از : امیر آمویی
عنوان : جان کلام!
«جریان سوم» تحت رهبری دانیل و اومبرتو اورتگا به این نتیجه رسیده بود که زمان آن رسیده که اتحاد عمل تاکتیکی بین تمام مخالفان رژیم سوموزا صورت گیرد. بهزودی کمیتهای بهنام «دوازده نفر» را به ریاست نویسندهی معروف نیکاراگوا سر جیو رامیرز بهوجود آوردند که متشکل از شخصیتهای مخالف رژیم در میان سرمایهداران، هنرمندان و مذهبیون بود. این کمیته خواستار استعفای سوموزا و ایجاد یک دولت موقت با حضور جبههی رهاییبخش ملی شد. جناح «سوم» بر خلاف دو جناح دیگر، کمتر بر گرایش مارکسیستی در آن مقطع تأکید کرد و بسیاری از سوسیالیستهای غیر مارکسیست، و کاتولیکها و پروتستانها، و طرفداران دموکراسی و عدالت اجتماعی را [نیز] بهخود جلب کرد.
انقلاب نیکاراگوا ویژگیهای منحصربهفردی داشت: با آنکه انقلابیون چپ نظیر دیگر انقلابها طیف وسیعی را با گرایشهای مختلف تشکیل می دادند، زمانی که دو گرایشِ طرفدار انقلاب دهقانیِ روستا - محور، و گرایش طرفدار انقلاب پرولتری و جنبش کارگریِ شهر- محور به این نتیجه رسیدند که گرایش «سوم» ـ که بر وحدت تمام جریانات سیاسی و اقشار و طبقات ضد رژیم تأکید میکرد ـ راه درستی را در پیش گرفته، با آن جریان مجدداً وحدت کردند، و رهبری جبههی رهاییبخش بهطور مساوی بین آنها تقسیم شد.
٨۲۹۷۴ - تاریخ انتشار : ۲٣ دی ۱٣۹۶
|