عنوان : ملت جوگیری هستیم ...
یک نظر مخالف را هم بخوانیم:

Reza Parchizadeh نوشته اند:

با عرضِ تسلیت به خانواده و دوستانِ خانمِ میرزاخانی، باید بگویم که واکنشِ عمومی به درگذشتِ ایشان چیزی است شبیهِ واکنش به اسکارِ اصغر فرهادی. این نکته را قبلا هم بیان کرده بودم، و چون از لحاظِ روانشناسیِ اجتماعی مهم است - و به کارِ استبداد می‌آید - باز بیان می‌کنم. خانمِ میرزاخانی بی‌تردید یک فردِ موفق بود، و درگذشتِ زودهنگامِ ایشان ضایعه‌ای است برای جامعه‌ی ریاضی. با این وجود، ایشان از لحاظِ جمعی یک انسانِ عادی بود. نه‌تنها برای بهبودِ جامعه‌ای که از آن می‌آمد تلاشی نکرد، که حتی در برابرِ ظلمِ نظامِ حاکم بر ایران سکوت کرد وقتی که ازدواجش و فرزندِ حاصل از ازدواجش را به رسمیت نشناختند. اگر ایرانیان در بابِ درگذشتِ ایشان سوگواری می‌کنند، این لزوما سوگواری برای یک دانشمند نیست؛ بلکه گونه‌ای همذات‌پنداری است، فقط و فقط چون ایشان زاده‌ی ایران بوده. و این برخوردِ قبیله‌ای است. و این برخوردِ قبیله‌ای تبعاتِ بسیار خطرناکی برای ایرانیان داشته. یک نمونه‌اش را گفتم اسکارِ اصغر فرهادی است، که صرفا چون یک «ایرانی» اسکار برده دیگر خیلی‌ها کاری ندارند که اسکار را جهتِ مطامعِ رژیم برده. یک نمونه‌ی دیگرش «پروفسور فیروز نادری» است که «دانشمندِ ناسا»ست - و بنابراین ایرانیان باید به ایشان افتخار کنند و کاری هم نداشته باشند که تمامِ هم و غمِ ایشان لابی کردن برای رژیمِ آخوندی است. و از این دست بسیار است. خانمِ میرزاخانی تا آنجایی که من می‌دانم در این خط ها نبود، اما در روزگاری که ایران رو به نابودی می‌رود، سکوتِ فردی در جایگاهِ ایشان - که صدایش می‌توانست خیلی موثر باشد - به نظرم کم از تاییدِ رژیم نداشت، و حداقل اینکه بی‌مسئولیتیِ اجتماعی بود. لذا، با احترام به جایگاهِ علمیِ ایشان و عرضِ تسلیتِ مجدد بابتِ درگذشت‌شان، می‌خواهم از هموطنان خواهش کنم کمی به این حرف‌های حقیر فکر کنند. در جوامعِ مدرن چنین رفتار نمی‌کنند، و به همین خاطر است که کمتر به دامِ پوپولیسم و استبداد می‌افتند. مشکلِ ما فقط رژیمِ آخوندی نیست؛ فرهنگی که از آن آمده‌ایم - و رژیمِ ولایتِ فقیه هم خالص‌شده‌اش است - بسیار از رژیم خطرناک‌تر است.
٨۰۱۹۹ - تاریخ انتشار : ۲۵ تير ۱٣۹۶