• در نوشته زیر که بر گرفته از تحقیقات گوناگون محققان، کارشناسان و دانشمندان فیزیک هسته ای و سازمانهای ضد کاربرد نیروی اتمی برای تولید برق در آلمان است، تلاش شده است به مخاطرات ناشی از وجود این تاسیسات و به خطراتی که این تکنولوژی نسل آینده جهان و منطقه را تهدید می کند اشاره شود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٣ فروردين ۱٣٨۶ -  ۲٣ مارس ۲۰۰۷

بحث لزوم یا عدم لزوم تاسیسات اتمی در جهان و بخصوص درخاورمیانه که از منابع انرژی بسیارمتنوعی برخوردار است در چند ساله اخیر محور بحث های جنبش چپ جهان و چپ های خاورمیانه گشته است. در مشاجره اتمی ایران بخشی از چپ جهان و خاورمیانه در موضع دفاع حقوقی ازساخت رآکتورهای اتمی برای تولید برق توسط جمهوری اسلامی ایران برای مبارزه با سیاست های آمپریالیسم و بخشی دیگر در موضع آژانس بین المللی اتمی برای مبارزه با جمهوری اسلامی افتاده اند. برخی ایجاد این تاسیسات اتمی را "حق مسلم" مردم ایران دانسته و برخی دیگر از اینکه تاسیسات اتمی در دست های رژیم جمهوری اسلامی قرار دارد به مخالفت با تاسیسات اتمی پرداخته و وجود و یا عدم وجود تاسیسات اتمی را به آینده بعد از جمهوری اسلامی رجوع داده و در واقع در باره ماهیت وجودی تاسیسات اتمی بسیار کم نوشته و گفته می شود. بحث ما در اینجا به هیچ وجه تجزیه و تحلیل این دو نظر موجود در جهان و منطقه نیست بلکه بیشتر منظور نوشته حاضر برخورد به مقوله نابودی محیط زیست و زندگی سالم انسانها در روی این کره خاکی توسط آلودگی محیط زیستی اتمی و یا بقولی دیگر آغاز یک دوران سرد اتمی است. بحث بر سر جهانی سالم (از نظر سلامت محیط زیست) و بدور از نکبت و درد و جهانی انسانی است. ما یکی از وظایف مهم چپ طرفدار برپایی عدالت اجتماعی را پراکندن آگاهی در جوامع بشری و تشویق بدیل های انرژی و طرح خطراتی است که تاسیسات اتمی محیط زیست و زندگی انسانها را دچار آن می سازد. خطراتی که نسلهای آینده تمامی موجودات را در معرض نیستی قرار داده و محیط زیست را برای تمامی آنها بروی کره خاکی غیرقابل تحمل و ممکن می سازد. چپ طرفدار برپایی عدالت اجتماعی می بایست در موضع سوم قرار گرفته و با توضیح و بررسی هر آنچه که زندگی سالم انسانها بر روی زمین را دچار مخاطره می سازد، مقابل اهداف مخرب قدرت های جهان و منطقه ایستادگی نموده و مردم جهان و منطقه را برای جهانی عاری ازمواد رادیواکتیو اتمی و عاری از سموم شیمیائی و ژنتیکی (وبویژه در حال حاضر خاورمیانه و خاورنزدیک باید مناطقی بدون سلاحهای اتمی، شیمیایی و میکربی بشوند.)... آماده و مطلع سازد. امروز در مناطق یاد شده وظیفه هر جریان، حزب، سازمان و انسانی که قلبش برای زندگی بهتر خود و فرزندانش می تپد است که در این راه گام برداشته و در هرکجا که کار و فعٌالیت میکنند حکومت خود را با طرح این مطالبات تحت فشار قرار دهند، تا این حکومتها با برپایی کنفرانسها ی دارای قدرت اجرایی در مرحله نخست این هدف (عاری از سلاحهای اتمی، شیمیایی و میکربی) عملی گردد. از این رو در نوشته زیر که بر گرفته از تحقیقات گوناگون محققان، کارشناسان و دانشمندان فیزیک هسته ای و سازمانهای ضد کاربرد نیروی اتمی برای تولید برق در آلمان است، تلاش شده است به مخاطرات ناشی از وجود این تاسیسات وبه خطراتی که این تکنولوژی نسل آینده جهان و منطقه را تهدید می کند اشاره شود:

استفاده از انرژی اتمی از چه خطراتی برخوردار است؟

استفاده از انرژی اتمی خطری جدی برای انسان و محیط زیست است. پیامدهای غنی سازی اورانیوم و تهیه مواد سوختی، مریضی، فشار بر محیط زیست و مرگ است. فعالیت های معمولی تاسیسات اتمی اشعه رادیو آکتیو را در محیط زیست آزاد می سازند. هرگونه سانحه سخت ممکن و یا حمله به تاسیسات اتمی می تواند زندگی و سلامتی صدها هزار انسان را در منطقه ای وسیع با خطر روبرو ساخته ویا بطوری دائمی غیرممکن سازند و آن منطقه را ظرفی برای جهش های ژنتیکی با نتایج نامطلوب برای تمامی (فلورا و فانا*) سازد. تاسیسات اتمی و تسلیحات اتمی "دوقلوهای سیامی" و بزبانی دیگر دو رویه یک سکه هستند و استفاده از به اصطلاح "استفاده صلح آمیز" از انرژی اتمی در نهایت به گسترش جهانی تسلیحات اتمی خواهد انجامید.
آن چه که مشکل آفرین تر و خطرناکتر از خود تاسیسات اتمی است همانا تاسیسات کار مجدد بر روی اورانیوم غنی شده است. قدرت و نفوذ کنسرن های اتمی "ا ان ب و" و "ار و ا" و "ا او ان" و کنسرن واتن فال و زیمنس بر سیاست جهان غیردمکراتیک و بر طبق منافع این کنسرن هاست.
زباله اتمی که هم اکنون تولید می شود می بایست یک میلیون سال در جای امن قرار بگیرد و از این رو زندگی چندین نسل آینده جهان را دچار مخاطره جدی می سازد.

استخراج اوران باعث مرگ می شود

بزرگترین ذخیره اوران جهان در حال حاضر در استرالیا، روسیه، آمریکای شمالی، جنوب آفریقا و در مناطق کنگو قرار گرفته است. در استخراج هر تن اوران قابل مصرف در حدود ۲۰۰۰ تن اشعه رادیوآکتیو وجود دارد. گاز رادیونی که در موقع استخراج اوران از معادن آزاد می شود کارگران این معادن و ساکنین کوهپایه ها را بیمار می سازد. برای اثبات این ادعا به مثالی روی می آوریم و آنهم ساخت اوران در "ویسموت" شرق آلمان است که در آنجا در نتیجه پخش اشعه رادیو اکتیو مردم به طوری گسترده به بیماری سرطان دچار گشتند: تنها در حدود ۷۰۰۰ سرطان ریه در این منطقه به ثبت رسیده است و در مجموع طبق آمار معرفی شده بیش از ۲۰.۰۰۰ قربانی سرطان در این منطقه وجود داشته است. پاکسازی و تعمیر تاسیسات اتمی منطقه "ویسموت" آلمان برای مردم آلمان چیزی در حدود ۶،۵ میلیارد یورو خرج برداشت که این مقدار از طریق مالیات بر دوش مردم مزدبگیر آلمان سرشکن شد. پیامدهای استخراج اوران در کشورهای جنوب جهان غیر قابل تصور است و هیچگاه علنی نگشته است.

تولید رادیوآکتیو در کارکرد معمولی تاسیسات

در تبلیغات کنسرن های اتمی غالبا از تاسیسات اتمی بعنوان "تاسیسات آزاد از سموم سمی" نام میبرند. در حالیکه در تاسیسات اتمی، حتی در فعالیت های معمولی، از دودکش های سالن هائ ماشین آلات و همچنین از فاضلاب ها، مواد رادیوآکتیو به محیط زیست وارد می شوند. هرگونه اشعه ناچیز رادیو اکتیو هم باعث ایجاد بیماری سرطان می گردد. در محیط اطراف تاسیسات اتمی ثابت کرده اند که درجه ابتلا به سرطان بسیار بالا است. طبق گزارش مراجع آلمانی در تاسیسات اتمی "فسن هایم" آلمان مرز قانونی آزاد شدن رادیو آکتیو از رآکتورهای اتمی چیزی در حدود ۹۲۵ میلیارد "بسکوئرل" در سال برای مواد رادیواکتیوی و ۷۴.۰۰۰ میلیارد "بسکوئرل" در سال برای تریتیوم است.
در هر سال فعالیت رآکتور های اتمی مقدار رادیوآکتیوی که تولید می شود به اندازه رادیو آکتیو پخش شده بمب هیروشیما می باشد. به این مفهوم که در یک تاسیسات اتمی با قدرت ۱۲۰۰ مگاوات عملکرد، در سال رادیو آکتیوی به اندازه در حدود ۱۲۰۰ بمب هیروشیما وجود دارد. "آزاد شدن ِ" تنها بخش کوچکی از این رادیو آکتیو برای منطقه ای که این تاسیسات قرار دارند عواقب جبران ناپذیری را برای کل منطقه بدنبال خواهد داشت و تمامی زمین های زراعی و غیرزراعی و مسکونی این منطقه مسموم خواهد شد و باید برای مدتهای بسیار بسیار طولانی خالی از موجودات و سکنه گردد. در حقیقت در این صورت فاجعه ای انسانی و اقتصادی غیرقابل تصور در بعدی بسیار گسترده اتفاق خواهد افتاد. بخصوص در مناطق مسکونی نزدیک به هم اروپای مرکزی این خطر فاجعه بار است. هرچه قدمت تاسیسات بیشتر باشد احتمال تصادفات و خطرات فاجعه بار بیشتر است.
سیاستمدارانی که در مقابل این گونه خطرات چشمهای خویش را می بندند کور های مذهب آپوکالیپس هستند (کسانی که اعتقاد داشتند جنگ ها و گرسنگی گسترده و .... نشانه های پایان جهانند). فاجعه چرنویل نباید برای دومین بار تکرار شود. فاجعه بعدی یا در شرق و یا در اروپای غربی و یا در ژاپن و یا آمریکا اصلا معلوم نیست که چه زمانی رخ خواهد داد و نمی توان از آن پیش گیری نمود. همه جا وهر جائی که انسانها کار می کنند اشتباه وجود داشته و دارد. تاسیسات اتمی اشتباهات را نمی تواند تحمل کند چون روحیه انسانی ندارد بلکه تنها دستگاه و ماشین و کامپیوتراند. حال تصور نمائیم که به این ابزار و آلات و ماشین های خطرناک ضربه ای نظامی هم وارد شود. در این صورت فکر کردن به بعد فاجعه آنچنان وحشتناک است که غیرقابل تصور است.

خطر حمله به تاسیسات اتمی و خطر استفاده از اتم برای مقاصد نظامی جنگی

خطر استفاده از اتم برای مقاصد نظامی در بحث های سیاسی گم و محو شده است و تنها استفاده به اصطلاح "صلح آمیز" از انرژی اتمی جذابیت خاص در بحث های سیاسی پیدا نموده است. این خطر در چهار شکل خود را نشان می دهد: اول اینکه از موادی چون پلوتونیوم ـ ۲٣۹ و اوران بالا غنی شده ـ ۲٣۵   کلاهک های اتمی با ساده ترین تکنولوژی ساخته شود. دوم استفاده از بمب اتمی "دزدیده شده" به لحاظ مقاصد نظامی. سوم مواد رادیو آکتیوی را می توان با کمک تکنولوژی مناسب بدست آورد و در محیط زیست پراکنده نمود تا بدینوسیله مسمومیت رادیو آکتیوی در جو به وجود آورد، "بمب کثیف". چهارم حمله مستقیم به رآکتور اتمی یا ترانسپورت زباله های اتمی و یا تاسیسات کار مجدد روی اورانیوم غنی شده و هرگونه تاسیسات وابسته به اتم.
در باره مورد اول و دوم به لحاظ تکنیکی بسیار سخت و احتمالش بسیار ضعیف است (زیرا اگر ما بمبی نسازیم هیچ گاه دزدی صورت نمی گیرد) و اما مورد سوم و چهارم را باید به عنوان خطری جدی پذیرفت. یک ضربه با تسلیحات "مدرن" ضدتانک به هر رآکتوری در جهان تاثیرات هولناکی بر زندگی بشریت خواهد داشت.

سقوط هواپیما و رآکتورهای اتمی

در یک تحقیق سری آلمان با نام "اجتماع تاسیسات ـ و امنیت رآکتورها" درباره ضربات به رآکتور های اتمی که از سوی مجله خبری "نیوز" منتشر شد آمده است: "حمله با هرگونه هواپیمای مسافربری می تواند "سوپرـ گ آ او" اتمی را آزاد نماید. تنها اگر پروانه این هواپیما دیوار یک رآکتور را بشکند و داخل شود و باعث آتش سوزی شود در این صورت کنترل اتمی بطور جدی زیر سئوال می رود. حتی اگر یک ضربه سنگین به سقف ساختمان رآکتور وارد شود که در نتیجه سقف به مخاذن مواد سوخت اتمی سقوط کند باعث آزاد شدن رادیوآکتیوی گسترده از مخاذن سوخت اتمی خواهد شد. در این صورت همچنین آب سرد از بین می رود و ماده متحرق شعله می گیرد و درست مانند واقعه ای رخ می دهد که در دو ساختمان آمریکا در سال ۲۰۰۱ اتفاق افتاد. کارشناسان محاسبه کرده اند که در این صورت مقدار قابل ملاحظه ای مواد سوختی اتم از مخاذن آزاد می شوند و همه جا را به آتش می کشند".
روزنامه جنوب آلمان "زود دویچه سایتونگ" در این باره می نویسد: "هیچ کدام از ۱۹ رآکتور اتمی آلمان در مقابل چنین ضربه هوائی از امنیت برخوردار نیست که بتواند ازپیامد های فاجعه بار آن جلوگیری کند".
نمی توان با تمام این تهدیدات و خطرات سر را چون کبک زیر برف نمود و هیچ چیز را ندید. حتی نسل بعدی رآکتورهای اتمی چون رآکتور اروپائی فشار آب "ا پ ار" هم نمی تواند در مقابل چنین ضربه هائی مقاومت کند. بعد از یک چنین ضربه هوائی و یا ضربه با تسلیحات مدرن بر یک رآکتور دیگر در آن منطقه ای که رآکتور قرار داشته است و فراتر آن شکل موجودیت و زندگی بصورت کنونی کاملا محو خواهد شد و از بین می رود.
در بررسی دیگری از سوی انستیتو اوکوی دارمشتات آلمان که در نتیجه سانحه سخت اتمی که در رآکتورهای "ا د اف" فرانسوی در فسن هایم اتفاق افتاد، انجام پذیرفت آمده است که: "در جریان بادی شدید ازسوی جنوب غربی همراه با باران به فاصله ٣۷۰ کیلومتر پرچم قرمز خطر رآکتور فسن هایم تا فضای شهرهای ورسبورگ ـ نورنبرگ کشیده شد. در این منطقه می بایست تمامی مناطق مسکونی بمدت ۵۰ سال تخلیه بشوند. اگر مسیر باد تغییر می کرد مسلما بسیاری از شهرهای دیگر آلمان در مسیر خط قرمز خطر قرار می گرفتند و بعد فاجعه غیرقابل کنترل می شد. سانحه اتمی چرنوبیل نشان داد که نقشه های حفاظت در مقابل فاجعه اتمی و تخلیه ۵ کیلومتری اطراف راآکتور ها از سکنه کاملا غیرواقعی است و تنها برای دل خوش کردن مردم است".


زباله های اتمی تا چه حد خطرناکند؟

در یک تاسیسات اتمی در مقابل مگاوات کارسالانه رادیوآکتیو کوتاه و بلند مدت تولید شده به اندازه بمب هیروشیما است. به این صورت که در یک تاسیسات اتمی با ۱۲۰۰ مگاوات توان کار رادیوآکتیوی که تولید می شود به اندازه ۱۲۰۰ بمب هیروشیما است. بخشی از این رادیوآکتیو بعد از مدتی بسیار کوتاه از بین می رود و برخی دیگر از مواد رادیوآکتو "ایزوتوپ" در مدت چند سال از بین می روند. برای مثال مواد رادیوآکتیوی کریپتون ـ ٨۵ که برای محیط زیست خطرناک است ۱۰،۷۶ سال تاریخ مصرف دارد (در این مدت نیمی از ارزش و قدرتش از بین می رود). سموم دیگررادیوآکتیوی تاریخ مصرف بسیار طولانی دارند (برای مثال " یود ـ ۱۲۹" در حدود ۱۷۰۰۰.۰۰۰ سال اثر تخریبی اش بطور کامل حفظ می شود. در آخرین انبار ذخیره اتمی "کوکتلی" از بسیاری از خاکسترهای خطرناک جمع می شوند که تاریخ مصرفشان (اثر کامل تخریبی شان) ۱ میلیون سال است یعنی ۱ میلیون سال اثرات هولناک آنها بر جای می ماند. در واقع خاکستر اتمی می تواند نسل هائی بسیار دور را هم دچار مخاطره ای جدی نماید که ابعاد این خطرات از تصور ما خارج است.

پلوتونیوم و فرعون

در فعالیت یک تاسیسات اتمی با قدرت ۱۰۰۰ مگاوات کارسالانه در حدود ۲۰۰ ـ ۲۵۰ پلوتونیوم بسیار خطرناک به وجود می آید. اگر فرعون معروف مصر در ۴۵۵۰ سال پیش اهرام مصر را نساخته بود و بجای آن تاسیسات اتمی را ساخته و به مدت چهار سال بکار انداخته بود در کنار زباله های بسیاردیگر ۱۰۰۰ کیلوگرم پلوتونیوم جمع شده بود و با توجه به تاریخ مصرف ۲۴۱۱۰ ساله "پلوتونیوم ۲٣۹" امروز در حدود ٨۷۷ کیلوگرم پلوتونیوم موجود بود و بعد از ۲۴۱۱۰ سال دیگر هنوز می بایست ۰،۱% از آن مقدار یعنی ۱ کیلوگرم پلوتونیوم قطعی در آنجا وجود داشته باشد.

تاسیسات اتمی + تسلیحات اتمی: تاسیسات ساخت تسلیحات اتمی

بزرگترین مشکل اتم به خطر انداختن زندگی بشریت با گسترش جهانی تاسیسات اتمی از طریق ساخت تاسیسات اتمی در سرتاسر جهان و ایجاد رآکتورهای غنی سازی اورانیوم و بازار سیاه پلوتونیوم است. برای چه کشورهائی چون پاکستان و اسرائیل تسلیحات اتمی دارند؟ زیرا که آنها به کمک تاسیسات اتمی برای "استفاده صلح آمیز انرژی اتمی" ابزار و راه هائی پیدا نمودند که توسط آن توانستند تسلیحات اتمی بسازند. همچنین هر رآکتور قدیمی و جدید اتمی (همچنین رآکتور جدید اروپائی "ا پ ار" زیمنس) صلح جهانی را دچار مخاطرات جدی می نمایند. این خطر در رابطه با دعوای اتمی ایران و بهتر بگوئیم برنامه اتمی کره شمالی و بمب اتمی ایران و کره شمالی به وضوح دیده می شود. انگشت نشانه بسوی بمب اتم توسط ایران و کره شمالی گرفتن تا زمانیکه پشت این انگشت نشانه تاسیسات اتمی و رآکتور های غنی سازی اورانیوم خودی وجود دارد هیچ فایده ای ندارد و حرف ما جدی نخواهد بود. چرا خطری را که خود ما برای جهان ایجاد می کنیم برای دیگران ممنوع می سازیم؟ سیستم نواستعماری در سرتاسر جهان نمی گذارد خواست های اتمی جوامع دست دوم به اجرا درآید. این مسلم است کسی که در کشور خودش تاسیسات اتمی بنا می کند و مدتهای طولانی از آن استفاده می کند و مخفیانه توسط شرکت زیمنس رآکتور های آب سنگین می سازد به سایر نقاط جهان این دلیل را می دهد که تاسیسات جدید اتمی و تسلیحات اتمی بسازند و از این طریق زندگی بر روی کره زمین را به مخاطره جدی بیاندازند. از این رو جمعیت ضد اتم آلمان خواهان کنار گذاشتن سریع تکنولوژی خطرناک اتمی در سطوح ملی و بین المللی است. ما خواهان خاورمیانه و اروپا و جهانی بدون تاسیسات اتمی هستیم.

تاسیسات اتمی و فجایع زیست محیطی

"تاسیسات اتمی از محیط زیست محافظت می کنند". کنسرن های اتمی و شرکای اتمی آنطور که بنظر می رسد پارک های تاسیسات اتمی بدون گازهای مخرب و مفید برای محیط زیست را براه انداخته اند. در واقع این کنسرن ها با این تبلیغات توجیهی و زرنگی خاص خودشان راه را برای تاسیسات اتمی قدیمی و نو فراخ تر و هموار تر می سازند.
بسیاری از سیاستمداران برای از بین رفتن منابع انرژی، ذخایر و تغییرات جوی چه در حال و چه در آینده مسئول می باشند. کنسرن های اتمی با کار تبلیغاتی شان رویائی زیبا را در پیش چشمان مردم جهان به تصویر در می آورند و از این طریق می خواهند خود را از زیر بار مسئولیت رها سازند. آنها با جلوه دادن تاسیسات خطرناک اتمی بعنوان "تاسیسات سبز" از پاکیزگی محیط زیست جلوگیری می کنند. در حالیکه استفاده ازانرژی اتمی نه تنها خطری جدی برای انسان و محیط زیست است بلکه گران ترین نوع حفاظت از جو است. ساخت تاسیسات جدید اتمی برای ما بسیار گران تر از صرفه جوئی در مصرف انرژی و یا تاسیس تاسیسات مدرن گازی است. محققان زیست محیطی محاسبه کرده اند که اگر بجای سرمایه گذاری در بخش ساختمان تاسیسات اتمی جدید، در بخش صرفه جوئی در مصرف انرژی و انرژی تمیز سرمایه گذاری کنیم می توانیم از تولید بیش از دو برابر مقدار کولن دی اوکسید جلوگیری کنیم. بنظر می رسد که انرژی اتمی کلید محافظت از جو است. زیرا که این انرژی کولن دی اوکسید (س او دو) تولید نمی کند. البته این منطق در نگاه اول کاملا درست است اما انرژی اتمی هم نمی توان آزاد ازکولن دی اوکسید بدست آورد.
تاسیسات اتمی و رآکتورهای اتمی فسن هایم آلمان، تاسیسات اتمی و رآکتور های اتمی (ا د اف، ان ب و)، استخراج اوران از معادن، رآکتورهای غنی سازی اورانیوم، ترانسپورت زباله اتمی، ساختمان تاسیسات اتمی و در نهایت انهدام تاسیسات اتمی باعث پخش اشعه رادیو آکتیو و هم چنین پخش کولن دی اوکسید می گردند. انستیتوی محیط زیست فرایبورگ آلمان در یک آمار جالب آورده است که: انتشار کولن دی اوکسید در یک تاسیسات اتمی به نسبت ۲۵ـ ۵۰ گرم کیلووات در ساعت است. با اقدامات صرفه جوئی در مصرف برق و انرژی تمیز چیزی در حدود ۰ـ ۲۰ گرم - کیلووات در ساعت در جو پخش می شود. بنابراین کاملا روشن است که تاسیسات اتمی محیط زیست را بیشتر از همه آلوده می سازند. مسئولان تاسیسات اتمی و کسانی که از وجود این تاسیسات منفعت می برند با یک چنین منطق هائی تلاش دارند که نگرانی کاملا بجای مردم را از تغییرات جوی منحرف کنند و آنان را قانع سازند که بتوانند تکنولوژی هسته ای را گسترش دهند و تاسیسات اتمی جدید بنا سازند.
تنها و تنها نوآوری در انرژی و صرفه جوئی در مصرف انرژی و انرژی های سودمند می توانند از تغییرات جوی جلوگیری کنند. کسانی که به تکنولوژی خیلی خوشبینانه نگاه می کنند و همچنین کسانی که خواهان تکنولوژی اتمی می باشند زمانیکه موضوع بر سر انرژی خورشیدی و تاسیسات انرژی بادی است به ناگهان به منفی بافی پرداخته و بصورت مانع ابراز وجود می نمایند و فلسفه ها در باره موانع این دو بدیل بیان می کنند.
نهاد پزشکان طرفدار محیط زیست "ای پ پ ان و" محاسبه کرده است که تا سال ۲۰۵۰ در حدود ۱۰۰۰ رآکتور اتمی جدید باید ساخته شود (تاکنون در سطح جهان تنها ۴۴۲ عدد وجود دارد) تا بتواند ۱۰% انرژی فسیلی را جانشینی کند. با این حساب بزودی ذخایر اوران هم دچار مشکل خواهند شد.
کنسرن های اتمی و نمایندگانشان در پارلمان ها "منطق برای آینده" دومرحله ای را اعلام نموده اند:
اول انهدام تاسیسات تاکنونی و سپس ساخت مجدد تاسیسات اتمی نو. نقشه ساخت "ا پ ار" رآکتور فشار آب اروپائی از سوی کنسرن های اتمی توسط پول هائی که ما برای برق پرداخت می کنیم تامین می شود. این رآکتور قرار است از سوی کنسرن زیمنس و آروا ساخته شود. این رآکتور اروپائی بیشتر بزرگ است تا از امنیت برخوردار باشد. توان الکتریکی ۱۶۰۰ مگاوات در واقع برگشت از نظر سازمان انرژی اتمی مبنی بر "بیشترین امنیت ممکن" است. در واقع مسئله زیمنس و آروا بیشتر تاسیس رآکتورهای "بسیار عظیم" است تا "بسیار مطمئن". شرکت "ا پ ار" از سیستم امنیتی پاسیو کافی برخوردار نیست بلکه همواره هنوز بیشتر از تجهیزات و پمپ هائی با موتورهای برقی استفاده می کند که در هر قطع شدن برق از کار می افتند.

بحران انرژی آتی در سرتاسر جهان و اوران

اگر پروسه دستیابی به انرژی های پایدار بدیل سرعت نگیرند با توجه به ذخیره های انرژی زا در سرتاسر جهان و وجود اوران تنها برای ده ها سال دیگر، کره زمین در آینده دچار یک بحران انرژی جدی با پیامد های جدی زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی روبرو خواهد شد.
استفاده از مدل هدر دادن غربی توسط هندی ها و چینی ها بحران انرژی آتی جهان را شدت فراوان خواهد داد. تبلیغاتی که از سوی بخش های تبلیغی کنسرن های اتمی مبنی بر بهتر بودن و سالم بودن اوران می شود مطمئنا باعث می شود که اوران هم همانقدر سریع به پایان رسد که نفت و گاز به پایان می رسند.
مجله تخصصی "محیط زیست سیاسی" در شماره مارس ۲۰۰۴ می نویسد: "در درجه رشد مصرف، یعنی آن مصرفی که سازمان انرژی اتمی محاسبه نموده است نشان داده می شود که:
"ـ در سال ۲۰٣۵ نفت به پایان می رسد
ـ در سال ۲۰۴۰ احتمالا گاز به پایان می رسد
ـ ذغال سنگ حداکثر تا سال ۲۱۰۰ به پایان می رسد
ـ اوران با وجود استفاده کنونی تا سال ۲۰۴۰ به پایان می رسد. "

(در مقاله دیگر در باره انرژی های بدیل از تحقیقات مختلف سازمان های زیست محیطی سخن خواهیم گفت.)

Flora , Fauna *