتراض کنند و هم قطب سومی خارج از دو قطب رسمی انتخابات را ایجاد کنند. این قطب سوم که به «تحریمیان» مشهور شده، اکنون چند دوره ای است که به یکی از پارامترهای غیرقابل حذف انتخابات در جمهوری اسلامی تبدیل شده است، هر چند حکومت اسلامی و هر دو جناح آن و کسانی که در انتخابات شرکت می کنند، تلاش می کنند آن ها را نادیده بکیرند، آما سنگینی این قطب سوم در هر انتخابات بیشتر احساس می شود.

این سنگینی را به دشواری می توان در غالب آمار در آورد. زیرا در جمهوری اسلامی آمار بی طرفانه منتشر نمی شود و حکومت در رای شماری ها هم دستی باز در تقلب دارد. به آمارهای ارایه شده در انتخابات کمترین اعتمادی را نمی توان صورت داد. با این حال همین آمار نتایجی منبی بر صحت این ارزیابی به دنبال دارد.
سعید حجاریان در یادداشتی که چند روز پیش در خبرگزاری ایلنا منتشر شد، پاره ای از این آمارها را به دست داده است. نتیجه گیری هایی که او کرده است، بی طرفانه و کامل نیست، بر پایه ی آن آمار می توان نتیجه گیری های بیشتری را انجام داد.

به گفته ی حجاریان مطابق با آمار رسمی منتشر شده در انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶، محمد خاتمی و علی‌اکبر ناطق‌نوری به ترتیب با بیست میلیون و هفت میلیون رای نفر اول و دوم شدند. در انتخابات دوره دوازدهم آرای نفرات اول و دوم این‌گونه اعلام شد؛‌ حسن روحانی بیست و چهار میلیون رأی و ابراهیم رئیسی پانزده میلیون رأی. حجاریان نتیجه می گیرد، جناح اصولگرا بیش از هشت میلیون افزایش داشته و در مقابل به آرای اصلاح‌طلبان تنها چهار میلیون افزوده شده است و این در حالی است که در این فاصله به تعداد کسانی که حق رأی داشتند بیست میلیون اضافه شده است. حجاریان نمی گوید اما می توان نتیجه گرفت، کسانی که رای نمی دهند در این فاصله ی بیست ساله هشت میلیون افزایش یافته اند.

این در شرایطی است که آمار منتشر شده مبنا گرفته شود. حجاریان خود به تقلب در شمارش آرا اذغان دارد و می گوید: در نخستین پاسخ می‌توان ادعا کرد که در انتخابات تخلف صورت گرفته است. مبنای این گفته خبر سایت و کانال قرارگاه سایبری عمار است؛ قرارگاه عمار در خبری روحانی را با ۲۵ میلیون رأی نفر اول و رئیسی را با ۱۲ میلیون رأی نفر دوم دانسته بودند. حجاریان از مشهد هم مثال می آورد که در انتخابات شوراها اصلاح طلبان همه ی کرسی ها را تصرف کردند اما در انتخابات ریاست جمهوری نتیجه ۷۰ بر ٣۰ به نفع رئیسی اعلام شده است.
اگر این آمار که حجاریآن می گوید قرارگاه عمار منتشر کرده، معیار گرفته شود آن گاه می توان نتیجه گرفت:
افزایش آرای اصلاح طلبان در طی ۲۰ سال برابر با ۵ میلیون رای،
افزایش آرای محافظه کاران در طی ۲۰ سال برابر با ۵ میلیون رای،
و افزایش تعداد کسانی که رای نمی دهند برابر با ۱۰ میلیون رای در فاصله ی ۲۰ ساله ی ۷۶ تا ۹۶ بوده است.

علاوه بر این خبری نیز آقای ابوالحسن بنی صدر نخستین رئیس جمهور ایران منتشر کرد که در روز انتخابات در جلسه ای با حضور نماینده ی خامنه ای و وزیر کشور دولت روحانی توافق شده که هشت میلیون رای به آرای رئیسی اضافه شود. بر پایه ی این خبر، این هشت میلیون رای از حساب کسانی که رای نداده اند برداشت شده است. چنانچه این خبر منبا گرفته شود آن گاه می توان نتیجه گرفت:
افزایش ارای اصلاح طلبان در طی ۲۰ سال برابر پنج میلیون رای،
افزایش آرای محافظه کاران در طی ۲۰ سال برابر با صفر،
و افزایش تعداد کسانی که در انتخابات شرکت نمی کنند و رای نمی دهند برابر با ۱۵ میلیون بوده است.