از : آرمان شیرازی
عنوان : آرزومند دیدار آنسوی هر دیوار, نیازمند بالا کشیدن خویش است از پستگاهی که بر آن استاده ست!
کوشش در راه اتحاد و یا وحدت نیروها بیگمان گامی به پیش در راه بهروزی مردم کشورمان است. بدون همراهی و همگامی نیروها, سازمان بخشی جنبش مردمی و در نتیجه پیروزی آن بر حکومت ویرانگر و تبهکار اسلامی پدید نخواهد آمد. هم میهن گرامی, آقای فریبرز ستاری, بجای دیدن سوی مثبت تلاش سه نیروی درگیر در این پویه, از هم اکنون جامه ی نومیدی بر آن می دوزد!
یکی از منشورهای چهارگانه که در دور یکم پیش نهاده شد بر آن بود که نه روی اشتراکات که روی رفع اختلافات وحدت میتوان کرد! گیر پایه ای چنین دیدگاهی ندیدن تغییر (ناگزیر) در زمان پیمایش راه از یکسو و مشروط کردن حرکت بسوی وحدت به حل اختلافات همیشه-موجود و یا پیوسته-رخ-دهنده بود. همان زمان پیدا بود که گرایش پشت آن منشور (شش نفره) آگاهانه پای وحدت نخواهد رفت و یا, در اسارت چنین نگرشی, تمایل و توان لازم برای وحدت نخواهد داشت. دیدیم که چنین نیز شد... این گونه تفکر, دانسته یا نادانسته, جانبخش ویروس پراکندگیست که نزدیک به چهار دهه به جان چپ افتاده ست...
این قانون زندگانیست که راه گر هست, با رفتن به پایان می رسد. در میان راه, همیشه, جلوه های نو پدید می آیند و نگرش ما را دگرگون میسازند. گام نخست, آغاز بزرگ این دگرگون شدن است. ارجش بنهیم!
بامید همگرایی هر چه بیشتر نیروهای ایراندوست برای بهروزی سزاوار مردم میهنمان!
٨۰۲۹۵ - تاریخ انتشار : ۷ مرداد ۱٣۹۶
|