عشق آمریکایی به "اسلحه" و مشکل یک "قانون اساسی" کهنه


اردشیر زارعی قنواتی


• تنها نقطه قوت مخالفان آزادی مالکیت و حمل سلاح، تلاش گسترده دانش آموزانی است که دیگر مدارس و مراکز آموزشی را نه تنها امن نمی دانند بلکه به دلیل اینکه خود را در منطقه جنگی می بینند، گویا این بار مصمم تر از پیش علیه لابی اسلحه به میدان آمده اند. این جنبش اعتراضی قرار است در ۲۴ ماه مارس یک تظاهرات سراسری را در آمریکا سازماندهی و برگزار کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٨ اسفند ۱٣۹۶ -  ۲۷ فوريه ۲۰۱٨


آمریکا هم چنان در گروگان "قانون اساسی" و منافع ابرشرکت ها برای تصحیح سنت های غلط و فاجعه باری قرار دارد که سالانه قربانیان آن حتی از جنگ های این کشور در خارج از کشور هم بیشتر است. به زعم محافظه کاران این کشور چون این قانون اساسی مقدس است پس اصل "آزادی حمل" و "حق مالکیت" اسلحه که در متمم دوم قانون اساسی بر آن تاکید شده است، حق "مالکیت سلاح" نیز همانگونه مقدس می باشد. به همین دلیل آمریکا به عنوان کشوری که شیفته اسلحه است و تا قبل از فاجعه دبیرستان "مارجری استونمن داگلاس" شهر پارکلند در ایالت فلوریدا، در نظرسنجی ها تنها ۵۲ درصد از مردم خواهان محدودیت در قوانین مربوط به حمل و مالکیت سلاح بوده اند، همیشه تحت فرهنگ غالب و رسانه های تحت نفوذ لابی اسلحه (ان آر ای) قرار داشته اند. طبق معمول نیز بعد از بروز هر فاجعه یی به خصوص زمانی که گریبان کودکان را می گیرد از جمله کشتار مدرسه "سندی هوک" در دوره ریاست جمهوری "باراک اوباما" افکار عمومی تحت تاثیر شرایط عینی شاخص های نظرسنجی ها را تغییر می کند، چنانچه بعد از کشتار چهارشنبه دو هفته پیش فلوریدا هم نظرسنجی های جدید نشان می دهد که هم اکنون حدود ۷۰ درصد از مردم با اعمال محدودیت در مورد مالکیت و حمل سلاح موافق می باشند. به تازگی روزنامه "لوموند" در گزارشی بعد از این حادثه و مربوط به موضوع آزادی سلاح و میزان جنایت به واسطه آن در آمریکا نوشته است که فقط در سال ۲۰۱۵ میلادی بیش از ۲۵ هزار و ٣۰۰ کودک با اسحله گرم در این کشور کشته شده اند و در گزارش نشریه معتبر "هومنیته" ارگان حزب کمونیست فرانسه آمده است که در سال ۲۰۱۷ میلادی در آمریکا ٣٨ هزار تن در حملات مسلحانه جان باخته اند. موضوع سلاح در آمریکا ریشه در فرهنگ و تمدن ۵۰۰ ساله این کشور دارد که اسلحه رکن اصلی برای شکل بخشی به دولت – ملت آمریکایی شده است و به خصوص ایالت های میانی و محافظه کار با بافت کشاورزی به دلایل متفاوت به سلاح وابسته بوده و لابی "انجمن ملی تفنگ آمریکا" نیز یکی از تامین کنندگان اصلی کمپین های انتخاباتی ریاست جمهوری و نمایندگان کنگره در جناح جمهوریخواهان می باشد.
فاجعه قتل عام دبیرستانی در فلوریدا در روز چهارشنبه ۱۴ فوریه که ۱۷ دانش آموز کشته شده به وسیله یک جوان ۱۹ ساله و اخراجی از همین دبیرستان انجام شد دوباره افکار عمومی این کشور را هم چون زمان وقوع فاجعه دبستان سندی هوک به لرزه در آورد. هر چند که زیر فشار همین افکار عمومی "دونالد ترامپ" رئیس جمهوری راست افراطی و نزدیک به لابی حامیان اسلحه مجبور شد پیشنهاد سن داشتن اسلحه را از ۱٨ سال به ۲۱ سال و هم چنین بررسی سوابق روانی دارندگان اسلحه را مطرح کند اما بلافاصله این پیشنهاد از طرف ان آر ای رد شد و به نظر می رسد بعد از فروکش کردن این موج دوباره درب بر همان پاشنه سابق بگردد. گفته می شود که هم اکنون در آمریکا بیش از ۶۵ هزار فروشگاه سلاح وجود دارد که با ورود به این فروشگاه ها و پرداخت مبلغ هر کسی قادر به این می باشد که به وقت خروج با یک سلاح نیمه اتوماتیک در خیابان و محیط زندگی ظاهر شود، این در حالی است که سن قانونی برای فروش یک قوطی آبجو در آمریکا ۲۱ سال می باشد. آنچه که ابعاد ماجرا را بیشتر و خطرناک تر می کند تهیه قانونی یک وسیله مکمل به نام "بامپ استاک" است که می تواند سلاح نیمه اتوماتیک را به یک سلاح اتوماتیک با قدرت بالا تبدیل کند، چنانچه در فاجعه لاس وگاس توسط "استیفن پداگ" که به قتل ۵٨ تن منجر شد و مورد اخیر هر دو ضارب برای کشتار بیشتر از این وسیله هم استفاده کرده اند. بنا بر گزارش پلیس "نیکاس کروز" که توانسته بود قبلا به شیوه قانونی ۷ اسلحه تهیه کند نیز با یک اسلحه خشاب دار و استفاده از بامپ استاک توانست در عرض چند دقیقه ۱۷ دانش آموز را به قتل رسانده و ده ها تن دیگر را مجروح کند.
آنچه امروز برای جامعه آمریکا مهم می باشد چگونگی برخورد دولتمردان و نمایندگان کنگره نسبت به این وضعیت و حتی اصلاحات ناچیز پیشنهادی ترامپ در این خصوص خواهد بود. اما نکته جالب تر آنجاست که به موازات تعمیق و تشدید اعتراضات به متمم دوم قانون اساسی در مورد آزادی حمل و مالکیت اسلحه جدا از مخالفت (ان آر ای) پرزیدنت آمریکا پیشنهاد دیگری را هم چاشنی این خلاقیت خود می کند که نشان می دهد "وداع با اسلحه" در آمریکا تنها یک خیال واهی است. ترامپ در چند دیدار و سخنرانی خود بعد از بروز فاجعه دبیرستان مارجری استونمن داگلاس می گوید "ضمن اتخاذ تدابیر دیگر، به معلمان داوطلب، آموزش به کاربردن سلاح داده شود و آنان را مسلح سازند تا خود به مقابله با تیراندازان احتمالی به مدرسه ها بپردازند". این در حالی که اکثریت معلمان آمریکا و از جمله "ریک اسکات" فرماندار فلوریدا به شدت با این پیشنهاد مخالفت کرده و گفته اند "مسلح سازی کادر آموزشی" راه حل نیست و وظیفه حفاظت از دانش آموزان و شهروندان به عهده پلیس است. هم اینک مامور حفاظت از دبیرستان "اسکات پترسون" از کهنه سربازان آمریکایی به دلیل کوتاهی در انجام وظیفه به شدت تحت فشار قرار دارد و حتی ترامپ نیز با تمرکز بر نقش وی ضمن بزدل خواندنش گفته است "اگر او (یعنی ترامپ) در این دبیرستان بود، حتی اگر سلاح نداشت به طرف محل وقوع حادثه می‌دوید". این تصویر نشان می دهد وقتی فاجعه به تراژدی و تراژدی به کمدی تبدیل می شود، آن هم از طرف رئیس جمهوری و فرمانده کل قوای آمریکا هرگز نباید انتظار تغییرات قابل توجهی در وضعیت کنونی را داشت. تنها نقطه قوت مخالفان آزادی مالکیت و حمل سلاح، تلاش گسترده دانش آموزانی است که دیگر مدارس و مراکز آموزشی را نه تنها امن نمی دانند بلکه به دلیل اینکه خود را در منطقه جنگی می بینند، گویا این بار مصمم تر از پیش علیه لابی اسلحه به میدان آمده اند. این جنبش اعتراضی قرار است در ۲۴ ماه مارس یک تظاهرات سراسری را در آمریکا سازماندهی و برگزار کند که با توجه به نزدیکی به زمان برگزاری انتخابات کنگره می تواند اهرم فشاری قدرتمندی علیه نمایندگان حامی لابی اسلحه در کنگره به حساب آید. این موضوع اساسی را هم نباید نادیده گرفت که آمریکا به عنوان کشور که همیشه در عرصه بین المللی در حال جنگ می باشد نیاز به تقدس فرهنگ اسلحه دارد که بدون تردید تبعات منفی آن جامعه شهروندی این کشور را هم تحت تاثیر خود قرار می دهد.