از : آرمان شیرازی
عنوان : چپاول که از "حد" بگذرد, ویرانی همه-سو-پوی میگردد...
پیدا نیست که آقای آصفی, چگونه بر تصورات و دیدگاه واژگونه اش, نام "تحلیل" ویا حتی "تعریف" میگذارد. به یک جمله او (که اندکی بهسازی شده) نگاهی بیفکنیم:
"بهره وری پایین در استفاده از منابع و نبود نوع آوری سبب ... وارداتی شدن اقتصاد ایران (شده است)"!
آقای آصفی! پژوهش پر دامنه لازم نیست, کافیست که سخن شماری از تولید کنندگان داخلی را که بزور "اقتصاد وارداتی" از دور خارج شده اند بشنویم که "اقتصاد وارداتی" را سبب اصلی تضعیف و تباهی خود میشناسند. براستی همین است که وارد کردن کالاهای چینی کم بها, کمر تولید کنندگان داخلی را شکسته است.
اما آقای آصفی علت را بجای معلول می نشاند و در داوری خود چنین پیش میرود: "... ناکارآمدی مدیریت و سازمان کار (باعث شده که) صنایع ایران کمتر از ظرفیت اسمی خودشان فعال (باشند) و این خود به افزایش قیمت تمام شده کالا و خدمات می انجامد و فضای رشد و تحکیم بورژوازی واردات محور و جناح سرمایه برداری ایران را موجب میشود." راست اینست که "بورژوازی واردات محور و جناح سرمایه برداری ایران" (بخوان قاچاقچیان و دزدان حاکم) کنترل منابع و اقتصاد کشور را در دست دارند و برای برجامانی خود برنامه هایی را پیش میبرند که نابود کننده صنایع داخلی است. چنین روندی در چند دهه گذشته رو به فراز داشته و کار را باینجایی کشانیده ست که اکنون می بینیم.
واقعیت تلخ اینست که "برادران سپاه" که (با موافقت "رهبری") بخش بزرگی از اقتصاد کشور را زیر سیطره چپاولگرانه خود گرفته اند, در گروههای گوناگون "اقتصادی" به فعالیت های "حلال" مشغولند:
۱ - گروهی که از راه بنادر خصوصی خود و بدون پرداخت مالیات و عوارض هر چه میخواهند وارد میکنند, سپس بازار سازی میکنند و به بهای گزاف می فروشند. این برادران مدیریت "اقتصاد وارداتی" (بخوان قاچاقچیگری) حکومت اسلامی را بعهده دارند.
۲ - گروهی که نفت کشور را مانند دزدان دریایی در بازار "آزاد" بر سطح دریاها به سوداگران بین المللی می فروشند و مانند برادر احمدی نژادشان پس از پرداخت "سهم امام" میان خود تقسیم میکنند. ایندسته از برادران "اقتصاد سرمایه برداری" حکومت را زیر کنترل دارند.
۳ - گروهی که خاک کشور را میدزدند و پنهانی و بی سر و صدا به شیخ-نشین های خلیج فارس می فروشند. این برادران متصدی "اقتصاد توبره کشی" خاک ایرانند.
۴ - گروهی از برادران گردانندگان "اقتصاد زیارتی" هستند. اینان میلیاردها تومان پولی را که مردم خرافه-باور به بنگاه های رنگارنگ پولسازی اسلامی (امامزاده های ثابت و سیار, زیارتگاه ها, سهم امام, خمس, زکات, چاه جمکران,... و مساجد) می دهند, شبانه و پنهانی میان "امام" و خود تقسیم میکنند.
۵ - گروه دیگری از برادران هستند که "اقتصاد جنسی" اسلامی (یعنی خانه های عفاف, دفاتر صیغه, قاچاق زنان و کودکان) را اداره میکنند.
۶ - گروهی از برادران موسسات مالی "مجاز" راه می اندازند تا سپرده های مردم را به "امدادهای غیبی" بسپارند. اینان "اقتصاد عیاری" حکومت را میگردانند.
۷ - گروهی از برادران مزاحم مردم هستند و اخاذند (ودیعه های زندانی ها یا سود ودیعه ها, جرائم بی حجابی و باجگیری از هر کس که کار موفقی راه می اندازد). اینان "اقتصاد باجی" حکومت را می چرخانند.
البته دسته بندیهای دیگری را نیز به آسانی میتوان برشمرد....
آقای آصفی انتظار دارد که آقای مالجو "داروی تلخ (و کشنده ای را که) همین شیوه سرمایه دارانه اقتصاد (به تمامی کشور ایران خورانیده, همچنان) ... برای نجات این بیمار (تجویز کرده) و از فشار حواری و بدنه چپ (که راه دیگرگونه ای را پیشنهاد میکند) ... خود را خلاص نماید." او انتظار دارد که آقای مالجو در چهارچوب سرمایه دارانه بیندیشد و تقویت "بخش مولد در برابر سایر بخش های نامولد (را تبلیغ نماید)." اما براستی, آیا اینکار در سرشت و توان تاریخی حکومت قاچاقچیان و دزدان هست؟ چشم باید بگشاییم, دیریست که بخش های نامولد اقتصاد که نمونه هایش در بالا شمرده شد, بسان سرطان پیشرفته, راه تنفس بخش مولد را بند آورده اند... بدترین کار اینست که نیروها را به راههای ناممکن بکشانیم و هدر دهیم!
٨۱۵٨۰ - تاریخ انتشار : ۲۱ مهر ۱٣۹۶
|