• به نظر میرسد این اعتراضات به همان راهی میرود که بهار عربی رفت، بخصوص در مصر، جائی که در طول چند سال پیش از قبام ۲۰۱۱ یک سری از اعتصابات بر علیه خصوصی سازی در آن رخ داد. و آن قیام عمومی در سرتاسر جهان عرب، به ایجاد روحیه ای انقلابی منجر گردید که شامل جنبش اشغال در ایالات متحده بود. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۲ دی ۱٣۹۶ -  ۲ ژانويه ۲۰۱٨

 آیا اعتراضات در ایران، نقطه عطفی در مباررات طبقاتی جهانی است؟
اعتراضات در روز پنجشنبه از مشهد، دومین شهر بزرگ ایران،حول مسائل مربوط به گرانی و بیکاری آغاز شد. روز بعد در سرتاسر کشور گسترده شد، از جمله در تهران. در واقع سوء ظن هایی وجود دارد مبنی بر اینکه حامیان "اصولگرای" علی خامنه ای، پشت این اعتراضات اولیه بودند تا برای رئیس جمهور روحانی در مورد معامله ای که او با اوباما کرده بود، مشکل ایجاد کنند. حتی اگر چنین باشد، همه چیز دقیقا به عکس خود تبدیل شد، زیرا در عرص ۲۴ ساعت به اعتراضات برعلیه روحانیون و بر علیه سپاه پاسداران منتهی گردید. نمونه های متعددی نیز از اجتماعاتی وجود داشت که در صدد اشغال ساختمان های دولتی بودند، احتمالا به منظور دست یافتن به مدارکی که فساد دولت را نشان میدهند.

اعتصابات کارگری پیشین

این جنبش از ناکجا جوانه نزد. در ماه مه سال پیش انفجاری در یک معدن ذغال سنگ در یورت ایران رخ داد که ۴۰ نفر را به قتل رساند. روحانی از معدن دیدار کرد و توسط معدنچنان هو شد، یعنی از سوی کسانی که بر روی ماشین وی پریده و بر روی کاپوت و سقف ماشین کوبیده و او را فراری دادند. اتحاد سوسیالیست های خاورمیانه در آن زمان گزارش داد که کارگران این چنین چیزهایی میگفتند: "آقای رئیس جمهور، هیچیک از شما نمیدانید کارگر معدنچی بودن یعنی چه. شما اکنون که ما ۴۰ نفر معدنچی را از دست داده ایم، از ما یاد می کنید، ۱۷۰ کودک پدرشان را از دست دادند و ۴۰ زن بیوه شدند. چرا ما شرایط کار ی امنی نداریم؟" کارگر معدنچی دیگری میگفت: " به قرآن مقدس قسم میخورم که ما نان برای خوردن نداریم. من دردمندم.... آیا شما حتی میدانید که کارگر معدن یعنی چه؟ ما کار میکنیم ولی هیچ بیمه ای نداریم."
در ماه سپتامبر و اکتبر سال پیش اعتصابات کارگران کارخانه نیشکر و اعتصابات کارگری دیگر رخ داد. این اعتصابات، پیرامون خصوصی سازی شرکت های متعلق به دولت و بیکارسازی و حتی عدم پرداخت دستمزد، به وقوع پیوست.

انعکاس بهار عربی

به نظر میرسد این اعتراضات به همان راهی میرود که بهار عربی رفت، بخصوص در مصر، جائی که در طول چند سال پیش از قبام ۲۰۱۱ یک سری از اعتصابات بر علیه خصوصی سازی در آن رخ داد. و آن قیام عمومی در سرتاسر جهان عرب، به ایجاد روحیه ای انقلابی منجر گردید که شامل جنبش اشغال در ایالات متحده بود.
به همین ترتیب، شکست بهار عربی موجی از ارتجاع را برانگیخت. کمک فاحشی به بنیادگرایی اسلامی، از جمله حملات تروریستی، هم در درون جهان اسلام و هم در بیرون از آن نمود. این امر در کنار فروکش کردن جنبش اشغال و افزایش کلی ناسیونالیسم در سطح جهان، موجب افزایش واکنش شونیستی و راسیستی در اینجا، یعنی در ایالات متحده گردید. دقیقا بر همین اساس بود که ترامپ انتخاب شد.
بنابراین اکنون مسئله این است که آیا این جنبش مجدد در ایران، موج جدیدی از مبارزه طبقه کارگر را موجب خواهد گشت؟ آیا جنبش مشابهی را مثلا در عربستان سعودی، که در حال حاضر یک تکانی را در بالا تجربه می کند، می پروراند؟ اگر چنین باشد ، میتواند جنگ تند و تیز سکتاریستی مابین شیعه و سنی را واقعا تضعیف نماید؟ بر روی جنگ در یمن و همچنین در سوریه چه تأثیری خواهد داشت؟
گزارش هایی وجود دارد مبنی بر اینکه جوانان همچنین به موضوعات مربوط به آزادی اجتماعی و آزادی جسنی در تجت رژیم دینی می پردازند. این امر ناچارا مسئله حقوق زنان را نیز وارد میکند.

ترامپ

ترامپ در حمایت از اعتراضات در ایران توئیت کرده است، اما او بهتر است مواظب باشد. درست مثل زماینکه همه مهاجران و همه مردم سیاهپوست را به مثابه مجرم به تصویر کشید، او همه مسلمانان و بخصوص همه ایرانیان را تروریست قلمداد کرد. اما اگر کارگران ایرانی دیده شده اند که برای شغل و یک استاندارد بهتر زندگی مبارزه می کنند، آن کلیشه دیگر مورد قبول میلیون ها کارگر ایالات متحده قرار نخواهد گرفت. همانطور که یک کارگر نجار اتحادیه به محض فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به من گفته بود "حالا که کمونیسم از بین رفته است، آنها از چه چیزی برای ترساندن ما استفاده می کنند؟"
هیچ چیزی تضمین نشده است. نشانه هایی از ناسیونالیسم در اعتراضات هست. احتمالا امپریالیسم آمریکا تلاش میکند راهی برای نفوذ در این وقایع بیابد. اما باید افسانه آتنا، الهه یونانی را بخاطر داشته باشیم که به صورت کامل از سر زئوس بیرون زد. درست مثل آن اسطوره، جنبش های انقلابی نیز کاملا شکل یافته جان می گیرند.
سردرگمی و عقب نشینی ها اجتناب ناپذیر هستند. اما چنانچه این اعتراضات ادامه یافته و عمیق تر گردند، ظرفیت این را دارند که دوره فرقه گرایی، راسیسم و انشقاقی را که در حال حاضر طبقه کارگر خود را در آن می یابد، به عقب برانند. ما باید این وضعیت را دقیقا زیر نظر داشته باشیم و به هر نحوی که می توانیم، حمایت کنیم.

منبع: oaklandsocialist.com